SUSPICIOUS SMELL² ▪︎ Choi Soobin ✔

Bölüm 20

꧁‎‎ Suspicious Smell - Choi Soobin‎‎꧂‎

𓆸 01032021𓆸

❝BÖLÜM 20 ❞

Jeonguk otobanın en sol şeridinden pek de yavaş denilemeyecek derecede hızlı giderken stresle avuç içlerimi kaşıyordum. Yaptığımız şeyin başlı başına bir salaklık olduğunu bildiğim için kendime kızıyordum. En son Beomgyu ve Kai ile iş yapmaya kalkıştığımızda Yoonmin'in cesediyle karşılaşmıştık. O geceyi atlatmam haftalarımı almıştı. Hâlâ rüyalarımda o güne dair şeyler görmek daha da korkutucuydu.

Bıkkınca nefesimi verip başımı cama yaslayarak karanlık yolu incelemeye koyuldum. Soojun'un gönderdiği adres Seoul dışındaydı. Gittiğimiz çevre yolunda ise tek tük lamba vardı ve etrafı aydınlatan tek şey arabamızın farlarıydı. Eğer Jeonguk araba sürmeyi bilmeseydi böyle bir yolu taksi ile geçecektik. İnanın bu karanlık yolda tanımadığım bir taksiciyle yolculuk yapsaydım, adamın organ mafyası olduğunu bile düşünebilirdim.

Beomgyu sırtımdan beni dürtünce arkama doğru döndüm. Kai ve Beomgyu arka koltuğa, ben ise önde Jeonguk'un yanında oturuyordum. Bana uzattığı telefonu gergince ellerimin arasına aldım. Bir daha telefona bakıp, o mesajla göz göze gelmemek adına telefonu Beomgyu'ya vermiştim ancak acil bir şey olmasa telefonu geri vermezdi herhalde.

Teşekkür edercesine başımı eğdikten sonra sessizliğimi korudum ve bakışlarımı telefon ekranına indirdim. Mesaj gelmişti, hem de Soobin'den.

Hâlâ kütüphanede misin? Saat geç oldu, istersen seni almaya gelebilirim.

Ne diyebilirdim ki?

Gözlerimi sımsıkı yumdum. Daha öncesinde hiç hissetmediğim kadar suçluluk duygusu hissediyordum.

Hani kalbinizin bir noktasının sızladığı o an vardır ya... Hiç geçmeyecekmiş gibi gelir. Neyi yanlış yaptığınızın farkındasınızdır o yüzden de bile bile yapmak sizi suçlu hissettirir. Duygularınızın hareketsiz kaldığı, sadece mecburi verdiğiniz kararların sonucunda oluşan o his. Gerçekten kendimi çok kötü hissediyordum.

Ne cevap vereceğimi düşünürken telefon ikinci kez avuçlarımın arasında titredi. Korkudan hızlanan kalbim yerini gözlerimin aralanmasına ve yeni gelen mesaja bakmama bırakmıştı. Bir yeni mesaj ve yine o...

Beomgyu ve Kai seninle diye bu saate kadar aramadım ama nerdeyse gece yarısı oldu. Kütüphanenin de kapanmış olması gerekmez mi? Nerede kaldınız?

Nefesimi titrek bir şekilde verdikten sonra parmaklarım klavyenin üzerinde gergince dolaştı.

Üzgünüm biraz geç gördüm Soobin. Daha kütüphane kapanmadı, birkaç sayfalık notum kaldı. Beomgyu ve Kai de beni bekliyorlar. Birkaç saate geliriz. Sen geç olmadan uyu, sabah kahvaltınız benden ;)

Yalancının tekiydim.

Bu durumda yalan söylediğime inanamıyordum ama mecburdum. Ufak bir yalan... Çünkü Soobin'e bir daha asla Soojun ile buluşmayacağıma dair söz vermiştim. Şimdi ise gelmiş iki aptal ile tekrar o adamı görmeye gidiyorduk. Ancak bu sefer suç ortağımız Jeonguk da bizleydi.

Gideceğimiz yere son on dakika kalmıştı ama buraya gelene kadar yolda iki saat harcamıştık. Tahminen gece üç gibi eve varırdık ve ben Soobin'e gidip 'birkaç saate geliriz' demiştim. Resmen kendi ayağımdan asılmak için dakikaları sayar hâldeydim.

Bu kadar çalışkan bir sevgilim olduğu için çok mu şanslıyım?

Normalde olsa kıkır kıkır güleceğim bir mesaj yüzümün asılmasına sebep olmuştu. Telefonu kapatıp tekrar Beomgyu'ya uzattım.