Yıldızlara Bak

8.bölüm : Psikopat

Uzun bir süre boyunca sadece karanlığa baktım. Yanımda daha 30 dakika önce tanıştığım adını bile bilmediğim bir çocuk, Okulumuzda ise bir psikopat vardı. 1 hafta önce çok mutluydum,her şey çok güzeldi.Taşınmıştım,okuluma geri dönmüştüm ama şimdi tekrar başa dönmüştüm, tekrardan herşey berbat olmuştu.

'Hey ! Artık bana cevap ver,korkuyorum !' dediğinde beni dürtüyordu. İrkildim 'Ne ?' dedim biraz korkarak.

'Dalıp gittin bana cevap'ta vermiyorsun,korktum !' Sadece yüzüne baktım.

Bana döndü 'Bu arada ben Oğuz' dedi 'Ne ?' Dedigimde şaşırdı.

'Adım diyorum, Oğuz' daha sonra anladım ne demek istediğini.

"Hee bende Çilem" dedim ve böylece tanışmış olduk.

Aradan 15 dakika geçmişti, Oğuz arada sırada bana soru soruyordu bende geçiştirmek için bir iki cümle cevap verip susuyordum.

Böyle 5 dakika geçmişti ve sonra bir ses duyuldu.

Bir kızın çığlık atış sesi 'Bırak beni ne olur ? Ne isterse yaparım yeter ki beni rahat bırak ' bu sözleri duymak beni bitirmişti. Şuan belki bu kızın hayatı bitecekti,hayalleri,umutları..

'Acaba o kız ileride ne olmak istiyordu ?' dediğimde Oğuz'un bana baktığını biliyordum ama ona bakmadım sadece duvarı izliyordum 'Ne ? anlamadım' dediğinde kendimi açıklamak zorunda kaldım.

'Az önce o psikopat kızı aldı ya, kıza ne yapar bilmiyorum. Belki öldürür ya da başka bir şey yapar ama kıza ne yaparsa yapsın kız zaten ölmüş olacak. Belki fiziksel olarak değil ama ruhsal olarak kız ölecek. İleride belki doktor, belki polis, belki avukat yani ileride çok istediği bir mesleğe sahip olacaktı belki istediği bir aktiviteyi yapacaktı ama bu pislik yüzünden bütün hayalleri,umutları gitti.' diye anlatırken gözümden bir damla yaş düştü. Babamın bana neler yaptığı geldi aklıma daha kötü oldum.

Sonra kızdan çok yüksek bir çığlık daha duyuldu daha sesli bağırmaya başladı. Kız bağırdıkça babamın beni döverken çığlık attığım anlar geldi. Daha fazla ses duymamak için kulaklarımı kapattım .

Oğuz 'Ne oluyor ?' Diye sorduğunda cevap veremedim. Kız hala bağırıyordu ben duydukça daha çok ağlıyordum, kulaklarıma o kadar çok baskı uyguluyordum ki kulaklarım çok fazla acıyordu ama pek umursamadım.

'Çilem iyi misin ? Ne oluyor ?' hiçbir şey diyemedim hala kulaklarımı kapatıyor ve farkında olmadan sallanıyordum. Oğuz ellerimi kulaklarımdan çekmeye çalışıyordu ama ben daha sıkı kapatıyordum.

Ben kulaklarımı açmamak için direnirken bir ses geldi. Bir silah sesi ! ben bunu duyunca hiçbir şey yapamadım. Ağlayamadım,çığlık atamadım sadece sustum ve önüme baktım.

~Oğuz~

ikimiz bu sesi duyduğumuzda öylece durduk. 1 dakika gibi bir süre konuşamadık benim gözlerim Çileme kaydı öylece duvara bakıyordu. 'Çilem iyi misin ?' diye sorduğumda ses vermedi. Gözünden bir damla yaş aktı yüzünü ıslattı sonrada ağlamaya başladı.

Elleriyle yüzünü kapatıp ağlıyordu 'Çilem ne oluyor ?' dediğimde ses vermedi sadece ağlıyordu.

Ben küçükken her ağladığımda annem bana sarılırdı ben o zaman sakinleşirdim,sanırım şuan buna ihtiyacı vardı.

O hala ağlarken kollarımla ufak bedenini sardım ve sakinleşmesini bekledim. Bir kaç dakika sonra ağlamaları iç çekişmeye dönmüştü, bana daha fazla sokulmuştu. Pek dert etmemiştim ve nasıl rahatsa öyle kalmasını istedim.