Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 31

Toen Evelyn weer wakker werd hoorde ze Ave en May zachtjes praten. May had haar dus niet wakker gemaakt toen haar vriendin binnenkwam. Ergens was Evelyn daar boos om, maar een ander deel van haar vond het niet zo erg. Nu was ze uitgerust wakker geworden en had haar lichaam zo lang kunnen slapen als het nodig had.

Ze kwam overeind en trok zachtjes haar laarzen en vest weer aan. Ze dacht er niet aan dat haar haren door de war konden zitten door het slapen. Haar lange haren bleven altijd wel redelijk naar beneden hangen als ze uit bed stapte, en in een slaapdronken toestand dacht Evelyn er niet aan om iets anders te doen.

'Kijk, je bent weer wakker' zei May toen Evelyn de leefruimte binnen kwam lopen. Ave zat met de oude vrouw aan tafel en at van een koekje dat May blijkbaar gemaakt of meegenomen had.

'Evelyn' zei Ave, maar op een heel andere toon dan Evelyn verwacht had. Aan het einde van de naam ging haar stem omhoog en ze wees naar Evelyns kapsel.

'Ik heb het afgeknipt, afgesneden eigenlijk' zei Evelyn. Voorzichtig haalde ze een hand door haar korte haren terwijl ze er ongemakkelijk bijstond.

'Dat is denk ik niet alles wat Ave bedoelt' zei May terwijl ze opstond. Van het aanrechtblad pakte de oude vrouw een plantenspuit waarmee ze water in Evelyns haar spoot. Evelyn haalde daarna zelf haar hand doorn haar lokken en merkte dat het helemaal overeind stond en dat het door het water van May weer plat kon gaan liggen.

'Het staat je wel hoor, kort haar' merkte Ave op. Zij had haar zwarte lokken juist heel lang, haat vlecht kwam al tot over haar heupen. Het was in Nista de laatste jaren iets geworden om aan te tonen dat je een volwassen vrouw was. Veel meisjes van Aves en Evelyns leeftijd hadden het lang en in een vlecht of los naar beneden hangen, terwijl getrouwde vrouwen het vaker omhoog hadden.

'Ik voel me heel anders als ik mezelf nu zo zie. Het is niet Koninklijk meer, maar dat was dan ook de bedoeling' zei Evelyn, terwijl ze haar hand nogmaals door haar blonde haren liet glijden, die nu nat waren van het water.

'Maar hangt het niet constant in je gezicht?' vroeg Ave zich hardop af. Dat deed Evelyn eraan herinneren dat ze haar haarband van Forels haar nog naast May's bed had laten liggen. Meteen liep ze terug en viste ze het ding van de grond. Het voelen van de haren maakte haar verdrietig, maar het lukte haar een nieuw huilbui te voorkomen.

'May vertelde het al' zei Ave toen Evelyn weer terug kwam lopen. Ze had blijkbaar meteen de haren herkend van alle ritjes die ze samen hadden gemaakt. Evelyn gaf de haarband aan Ave, zodat zij ook nog een misschien wel laatste keer iets van hem in haar handen kon hebben.

'Toen ik weg ging hadden ze volgens mij nog geen lichaam gevonden' zei Ave. Haar stem klonk gebroken, hoewel het meisje dat probeerde te verbergen.

'Was je op het kasteel?' vroeg Evelyn. Ave knikte als antwoord, het blok in haar keel was zelfs door Evelyn te zien. Evelyn pakte de stoel naast Ave en ging zitten, dicht tegen haar vriendin aan.

'Gisteren zijn ze ook bijna bij mij thuis geweest. Vanochtend vroeg zijn we voor de veiligheid naar het kasteel gegaan. Het was toeval dat ik wat spullen voor Alice ging halen thuis, want anders had ik jouw brief nooit gevonden. Ze vertellen dat je op je kamer bent en rust nodig hebt' vertelde Ave.

'Mijn ouders zullen weten dat ik weg ben, of de a=wachters houden het zelfs voor hen geheim. Maar dat geloof ik niet, dat zouden ze alleen doen als ze speciale orders hadden gekregen om mij die dag te beschermen' dacht Evelyn hardop na.

'Het heeft geen zin daarover te speculeren, meisjes' zei May. 'Als Ave en ik teruggaan naar het kasteel zullen we onze ogen er oren openhouden, zodat we jou informatie kunnen geven' vertelde May.