Yıldızlara Bak

5.Bölüm : Yarın

~Mert~

Tam uyuduğunda emin olduğumda yanına gittim, sandalyeyi yatağın yanına çektim ve oturdum. 'Çok güzelsin' dedim saçlarını okşarken. En son çocukken görmüştüm ve o zaman gördüğümden çok değişmişti. O zaman da çok güzeldi ama şuan bir başkaydı, Dünya'nın en güzel kızından daha güzeldi.

Çileme çocukluktan beri aşıktım. Onun haberi yoktu tabi, her şeyini içimde yaşamıştım. Bir tek Ege bilirdi bunu, ona açılmam için beni çok cesaretlendirmeye çalışsa da başaramamıştı. Ben içimde yaşamıştım hep, Ege'den haberlerini alır içimi rahatlatırdım. Onu uzun zaman sonra böyle bir yerde görmek üzse de sevdiğim kıza kavuşmanın sevincini yaşıyordum.

Biraz daha yüzüne baktım. Sanki yüzündeki her bir parça özenle yerleştirilmişti. Ben Çilem'e bakarken arkadan bir ses geldi.

'Ablama biraz daha öyle bakacak mısın?' Endişeyle kafamı çevirdim, Berilin bu sözü beni utandırmıştı.

'Çilem'e söyleme olur mu ?' Dedim yalvaran gözlerle bakarak. 'Söylemem merak etme' dedi tebessüm ederken.

'Ben çıkıyorum biri sorarsa arkadaşıyla buluşacak dersin.' Dedi. Saat daha erkendi 'Arkadaşınla buluşmak için erken değil mi ?' Diye soramadan edemedim.

'İlk eve gideceğim,sonra buluşacağım.' Tam kapıdan çıkacakken bana döndü 'Ablam sana emanet,ben gelene kadar iyi bak ona'. Kafamı salladım 'Tabii bakarım sen merak etme.' Dedim.

İlk önce Çileme baktı,koşarak Çilemin yanına geldi onu öptü ve çıktı.

Biraz daha Çilem'e baktım ama birileri şüphelensin istemedim bu yüzden sandalyeden kalktım, sandalyeyi yerine aynı şeklide koydum ve koltuğa geri oturdum.

~Çilem~
Uyandığımda saat 2.30'du. 'Beni neden uyandırmadınız? Saat kaç farkında mısınız? İnsan bir uyandırmaya çalışır.'

'Şimdi Birtanem,biz seni kaldıramaya çalıştık ama sen kalkmadın' Dedi Deniz.

'Hadi yaa ciddi misin ?' Dedim şaşırarak. Etrafa baktığımda Beril yoktu. 'Beril nerede ?' Diye sordum.

'O sabah çıktı, bir arkadaşıyla buluşacakmış.' Dedi Mert.

'Allah Allah bu kadar erken kimle buluşacak ki ?' Telefonumu elime aldım ve Berili aradım.
'Beril neredesin?' Dedim.

'Abla arkadaşımlayım 10 dakikaya gelirim merak etme.' Dedi biraz şüphelenmiştim sanki yalan atıyordu.

'Bana bak ! Yalan atmıyorsun değil mi?' Dedim biraz sinirlenmiştim

'Vallahi yalan atmıyorum. Abla ben dediğim gibi 10 dakikaya geliyorum. Öptüm ablam' bu neydi şimdi? Baya baya beni geçiştirdi.

'Aaaa kıza bak bana haber vermeden gitti birde beni geçiştiriyor.' Sinirlenmiştim.

'Kanka sakin ol kız arkadaşımlayım 10 dakikaya gelicem dedi ya' Onların Berili savunması beni daha da sinirlendirmişti.

'Ben bu arkadaşını tanımıyorum. Hırlı mı hırsız mı belli değil kardeşime birşey yaparsa. Yaa insan bana haber verir dimi ? Şuna bak yaa sabahın köründe gitmiş haberimde yok, birde merak etme diyor' Çok sinirlenmiştim.

Ben sürekli saate bakıyordum 'Nerde kaldı yaa ? 10 dakika dedi, 10 dakika 45 saniye oldu. Yok ben dayanamayacağım arayacağım tekrar.' Tam arayacaktım ki kapı açıldı. Beril girdi içeriye.

'Neredesin sen ? Ben ne kadar merak ettim haberin var mı ? Kimle buluştun?  Kim bu arkadaşın sabahın bu saatinde yanına gittin ?'

'Abl-' bana birde cevap vermeye çalışıyordu.

'Sus ablaya cevap verilmez !' Dedim çok sinirlenmiştim.

'Abla zaten konuşmama izin vermiyorsun ki. İlk önce ben gittiğimde saat 10.10'du bu da çok erken bir saat değil. İkinci olarak Arkadaşım İzmirden buraya gelmişti bu yüzden buradan erken çıktım. Eve gittim üstümü falan değiştirdim ve buluştuk. İşim bitince yanına geldim. Ha bu ardas ortaokuldan arkadaşımdı ve Kızdı.' Ne diyeceğimi bilemedim ama altta kalmak istemedim.

