I wonder if [Book 2]

Γεια σας {39}

Πηγαίνω να ανοίξω την πόρτα ενώ ο Αδάμ παραμένει στο δωμάτιο,θα συνεχίσουμε την συζήτηση μας μετά. Δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι όπως όλα τα υπόλοιπα. Κάθε φορά κάνω το ίδιο λάθος,το αφήνω. Κάνω υπομονή και μετά μαζεύονται περισσότερα, κάποια στιγμή θα σκάσω...

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μια γυναίκα γύρω στα 40-50. Είναι μελαχρινή και αρκετά ψηλή. Έχει οικεία χαρακτηριστικά,μα πρώτη φορά την βλέπω. Τι γυρεύει στο σπίτι μας;

«Γεια σας.» λέω χαμογελώντας της ευγενικά. Ποια είναι;

Χαμογελάει πλατιά. «Γεια σου,κορίτσι μου.» λέει και παρατηρώ πως έχει αφήσει μια βαλίτσα δίπλα της. «Εσυ θα είσαι η Νεφέλη,χαίρομαι τόσο πολύ που σε γνωριζω.» λέει συγκινημένη και με βάζει στην αγκαλιά της. Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Εκείνη με ξέρει,εγώ γιατί όχι; Μου φαίνεται γνωστή. Την ξέρω; Θα έπρεπε να την είχα αναγνωρίσει ή κάτι τέτοιο;

Ποια είναι; «Εμ συγχωρέστε με,δεν θέλω να φανώ αγενής..» λέω νιώθοντας άβολα όταν με βγάζει από την αγκαλιά της. Πώς να την ρωτήσω ποια είναι; Εκείνη φαίνεται να με ξέρει. «Ποια είστε;» ρωτάω μπερδεμένη. Τι άλλο να έκανα; Κάπως πρέπει να μάθω ποια είναι ακόμα κι αν είναι αγενές.

Η απογοήτευση επειδή δεν την ξέρω είναι εμφανής στο πρόσωπο της. «Δεν σου έχει μιλήσει για εμένα;» αναρωτιέται στεναχωρημένη. Ποιος να μου έχει μιλήσει για εκείνη; «Χίλια συγγνώμη κορίτσι μου,θα με έχεις περάσει για τρελή..» απολογείται

«Όχι,όχι.» απαντάω βιαστικά. Δεν την έχω περάσει για τρελή,απλά έχω μπερδευτεί. Κάτσε. Ώπα. Δεν μπορεί... Δεν είναι δυνατόν, σωστά;

«Τι στο διάολο γυρεύεις εσύ εδώ;» λέει ο Αδάμ καθώς βλέπει την γυναίκα στην πόρτα μας. Είναι εκείνη,έτσι δεν είναι; Είναι η μητέρα του;

«Γιε μου...» απαντάει η γυναίκα στις σκέψεις μου και χαμογελάει στον Αδάμ. Από την άλλη,ο Αδάμ την κοιτάζει με άδειο βλέμμα. Έπειτα, λέει κάθε λογής βρισιές και φεύγει από το δωμάτιο.

Στέκομαι σοκαρισμένη στην πόρτα μη ξέροντας τι να κάνω.Η γυναίκα μπροστά μου φαίνεται πληγωμένη από την συμπεριφορά του γιου της. «Συγχωρήστε τον,δεν σας περιμέναμε.» λέω χαμογελώντας της. Δεν ξέρω τι στο καλό κάνω,δεν περίμενα κάτι τέτοιο. «Περάστε.» λέω κάνοντας χώρο και δεν ξέρω αν έκανα καλά που της είπα να περάσει μέσα, μα τι να έκανα; Δεν ξέρω γιατί είναι εδώ ή από που ήρθε. Δεν μπορώ απλά να της κλείσω την πόρτα,έτσι δεν είναι;