Nietypowa| Jan-Rapowanie

•15•

Jutro jest pierwszy dzień szkoły, bardzo się stresowałam. Nowi ludzie, do tego napewno znajomi Nikodema. Nie wiem jak zostanę przyjęta, mam nadzieję, że nie będzie tak źle.

Siedziałam w swojej sypialni i przeglądałam ubrania w szafie, nie mogłam się na nic zdecydować. Wtedy zadzwonił dzwonek do drzwi, poszłam otworzyć.

Ku mojemu zdziwieniu był to Nikodem. Dawno jego nie widziałam oraz najmniej się go spodziewałam.

- Mogę wejść? - Zapytał.

- Żadnego przywitania ani słowa przepraszam za tamtą story, tylko od razu chcesz wejść? No przepraszam bardzo, ale tak nie będzie. - Chciałam zamknąć mu drzwi przed nosem, ale przytrzymał je ręką.

- Przyszedłem to wyjaśnić.

Zmierzyłam go wzrokiem, nie byłam pewna czy go wpuszczać.

- W takim razie mów tu, nie wejdziesz - odpowiedziałam.

- Jest Janek? - Spróbował zajrzeć do mieszkania, ale nie pozwoliłam na to.

- Nie interesuj się. - Syknęłam.

Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Zirytowało mnie to, zawsze był taki pewny siebie.

- Dlaczego nie chcesz mnie wpuścić skoro go nie ma?

- Nie widzę potrzeby wpuszczania cię do mojego mieszkania.

Zaśmiał się w odpowiedzi, po czym spoważniał i zmierzył mnie dziwnym wzrokiem.

- Posłuchaj, dałem ci tak praktycznie wszystko, beze mnie nie byłabyś w tym mieszkaniu, nie szłabyś jutro do prywatnego liceum. Wiesz, że udobruchałem rodziców, aby opłacili tobie cały rok szkolny w tej szkole?

- Wspominałeś i jestem bardzo wdzięczna, poza tym oddam im te pieniądze. Owszem, bardzo mi pomogłeś, ale teraz przyszedłeś po jakąś zapłatę czy po co? - Zaczynałam się niecierpliwić.

- Przyszedłem do ciebie, bo to ja ciebie kocham nie on.

- Och, przestań, nie mam ochoty tego słuchać. Między nami jest koniec, jeszcze coś?

- Nie zgadzam się na żaden koniec, albo z nim zerwiesz i wrócisz do mnie, albo odpowiednie instytucje dowiedzą się, że szesnastolatka mieszka sama we Wrocławiu. Ciekawe co na to twoja matka, a właśnie, jak ona się czuje po śmierci twojego ojca? Słyszałem, że dosyć źle to znosi, odeszła już od zmysłów? Ciekawe jak by zareagowała na wizytację na przykład... - Przerwałam mu.

Gdy wspomniał o mojej matce, przesadził. Puściły mi moje nerwy, skąd on kurwa o stanie psychicznym mojej mamy wiedział? Poza tym, kim trzeba być by przychodzić do mnie i w ten sposób mnie szantażować?

- Odpierdol się od mojej matki, nie masz prawa o niej mówić - wysyczałam.

Ledwo się hamowałam aby nie wyjść z tego mieszkania oraz nie strzelić mu z liścia.

- Ale mam prawo zawiadomić, że szesnastolatka spotyka się z dwudziestoczterolatkiem, to w świetle prawa w ogóle normalne? A może to już bardziej podchodzi po pedofilię?

- Słucham? Czy ty siebie słyszysz? Może sam się lepiej doinformuj na temat pedofilii, a tymczasem żegnam. - Zamknęłam z impetem drzwi.

Pomimo zdenerwowania jakie u mnie wywołał, to rozbawił mnie tą wypowiedzią na temat pedofilii. Jednak byłoby nieciekawie jakby poszedł do kuratorium i opowiedział jak to się przeniosłam do prywatnego liceum. Pewnie by coś tak dopowiedział, że i tak wina byłaby po mojej stronie, pomimo że to jego rodzice to załatwiali. W końcu muszą mieć różne znajomości, skoro udało się mnie przepisać bez pytania o zdanie moich rodziców.