Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 16

Ze zag eruit als een scharminkel naast haar jongere pleegzusje, maar Evelyn dacht dat ze gewoon heel slank gebouwd was. De prinses wist nog niet wie het meisje was, maar ze wist al wel dat meneer en mevrouw Morgan haar geadopteerd hadden uit het meisjestehuis van Oasis Eiland. Ze was gevonden in een voor de rest leeg vissersbootje, had Evelyn begrepen, en daarna als wees verklaard en in het tehuis ondergebracht. Het meisjestehuis was een kostschool voor Nistaanse meisjes en een weeshuis. De meisjes werden goed opgevoed voor alle taken die in Nista van een vrouw verwacht werden. Veel jongere zoons van hertogen trouwde met een meisje uit het tehuis.

Het meisje dat nu naast Alice voor Evelyn stond voldeed precies aan de richtlijnen van het meisjestehuis. Ze was slank, haar haren waren lang, stijl en glommen. Ze stond strak rechtop met haar handen losjes in elkaar gevouwen voor haar. Ze was gehuld in nette kleding, tot een hoedje en handschoenen aan toe. Evelyn voldeed niet aan dit schoonheidsbeeld, maar dit beeld was wat er van de gewone rijke vrouw verwacht werd, niet van de prinses van Nista.

'Dus dit is haar? Het meisje dat jullie geadopteerd hebben?' vroeg Evelyns moeder aan mevrouw Morgan. Mevrouw Morgan glimlachte en legde een hand op de schouder van het meisje. Het was toeval dat Evelyn opmerkte dat het meisje even ineenkromp, maar dat zag ze alleen omdat ze op haar gefocust was.

'Ja, dit is Ave. Dat betekent in de oude taal van de Nita "Kind van de oceaan", omdat ze gevonden is in een vissersbootje op zee en ook omdat ze zulke blauwe ogen heeft' legde mevrouw Morgan uit. De combinatie zwart haar en blauwe ogen kwam in Nista – en dan zeker op Oasis Eiland – niet zo vaak voor. Alleen bij de stammen op Rotawa en Moranda kwam het vaker voor, maar Ave's lichte huid verraadde dat ze daar niet vandaan kwam.

'Welkom in het koninklijk paleis van Nista, Ave Morgan' heette de koningin het meisje welkom. Evelyn keek naar Ave, ze moest ongeveer even oud zijn als zij. Meteen wist ze waarom Ave hier was, om de prinses manieren aan te leren. Sinds Evelyn een paar dagen geleden 's nachts de tuinen was gaan ontdekken en de volgende ochtend slapend in een boom gevonden was, hadden haar ouders het er alleen nog maar over. Zo kon de prinses van Nista niet zijn. Terwijl Evelyn echt wel aan alles had gedacht, ze had een paar kussens onder de boom gelegd zodat ze zacht zou vallen, maar dat wilde haar ouders niet geloven. Net als het feit dat Forel op wacht stond te slapen bij de boom. Ze bedoelde maar, hij stond toch? Dan ben je toch waakzaam?

'Het is me een eer, majesteit' antwoordde Ave netjes, formeel en met een buiging. Precies volgens het protocol dat alle burgers kende, voor als ze eens in het paleis kwamen. Evelyn zag meneer Morgan tevreden glimlachen.

'Zoals je waarschijnlijk al weet, Ave, zal jij de aankomende tijd veel met prinses Evelyn doorbrengen. Ze is een beetje wild en onvoorspelbaar en wij hebben nu eenmaal niet genoeg tijd om voor haar, Endrew en het koninkrijk te zorgen. Jij zal haar gezelschap moeten houden en haar tot een toonbare prinses maken' legde de koningin uit. Ave knikte begrijpend tussen de uitleg door. Zij had wel geweten wat er vandaag zou gaan gebeuren, Evelyn daarentegen kreeg een steek bij de woorden van haar moeder. Haar moeder, degene die Evelyn het meeste vertrouwde, vind haar wild, onvoorspelbaar en geen toonbare prinses.

'Ik zal mijn best doen, majesteit' antwoordde Ave. De koningin glimlachte en gebaarde dat Evelyn en Ave mochten gaan. Evelyn pakte Ave's hand vast, nog overdonderd door haar moeder woorden. Ze liep op de automatische piloot naar haar eigen kamer met Ave, terwijl haar ouders met meneer en mevrouw Morgan praatte.

'Zo, wat gaan we doen?' zei Evelyn toen ze in haar kamer waren aangekomen. Het kwam er nogal bot uit, maar Evelyn had dan ook geen idee hoe ze met leeftijdsgenoten om moest gaan. Ave ging netjes op Evelyns bed zitten, rechtop en met haar handen op haar schoot. Het begon Evelyn nu al te irriteren, maar de besefte dat dat andersom waarschijnlijk ook zo was.