Yıldızlara Bak

12. Bölüm : Özlem

Oğuz'un gidişinin üzerinden üç hafta geçmişti. Kendimi boşlukta gibi hissediyordum, onu çok özlemiştim.

Gittiğinden beri tek düşündüğüm şey şu an neredeydi, ne yapıyordu ve en önemlisi nasıldı ?

Bir anda çekip gitmişti ve nereye olduğunu bile söylememişti.Kısa zamanda ona çok alışmıştım ve gitmesi beni çok sarsmıştı.

"Abla !"

Düşüncelerimin arasından Beril'in sesiyle ayrılmıştım.

"Yine daldın gittin, iyi misin ?"

Bu sorusu üzerine sadece başımı salladım.

"Onu düşünüyorsun değil mi ?" Beril'e şu an cevap vermezsem beni bırakmayacağını bildiğim için cevap vermek zorunda kaldım.

"Her zaman onu düşünüyorum." Diye itiraf etmiştim.

"Sen ne zaman bu çocuğa aşık oldun ? En son sana bunu söylediğimizde bizi öldürmek istiyordun."

Haklıydı, ne zaman bu konu açılsa onları tersliyordum. Sanırım bu gerçeklerden kaçmam için bir çözümdü.

Hiçbir zaman birine aşık olacağımı düşünmezdim. Birine aşık olmak nasıl bir duygu bilmezdim çünkü ne kendimi birine layık görürdüm ne de birinin beni seveceğine inanırdım. Şu an o beni seviyor mu bilmiyordum fakat tek bildiğim, ben onu gerçekten seviyordum.

Bir kaç dakika düşünmenin ardından, "İnan ben de bilmiyorum ama sanırım ilk tanıştığımız zamandan beri ona karşı bir şeyler hissediyordum."

"Peki, onunla ilgili en çok ne seviyorsun ?" Sorunun cevabı çok basitti, her şeyini.

"onunla ilgili her şeyi seviyorum." Diye itirafta bulunmuştum.

Beril'in gözlerinin içi parlamıştı, gülümsemesi yüzüne daha çok yayılmıştı.

"Vay be," Dedi ve derin bir iç çekip devam etti "bizi de böyle seven olacak mı ?" Dedi gülerek.

Sadece gülümsemiştim.

"Tamam yeter bu kadar zevzeklik, hazırsan çıkalım." Dedim sandalyeden kalkarken. Bu konuları konuşmak canımı sıkıyordu ve bu yüzden uzatmak istememiştim.

Üç hafta aradan sonra okula gidecektim.

Oğuz gittikten sonra moralim yerle bir olmuştu, hiçbir şey yapmak istemiyordum. Buna okula gitmek dahildi, bu yüzden üç haftadır okula gitmiyordum.

Beril beni zorla ikna etmişti ve şu an okula gidiyordum.

Evden çıktık ve otobüs durağına doğru yürümeye başladık. Yaklaşık on dakika sonra varmıştık. Otobüsü beklemek için bir banka oturduk.

"Abla, Ege abiler gelmeyecek mi ?" Diye bir soru sormuştu Beril.

"Bilmiyorum ki ablacım, konuşmadım." Dedim.

"Neden konuşmadınız, küstünüz mü yoksa ?" Dediğinde hızlıca başımı hayır anlamında iki yana salladım ve konuşmaya başladım.

"Hayır canım neden küselim, sadece ben bir haftadır okula falan gitmiyorum ya şimdi gidince sürpriz olsun." Dediğimde Beril ikna olmuş gibi baktı ve kafasını çevirdi.

Bir kaç dakika sonra otobüs geldi ve yerimizden kalkıp otobüse bindik. Yol boyunca ikimiz de konuşmadık, kendimi çok garip hissediyordum. Şu an okulda olmayacağını bilmek beni çok garip hissettiriyordu.

Onu o kadar merak ediyordum ki, her gece iyi olsun diye dua ediyordum, aklım hep ondaydı.

Ben düşüncelerimle boğuşurken okula gelmiştik. Otobüsten indik ve okula doğru yürümeye başladık.