Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 24

Evelyn had geen idee wat ze zou moeten doen. Er was niemand in de buurt en ze had geen wapen bij zich behalve de dikke tak, maar gezien deze man een stalen wapen had kon de prinses er niets mee. Terwijl haar hersenen probeerde een goed plan te vormen, had ze door het staren aan de man in de bosjes duidelijk gemaakt dat ze hem gezien had.

Forel hinnikte en uit een reflex of van schrik bewoog Evelyn heel even opzij, wat haar redding bleek toen ze iets vlak langs haar hoofde voelde vliegen. Toen het voorwerp zich in een boom achter de prinses vastpinde, herkende ze een pijl uit een kruisboog. Die was recht door haar schedel gegaan als Forel haar niet gewaarschuwd had, of hij dat nu bewust of onbewust had gedaan. Maar het grotere probleem is dat de pijl uit een compleet andere hoek kwam dan waar ze de man in de bosjes had gezien.

Voordat Evelyn ook maar iets had kunnen doen waren zij en Forel omsingeld door een stuk of tien bewapende mannen, allemaal minstens een kop groter dan Evelyn en een stuk breder. De prinses zakte licht door haar knieën, greep haar stok beter vast en nam een verdedigende houding aan, met haar rug naar Forel toe.

'Wat willen jullie?' vroeg Evelyn. Ze probeerde zelfverzekerd te klinken omdat ze dacht dat dat de mannen zou intimideren en misschien zelfs een beetje verwarren en in die verwarring met Forel wegvluchten, maar haar stem klonk hoog en onstabiel.

'Tja, wat komen wij hier eigenlijk doen? Wat zou een stel gewapende mannen nu midden in het bos doen waar een jonge prinses ongewapend rondloopt?' zei een man met een gevaarlijk uitziende dubbele strijdbijl. Hij was de grootste en het meest gespierd van de groep, Evelyn vermoedde dat hij hun leider was.

'I- ik-' begon Evelyn, maar ze wist eigenlijk niet wat ze moest zeggen. Ze dan ook geen wapens bij zich, maar ze voelde zich ook volledig onbewapend tegen deze mannen. Ze besefte dat ze of binnenkort dood was, of als gijzelaar meegenomen werd. Het feit dat ze wisten dat wie ze voor zich hadden de prinses van Nista was sloot een boel mogelijkheden voor Evelyn af.

'Nu heeft het kleine meisje niets te zeggen' zei de leider. Hij haalde zijn bijl van zijn schouder af en zwaaide er even mee rond om zijn armen op te warmen. Hij zwaaide er zo mee rond alsof het niets was en Evelyns gedachten schoten naar haarzelf en Ave die met paardenbloemen vochten in het veld met wilde bloemen.

Tegelijk schoten haar gedachten naar alle dingen die ze met Ave gedaan had, alles dat ze stiekem gedaan hadden en alle keren dat ze zich niets van anderen hadden aangetrokken. Even dacht ze dat ze doodging en dat ze haar hele leven aan zich voorbij zag gaan, tot Evelyn bedacht dat ze dit moest zien als niet anders dan het volgende spel met Ave.

'Prinses Evelyn, geen dag ouder dan haar elfde verjaardag. Wat een tragisch verhaal' zei Evelyn een stuk zelfverzekerder dan de vorige keer. Het zorgde voor iets van verwarring bij de mannen, maar niet genoeg voor Evelyn om weg te komen. Haar enige kans op ontsnapping stond achter haar, ze moest op Forel zien te springen en weg te rijden.

'Maar wij gaan je ook helemaal niet vermoorden prinsesje, wij vragen je vader gewoon om een beetje geld en dan mag je weer terug naar het kasteel. Kom maar gewoon met ons mee, dan hoeven we jou en dat paard van je niets aan te doen' ze de leider van de bende. Hij sloeg een vriendelijke toon aan, alsof hij tegen een jong kind praatte, maar daar trapte Evelyn niet in. Je kon niet vriendelijk doen terwijl ze met een dubbele strijdbijl boven je hoofd zwaaien alsof je in de soep aan het roeren was. Maar dit was wel de kans waarop Evelyn gewacht had.

Ze liet haar knuppel vallen en liep richting de leider, alsof ze zich overgaf en met ze meekwam. Eigen creëerde ze gewoon genoeg ruimte op straks op Forel te springen. Ze bad tot welke god dan ook naar haar wilde luisteren dat ze snel genoeg was en Forel snapte wat ze ging doen.

'Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om met jullie mee te komen' zei Evelyn uit het niets. In de seconde die het duurde voor de woorden om door te dringen bij de leider, had Evelyn zich opgedraaid en rende ze naar Forel toe. Op het moment dat de prinses in het zadel kwam en tijdens het aansporen van Forel naar haar teugels greep, kwam de bendeleider in beweging en begon hij zijn mannen aan te sporen Evelyn aan te vallen.