letters to no one | romione

03| yazabiliyordu... sadece bir başkası için.

Sevgi söz konusu olduğunda araya kaç kilometre girdiği önemli değil.

Onu her şeye rağmen sever, sever ve seversin.

⊰᯽⊱┈──╌❊╌──┈⊰᯽⊱

Tekrardan gözlerini kağıt parçası üzerinde gezdirip yazdığı cümlelerde bir kusur aradı.

Sevgilim,

Dylan... Ben- ben ne diyeceğimi bilmiyorum... Mektubunu aldığım günden beri hissettiğim tek şey gözlerimden akan yaşlar ve yüzümden eksik olmayan ufak bir tebessüm.

Ne kadar tuhaf değil mi? Etrafta tam bir aptal aşık gibi geziyor ve sadece yüz ifadelerimi anlatabiliyorum. Ama neler hissettiğimi anlatamayacak kadar zavallı gibiyim.

Sadece hissediyorum, konuşamıyorum.

Teklifine verecek cevabım olsa da bunu ifade edecek kelimeleri bulamıyorum.

Ufak bir "evet"in yeterli olacağını biliyorum ama çok yalın duracağını düşünüyorum.

Kalbim delirmiş gibi, senin için, senin sayende böylesine çarparken ufak bir "evet" öyle mi?

Dünya üzerinde tüm bu hisleri tanımlayabilecek kelimeler olduğunu, olsa bile bulacağımı düşünmüyorum.

Yalnızca tüm bu güzel günlerin tadını çıkarmak düşer bana.

Yine de şunu söyleyebilirim ki,

Bulutların üzerindeyim sevgilim...

Evlilik teklifini aldığım günden beri küçük bir çocuk kadar heyecanlıyım. Yerimde duramıyorum.

Kitaplarda imrenerek okuduğum bu aşk denen mükemmel şey beni de buldu sonunda. Bunun için sana binlerce kere teşekkür ederim.

Seni seviyorum Dylan...

Seni çok seviyorum.

En yakın zamanda Londra'ya geri dön. Çünkü tüm bu heyecanımı ancak senin kolların arasında yatıştırabilirim.

Çok özledim...

Sevgiler, Monica.

Yazdıklarını bir kere daha okuduktan sonra, idare edeceğine kanaat getirerek omuz silkti ve önünde oturan siyah saçlı müşterisine uzattı. "Buyrun Bayan Handerson."

Ufak tahta masanın yanında duran müşteriler için koyulmuş sandalyede oturan esmer kadın, yazı kuklasının uzattığı kağıdı aldı. Kağıt üzerinde ela gözlerini gezdirdi.

Hermione yazdığı mektubu okuyan müşterisinin tepkisini merak ediyordu.

Dün gece çok uğraşmış ama Ron'a doğru düzgün bir mektup bile yazamamıştı. Kaleminden çıkanlar iki cümleyi geçmiyor, öylece tıkanıp kalıyordu. Yazı kuklası meşhur Hermione Granger'ın her zaman kullandığı afilli kelimeler, süslü cümleler havaya karışmış, yerine en saf hisleriyle donatılmış, ne yazacağını bilemeyen, hoşuna giden bu sıcacık hisleri anlatamayan bir çocuğun satırları kalmıştı sanki.