Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 14

Nog in haar pyjama en op blote voeten rende Evelyn de gangen van het kasteel door. Ze had op de kalender gezien welke dag het was en had geen geduld meer om op May te wachten. Evelyn werd vandaag acht en ze wist niet eens of er een feest werd georganiseerd. Endrews geboortefeest was nog maar net geweest, maar Evelyn wilde ook zo graag nog een feest voor haar. Zoals voor haar zesde verjaardag.

Dus stormde ze nu over de tapijten in de gangen van het kasteel naar de kamer van haar ouders. Ze vermeed de marmeren vloeren waar geen tapijt overheen lag omdat dan haar voeten koud werden. Ze was bijna bij de kamer van haar ouders, waar Endrew ook sliep. Evelyn vroeg zich af wanneer haar broertje zijn eigen kamer zal krijgen, en waar die dan zou komen. Vlak bij die van haar? Juist dicht bij die van de koning en koningin? Of misschien wel heel ergens anders?

Zonder te kloppen opende Evelyn de deur van haar ouders kamer. Ze liep naar de kant van haar vader en klom op het tweepersoons bed. Haar vader was al wel wakker, maar lag nog lekker te doezelen. Dat vond Evelyn nou een van de meest nutteloze dingen die er bestaan, samen met op tijd naar bed gaan. Als je wakker bent sta je meteen op en je valt op een gegeven moment toch wel in slaap. Waarom zou je nuttig bruikbare tijd verspillen aan proberen te slapen?

'Wat is er meisje?' Vroeg Evelyns vader slaperig. Hij legde een hand op zijn voorhoofd en met de andere probeerde hij zijn deken wat verder op te trekken, maar door Evelyns gewicht lukte dat niet. Een helder blauw oog keek de jonge prinses aan, de andere zat nog dicht en bovendien verscholen achter de gespierde arm van de koning.

'Ik ben vandaag jarig papa, gaan we een feest houden vandaag?' Vroeg Evelyn als antwoord op haar vaders vraag. Ondertussen werd koningin Mary ook wakker van het stemgeluid van haar dochter. Ze drukte zich met haar arm omhoog en keek ook naar haar dochter. Haar vrije arm legde ze op die van haar echtgenoot toen ze Evelyn antwoord gaf.

'We hebben nog maar een paar weken geleden voor Endrew een feest gegeven, we zullen nu niet iets groots voor je kunnen organiseren' zei de koningin met een liefdevolle en bezorgde blik in haar groene ogen. De koning knikte met het verhaal van zijn vrouw mee.

'Je moeder en ik zijn heel erg moe. Endrew heeft midden in de nacht melk nodig en hij moet nog leren om goed te slapen. We worden 's nachts steeds wakker gemaakt door hem' vulde de koning het verhaal aan. Evelyn begreep haar ouders. Ze had aan May van alles gevraagd over wat er kwam kijken bij haar nieuwe broertje, en ondanks dat May zelf geen kinderen had kon ze haarfijn vertellen wat er bij een kind kwam kijken.

'Hebben jullie wel een cadeautje voor me? Vroeg Evelyn voorzichtig. Het laatste wat ze wilde was haar ouders kwetsen, maar een kind kon je niet zonder cadeaus laten zitten op een verjaardag.

'Je krijgt vanmiddag een cadeau van ons en we kunnen straks uitgebreid gaan ontbijten. Maar ga nu maar weer terug naar je kamer, May zal wel op je wachten' antwoordde de koningin. Evelyn knikte en liep zich weer van het bed af glijden. Ze gluurde nog even naar haar broertje in de koninklijke, met goud afgezette wieg, maar ze kon eigenlijk niets van hem zien. Daarna liep ze de gang weer op, waarna de deur achter haar werd dichtgetrokken door een bediende.

Evelyn rende niet meer, maar ze liep met een lichte en rustige tred door het kasteel dat tot leven was gekomen. Het wemelde op de gangen van de wachten die hun collega's afwisselde die de vroege ochtenddienst erop hadden zitten, om tot de lunch op de wacht te staan. Toen Evelyn in de buurt van de gastenkamers kwam zag ze ook veel bedienden, die ook in de gangen bij de slaapkamer van haar ouders en waarschijnlijk ook die van haar rondliepen. In de gastenkamers sliepen altijd wel mensen, hoewel Evelyn over het algemeen geen idee had wie er precies sliepen.

De kleine prinses kwam nu niet langs die ziekenvleugel, maar uit ervaring wist ze dat er daar ook altijd veel bedienden rondliepen. Zusters, dokters of gewoon wasvrouwen die schoongewassen handdoeken of linnen kwamen brengen. Eigenlijk was het overal in het paleis altijd wel gezellig druk, behalve 's nachts als iedereen sliep.