Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 3

Na het verrukkelijke driegangendiner rende Evelyn nog snel weer naar boven om een nieuwe jurk aan te trekken. Eigenlijk zou het diner zes gangen hebben, maar Evelyn kon er niet meer dan drie op.

Het kleine prinsesje stormde haar kamer in, waar May al stond te wachten. De vrouw had een prachtige donkerroze jurk met gouden afwerkingen en veel plooien vast voor Evelyn. Haar moeder noemde dit soort jurken altijd avondjurken en dat vond Evelyn wel passen. Ze droeg ze immers in de avond.

Evelyn klapte in haar handen van blijdschap toen ze de jurk zag. Hij was heel erg mooi! May glimlachte en trok de jurk bij Evelyn aan. Ook haar haren werden opnieuw gedaan, maar dit keer bleef Evelyn wel rustig stilzitten. Ze was te zenuwachtig want ze wist dat ze binnenkort zes zou worden.

'Ben ik nu al zes?' Vroeg ze ongeduldig aan May. Maar de oude vrouw schudde haar hoofd. Daarbij kwamen haar grijze haren los te hangen uit haar knot. Evelyn wist van de verhalen dat May vroeger heel erg mooi was. Maar nu vond niemand dat meer, dat snapte Evelyn niet helemaal maar ze wist ook dat ze nog niet alles hoefde te snappen.

'Het vuurfeest begint precies wanneer je zes wordt' legde May uit.

'Beginnen ze dan echt niet perrongeluk zonder mij?' Vroeg Evelyn voor de zekerheid. Ze wilde heel graag het vuurfeest zien, ook het begin, en dan mochten ze natuurlijk niet zonder haar beginnen.

'Dat is niet nodig, lieverd. Want ik zorg dat je op tijd klaar bent' zei May. Evelyn bleef weer stil maar haar voeten bewogen nog wel onrustig. Ze had al de hele dag uitgekeken naar het vuurfeest, maar wat als het vreselijk tegenviel?

'Ik ben klaar' zei May en Evelyn sprong meteen op van haar stoel. Ze moest nu meteen naar het balkon toe om niets te missen. May nam Evelyn mee naar het balkon. Haar ouders waren er nog niet en May drukte de kleine prinses op het hart dat ze op haar ouders moest wachten. Evelyn had daar absoluut geen zin in, maar May vertelde dat er nu nog niets te zien was. Toen ging ze maar op de grond zitten wachter op haar ouders.

Die kwamen gelukkig al snel en Evelyn sprong meteen op hen af. Ze gaf haar moeder een knuffel en haar vader pakte Evelyn met één arm op en zette haar op zijn schouder. Het meisje moest giechelen en knuffelde haar vader stevig.

'Kom, Lin. We gaan naar het vuurfeest kijken' zei Queen Mary tegen haar dochter. James zette Evelyn weer op de grond en toen rende ze meteen naar haar moeder toe. Ze was erg opgewonden, ze had zo veel zin in het vuurfeest!

De balkondeuren werden open geklapt en Evelyn rilde meteen van de kou. Dat kreeg je op winteravonden. Het was buiten ook al helemaal donker en Evelyn kneep stevig in haar moeders hand toen ze het donkere balkon op liep.

Ze keek over de reling en zag daar het eerste kampvuur nog net liggen. De bos takken was lastig te onderscheiden in het zwakke licht van de fakkels aan de muren. Evelyn voelde haar vaders stevige hand op haar schouder, maar ze kon hem niet zien. Door dat gebaar wist ze wel dat ze bijna zes was.

Toen gebeurde het, vlammen uit een fakkel vlogen omhoog en vraten het hout op. Heel snel vlamde de hele stapel takken zo helder dat Evelyn zelfs haar ouders weer goed kon zien, en alle wachters bij e muren beneden haar.

'Wow' fluisterde ze zachtjes en haar moeder gaf haar een kus op haar wang.

'Gefeliciteerd met je zesde verjaardag, Lin' zei ze. Evelyns vader kneep alleen een keer in Evelyns schouder, maar ze wist dat hij hetzelfde bedoelde als haar moeder.

Samen keken ze hoe de eerste fakkel werd aangestoken en de man begon te rennen naar het eerstvolgende gehucht. Daar werd een kampvuur aangestoken en er gingen nog meer mannen met fakkels op weg. Ze keken erg lang, tot Evelyn zo moe werd dat ze bijna op het balkon in slaap viel en toen bracht haar moeder haar maar snel naar bed.

'Ben ik morgen nog steeds jarig, mama?' Vroeg Evelyn toen ze in bed lag. Haar moeder lachte zachtjes.

'Nee, Lin. Morgen is het weer een gewone dag' zei Queen Mary.

'Maar dan wil ik helemaal niet slapen' zei Evelyn. Ze ging weer rechtop zitten en wreef moe in haar ogen.

'Ga het toch maar proberen, lieverd. Tot morgen' zei Queen Mary en toen liep ze weg. Ze blies de kaars naast Evelyns bed uit en sloot de deur.

'Maar ik wil nog langer jarig zijn' mompelde Evelyn gapend, maar toch viel ze al snel in slaap. Sneller dan ze had gewild.