SUSPICIOUS SMELL² ▪︎ Choi Soobin ✔

Bölüm 11

꧁ Suspicious Smell - Choi Soobin꧂

𓆸 10122020𓆸

❝ BÖLÜM 11❞

"Neden dün onunla buluştun?"

Konuşmak istiyordum... Ağzımı açıp en azından bir kelime dahi olsa söylemek istiyordum. Fakat o kadar şaşkındım ki, o kadar korkuyordum ki ne bir şey diyecek gücüm, ne de Soobin'e söyleyebilecek lafım vardı.

Ne diyebilirdim ki? Dürüst olup söylesem haklı çıkar mıydım? Kesinlikle hayır... Kendi kendime günün kahramanı olmak istemiştim belki de. Soobin'i koruyabileceğimi sanmıştım, oysaki daha kendimi korumaya gücüm yetmiyordu.

"Cevap vermeme oyunu oynayacağız sanırsam," dedi duygusuz bir tonda, "Hay hayt, bana uyar. Akşama kadar bekleriz."

Zorlukla yutkundum. Boğazımı yavaş yavaş saran acıyla ve gözlerime doğru inen bulanık perdeyle yakın zamanda ağlayacağımın sinyallerini vermiştim. Ağlamak şu noktada en son isteyeceğim şey bile değildi.

Bir cevap beklediğinin farkındaydım ama en kötüsü de, verecek cevabımın olmamasıydı. Ne diye gittiğimi ben bile bilmiyordum. Geçmişi öğreneceğim, Soobin'in bu işte yalnız olmamasını sağlayacağım diye resmen kendimi Soojun'un yanına atmıştım. "Al, beni kullan" demiştim resmen...

"Yurin," diye mırıldandı. Sesi deminden beri değişmeyen aynı soğukluktaydı. Ruhsuz ruhsuz, "Soruma cevap vermelisin..." diye sözlerini sürdürdü.

Bir kez daha yutkundum ve korkuyla bakışlarımı karşıdaki duvara diktim. Ona bakabilecek cesareti şu anlık kendimde bulamıyordum. Hatta bundan sonrasında nasıl bakabilecektim, onu da bilmiyordum.

Derin bir nefes aldığımda çoktan tırnaklarımı avuç içlerime sertçe saplamış, hatta kanayacağına emin olana kadar da elimi sıkmıştım. Ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Özür dilerim, diyebilirdim. Başka bir şey diyebileceğimi sanmıyordum...

Tırnağımla parmaklarımın kenarını çizmeye başladım ve kafamı aşağıya eğdim, "Özür dilerim."

Nerden öğrenmişti, kim söylemişti fikrim dahi yoktu. Tek bildiğim şey, korktuğum başıma gelmişti. Bana kızmasından ya da azarlamasından korkmuyordum. Korktuğum tek şey, güvenini sarsmamdı. Bana eskisi gibi güvenemeyeceğini düşünmemdi...

"Bu bir cevap değil Yurin."

Benim gibi zorlukla ağzından çıkan kelimelerden sonra bir şekilde kafamı hafifçe kaldırıp Soobin'e kısa bir bakış attım. Sert ve soğuk bakışları neredeyse kanımı donduracaktı.

Zorlukla, "Ben sadece-" dediğim sırada sözümü kesti.

"Sen sadece ne Yurin?"

Geçmişini öğrenmek istedim...

Benden ne sakladığını, aniden ortadan kayboluşunu, beni daha çok görmek istediğini söylerken neden bir anda yok olduğunu ve yıllar sonra karşıma neden çıktığını öğrenmek istedim...

Abinin neden senden bu kadar nefret ettiğini merak ettim...

Lise yıllarında neden sana köle diyerek eziyet çektirdiklerini, o uyuşturucuya nasıl başladığını ve Hyungjun denilen çocuğun kim olduğunu bilmek istedim...

Hayat arkadaşımın benden sakladığı sırlarını bilip, yanında olmak, sana destek olmak, seni korumak ve sarılıp 'yalnız değilsin' demek istedim.

Göğüs kafesim sıkışmaya başladığında, nefes aldığımı unuttuğum dakikalarda ağzımdan bir kez daha, "Özür dilerim." kelimeleri döküldü.