Aşkın Adaşı

5. Bölüm "Yanılgı"

🌸 İyi okumalar 🌸

En sevdiği, huzurla dolduğu yerdeydi...

Buse ve Ayşenur'un sıcacık kolları arasında sessizce göz yaşı döküyordu

Ailesinin yanından döndükten sonra kızları da aramıştı, başından geçen her şeyi tek bir şey atlamadan anlatıyordu, şu kadar kısa zamanda bu kadar şeyi yaşadığına onlarla beraber Esra da hayret ediyordu

"Ailene nasıl böyle bir şeyi anlatmazsın, hadi diyelim onlardan korktun sen böyle bir şeyi bizden nasıl sakladın, yalnız kalmak istedin anladık, aramayın dedin aramadık, sen iyi ol diyeydi her şey ama sen her zamankinden daha beter haldesin, ya sana bir şey olsaydı napardık, bizi bir birimize emanet etmediler mi Esra"

Buse söylediklerinde haklıydı biliyordum

Annem ısrarla sorsa da elinden kurtulmuştum, sadece yorgunum, daraldım, sizi özledim diyerek geçiştirmiştim anlatamazdım, eğer anlatsaydım buraya geri dönemezdim, beni eve tutsak ederlerdi

Kendi kendime atlatmaya çalışsam da evden dışarıda attığım her adım, yüreğime batıyordu sanki

Sanki her şeyi bir daha yaşayacakmışım gibi korkuyordum

Ahmet her şeyle özel olarak ilgilendiğini, hallettiğini söylüyordu, sırf başımda ki belayı def etmek için minnet ediyordum, çaresizdim.

Tanımadığım bir adamdan medet ummak neyin kafasıydı bilmiyordum, kendi kendime iyi gelmediğim, yalnız kalmanın asla işe yaramadığı bir dönemdeydim

Ama çevremde kimin olması gerektiğini, bana kimin iyi geleceğini kestiremiyordum

İnsan kalabalığı beni hep yoruyor bu yüzden az insan, çok huzurdu

iki insanla neredeyse hayatımı bitirecektim o iki insan şuan iyi ki vardı her şeyi anlatıp ben hafiflemiştim ama şimdi de onlar dolup taşıyordu

Kızıyorlardı saatlerdir, kendi kendime bunu nasıl atlatmaya çalışırmışım. Oysaki biliyorlardı en ağır şeyleri bile kaldırabiliyordum.

Güçlü görünmeye çalışırken yanlışlıkla güçlü olmuştum ben

En çok Ahmeti soruyorlardı, ilk defa farkına varıyordum bu adam sadece bana verdiği karttan ibaretti bir adı soyadı bir de numarası vardı elinde

Bir de komşusuydu ama kaç günlüktü ki daha, yardımlarını sorgulamayı bırakalı çok oluyordu, bu olayı kolay atlatmak istemişti kendisi çıkmaz duvarlara doğru koşuyordu ama Ahmet her şeyi kolay yoldan hallediyordu.

Esra'nın hastanede verdiği ifade işe yaramış, onu kaçıranı bulmuşlardı, yani ademi

Olayı üstü kapalı bir şekilde anlatıyordu Ahmet, detaylarla kafanı yorma ben hallediyorum diyordu tam 15 gün geçmişti onu hiç görmemişti olay çoktan çözülmüştü, bi organ mafyası tarafından kaçırıldığı öğrenmişti elbet düşünmek istemiyordu, psikolojisi için endişeleniyorlardı ama Esra tuhaf bir şekilde iyi hissediyordu belki de psikolojisi bu şekilde bozuluyordu, bilmiyordu bazı sabahlar uyanır uyanmaz kendini kontrol ediyordu.

Buse ve ayşenur yıllık izinlerini kullanıp Esra'nın yanında kalmışlardı

Buse anestezi uzmanıydı, Ayşenur da polisti ikiside hayalindeki işi yapıyordu Esra onları yanında istiyordu elbette ama işlerine devam etmeleri de gerekiyordu o yüzden dün gece kızları zorla da olsa evlerine göndermişti, alışması gerekiyordu

Uzun uzun konuşmuşlardı

Esra üniversitede son senesini okuyordu tarih bölümü öğrencisiydi, bu bölümü aşkla okuyordu, hayaliydi vazgeçmeyecekti