| Dear Miss Librarian | [ Nine ] [ Unicode]

1.2K 113 23
                                    

| Dear Miss Librarian | [ Nine ]

Chaeyoung's POV

မိုးလင်းပြီဆိုတဲ့အသိနဲ့ မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့မျက်နှာကျက်...။ ပြတင်းပေါက်ကနေဝင်လာတဲ့နေရောင်လေးကြောင့် အခန်းထဲနွေးနွေးထွေးထွေးရှိလှသည်...။

မနေ့ကလိုမဟုတ်ဘဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့် ဝမ်းသာသွားပြီး အကြောကိုအားရပါးရဆန့်လိုက်မိသည် ...။

" နေမကောင်းဖြစ်ရတာတော်တော်ဆိုးတာဘဲ "

စိတ်ထင်ရာလုပ်ပြီး ဖြစ်တော့မှ အလူးအလဲခံစားရတာကိုသိသွားတာမို့ နောက်ဆိုဆင်ခြင်ရလေမည် ...။

အတွေးတွေထဲမဖိတ်ခေါ်ဘဲဝင်ရောက်လာတဲ့သူမ...။ ပုံရိပ်လေးတွေ အတွေးထဲပေါ်လာတာနဲ့ တန်းပြုံးမိသည် ...။ ခဏတာလောက် ကမ္ဘာပေါ်မှာကံအကောင်းဆုံးလူသားလိုခံစားခဲ့ရတာကြောင့် ပျော်မိတယ် ..။

နေမကောင်းဖြစ်ရတာ အတော်တော့ခံစားရပေမယ့် သူမရဲ့ဂရုစိုက်မှုလေးတွေသာရမယ်ဆို ဆယ်ခါပြန်ဖျားလည်းဖျားပါစေ ..။

ထိုသို့တွေးမိတော့ ဟက်ခနဲရယ်မိပြန်သည် ..။ရင့်ကျက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ကိုယ်လည်းသူမနဲ့ပတ်သတ်ရင်တော့ အတွေးတွေကကလေးဆန်လိုက်တာ ...။ ဒါပေမယ့်လည်းမတတ်နိုင်...။ အရမ်းသဘောကျနေမိတာကိုး ..။

မနေ့ကအဖြစ်အပျက်လေးတွေတွေးမိတိုင်းကြည်နူးနေရတုန်း..။ သူမရဲ့ဂရုစိုက်မှုလေးတွေခံရမယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှစိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဖူး..။ အခုလို အကြောင်းဖန်လာခဲ့တာ ဆောင်းတွင်းကြီးရွာချတဲ့မိုးကိုတောင်ကျေးဇူးတင်ရမလိုလို..။

တနင်္ဂနွေနေ့မနက် ၈ နာရီ....နိုးနိုးချင်းအိပ်ရာပေါ်မှာထိုင်ပြီး ရူးကြောင်ကြောင်ပြုံးနေတာဆိုလို့ Son Chaeyoung တစ်ယောက်ဘဲရှိမယ်ထင်ပါတယ် ..။

ရုတ်တရက် မီးဖိုချောင်ထဲက ပန်းကန်သံကြားလိုက်တာကြောင့် မျက်နှာကအပြုံးတွေပျောက်ကွယ်သွားရတော့သည် ..။

" သ- သခိုးဝင်နေတာလား ဘ- ဘာလဲဟ Tzuyu လည်းဒီမှာမရှိပါဘူး "

ရုတ်တရက်လန့်သွားတာမို့ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမလဲမသိဖြစ်နေလျက်...။ တစ်ယောက်တည်းနေလာတာလည်းကြာလေပြီ မနက်စောစောစီးစီးအိမ်ထဲမှာ ထိုအသံတွေမကြားဖူး ..။

| Dear Miss Librarian |  | Michaeng |Où les histoires vivent. Découvrez maintenant