'Olsun bir dahakine ben uyuyor bile olsam uyandırıp söyleyeceksin. Ablayım ben seni çok merak ettim.' Beril kedi yavrusu gibi yanıma yaklaştı. Sarıldı 'tamam söz veriyorum bir daha sana haber vermeden birşey yapmayacağım' beni öptü ve koltuğa geçti.

~Hastaneden çıkış günü~

'Herşeyi aldın dimi abla ?' Kafamı salladım 'Evet aldım hadi çıkalım' aşağıda Ege bekliyordu onun arabasıyla gidecektik. Mertte kendi arabasıyla gidecekti.Hepimiz arabaya bindik ve eve gitmek için yola çıktık.

Eve geldik, ben hemen odama çıktım. Ege bizi bırakıp evine gitmişti evde sadece Beril ve ben vardık. Eşyalarımı dolaba yerleştiriyordum. O an aklıma annem geldi evde yoktu.Annemin hastaneden çıkması gerekiyordu çünkü neredeyse 1 hafta geçmişti. Berile sordum belki o biliyordur diye çünkü merak etmiştim.

'Beril annem hastaneden çıkmadı mı ? Neden evde değil ? Biliyor musun ?' Dediğimle bir an durdu,ne olduğunu anlamadım 'Bir sorun mu var ? Neden cevap vermiyorsun ?' Dediğimde arkasını döndü.

'Abla annem' devam edemedi nedense konuşamıyordu. 'Annem o adamın yanına gitti bir daha dönmeyecekmiş.' Annemin bunu yapmış olmasına inanamıyordum. 'Ciddi misin ?' Kafasını salladı.

'Arkadaşımla buluşacağım gün üstümü değiştirmek için eve geldim, annem evde bavulunu topluyordu 'Eve geri dönmüşsün' dedim ilk başta cevap vermedi 'Anne birşey mi oldu ?' Dediğimde bana baktı 'Ben gidiyorum daha da dönmeyeceğim ne yaparsanız yapın !' Dedi bavulunu alıp gitti. Engel olamadım öylece gitti'

Beril bunları anlatırken şoka uğramıştım. Annemin bunu yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi.

'Abla birşey demeyecek misin ?' Dediğinde birşey diyemedim. 'Ne diyeyim, o bizi hayatından çıkardı o olmasa bile hayatımıza devam edeceğiz' İçimde nedense bir hüzün vardı, buna anlam veremiyordum.

Eşyalarımı yerleştirilmiştim odamda yatıyordum o sıra telefonum çaldı Gizli bir numara arıyordu. Telefonu ilk başta açmadım ama bir daha çaldı bu sefer açtım ama konuşmadım.

'Neden konuşmuyorsun Çilem ? Darıldım haberin olsun.' Bu babamdı. 'Ne istiyorsun pislik ?' İlk önce bir gülme sesi geldi 'Sadece ölmeni fazla birşey değil' dedi ve kahkaha atarak güldü.

'Bana bak küçük hanım 24 saat sonra attığım konuma gelmezsen bir arkadaşını ve sevgili kardeşini öldüreceğim. Polise gidersen bu işimi daha kısa sürede hallederim. Hepsi senin elinde' dedi ve yüzüme kapattı.

O an sadece yere bakıyordum. Ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilmiyordum, onun yanına gidersem beni, gitmezsem arkadaşlarımı ve kardeşimi öldürecekti. Ama beni öldürdükten sonra onlara bulamayacağını nereden bileceğim. Ben ne yapacağımı düşünürken Beril girdi.

'Abla yem-' dediğini bitirmeden yanıma koştu 'Noldu sana ?'

'Babam' diyebildim zorla 'Beni tehdit ediyor eğer yarın bana göndereceği konuma gitmezsem arkadaşlarımı ve seni öldürecekmiş' dedim ve ağlamaya başladım. Beril şok geçirmişti, konuşamadı.

'Emin misin ? Belki başka birisidir ?' Dedi korktuğu çok belliydi.

'Babam eminim sesi onun sesiydi' çok ağlıyordum beni sakinleştirmeye çalıştı.

'Tamam abla o bize birşey yapamaz emin ol, bak' dedi ve yüzümü avuçlarının içine aldı 'Ben burdayım, Ege abi burada, Deniz abla burada, Mert abi burada biz seni asla bırakmayız. Korkma' dedi ve bana sarıldı. Biraz olsun sakinleştim. 'Hadi gel yemek yiyeceğiz' dedi elimden tutup çekiştirirken 'Ben uyuyacağım,sen yemek ye' dedim. 'Sen aç değil misin abla ? Neden yemiyorsun?'

'İştahım yok birde çok yoruldum o yüzden, hadi sen git ye' dedim ve Berili gönderdim. Beril gittikten sonra uyudum.

---------------------------
Biraz kısa bir bölüm oldu ama bu hafta yoğundum yazamadım kusura bakmayın 🙏

Bölüm ile ilgili yorumlarınızı bekliyorum 🥰

Oylamayı unutmayın 💙