I wonder if [Book 2]

Θα μείνουμε μαζί {27}

Τηλεφωνώ στον πατέρα μου,όση ώρα ο Αδάμ κάνει μπάνιο. Ελπίζω να το πάρει καλά όλο αυτό,εξάλλου νομίζω συμπαθεί τον Αδάμ,έτσι δεν είναι; Δεν έχει δείξει τίποτα τέτοιο,βασικά είναι υποστηρικτικός σε ότι θέλω.

Το σηκώνει. «Ωωω το Νεφαλακι,μας θυμήθηκε;» με το που σηκώνει με ειρωνεύεται. Κλασικός.

«Έλα βλακείες τώρα.» λέω και καλά θιγμένη

«Τι κανεις,είσαι καλά;» με ρωτάει

«Ναι,μπαμπά. Είμαι καλά.» τον διαβεβαιώ, «Εσείς;» ρωτάω

«Καλά.» απαντάει κι εκείνος

«Εμ σε πήρα να σου πω κάτι..» λέω και ντρέπομαι να το πω. Δεν ξέρω,νιώθω περίεργα να του πω ότι θέλω να μείνω με ένα αγόρι,δεν έχω κλείσει καν τα 18,όποτε δεν είμαι σίγουρη πως θα το πάρει. «Ξέρεις ότι είμαι πάλι με τον Αδάμ.» κάνω μια εισαγωγή

«Το ξέρω και χαίρομαι γι'αυτό. Μπορεί να μην ξέρω το παιδί,αλλά ξέρω ότι σε κάνει χαρούμενη και λιγότερο σπαστική,πράγμα υπέροχο.» λέει και ακούγεται χαρούμενος

Γελάω με το σχόλιο του. «Άκου,περνάμε τόσο χρόνο μαζί και γενικά είμαστε συνέχεια μαζί όποτε μου πρότεινε... να μετακομίσω σπίτι του.» το λέω

Για λίγο δεν ακούγεται τίποτα κάνοντας με να νομίζω ότι μου το έκλεισε ή έπεσε η γραμμή. Ξεφυσάει ανακουφισμένος μετά από λίγο. «Αυτό είναι τέλειο,φυσικά.» λέει και είναι λες και έφυγε ένα βάρος από πάνω του,περίεργο. «Θες να σου δώσω το τηλέφωνο της γυναίκας που μας νοικιάζει το διαμέρισμα για να κανονίσετε λεπτομέρειες κτλ;» με ρωτάει

«Ναι,αλλά δεν θα έχει και διαδικασίες που θα χρειάζεται δικές σου υπογραφές;» αναρωτιέμαι

«Μην ανησυχείς,κόρη μου. Είναι φίλη του Βασίλη,θα τα κανονίσει όλα. Σαν να μην έμεινες εκεί θα είναι.» με καθησυχάζει από την μια,αλλά από την άλλη νιώθω περίεργα καθώς χώρισα τον γιο του, «Εσύ απλά να μιλήσεις μόνο μαζί της για να πεις ποτέ θες να φύγεις,τα αλλά αστα πάνω μου ή μάλλον πάνω στον Βασίλη.» λέει

«Θα θέλει να βοηθήσει;» αναρωτιέμαι, «Ο κύριος Βασίλης.» προσθέτω

«Γιατί να μην θέλει;» απορεί, «Επειδή παρατησες τον γιο του για κάποιον άλλον;» προσθέτει και δεν θα πω ψέματα νιώθω άσχημα ξαφνικά

«Ναι,βασικά ακριβώς αυτό.» λέω δαγκώνοντας μια μικρή παρανυχίδα από το νύχι μου

«Τι βλακείες είναι αυτά που λες;» με μαλώνει, «Ο Βασίλης είναι κολλητός μου και σε έχει σαν κόρη του. Σίγουρα θα στεναχωρήθηκε που χώρισες με τον γιο του, αλλά είμαστε μεγάλοι άνθρωποι όποτε φερόμαστε ανάλογα.» λέει λες και είναι κάτι προφανές