Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 18

De wolken bewogen langzaam door de helderblauwe lucht. Af en toe schoven ze voor de zon, soms ontstond er dan een donkere schaduw, soms een lichte. Soms bleef die schaduw enkele minuten hangen en soms was hij al snel weer weg. Ook vlogen er af en toe vogels over die dan een korte maar kleine schaduw veroorzaakte over Evelyns ogen.

Het was midden in de zomer en heerlijk weer buiten. Evelyns negende verjaardag was gepasseerd en Endrew had ook zijn eerste verjaardag gevierd. De jonge prins kon al lopen en enkele woorden zeggen, maar er was nog niet echt een touw aan vast te knopen.

De prinses voelde de nog natte aarde van het besproeien vanochtend in haar rug prikken en Ave's zweterige hand in de hare. Eigenlijk zou ze die los moeten laten, maar ze lag net zo lekker in deze positie. Het gras kwam momenteel tot boven haar hoofd en de wilde bloemen die in het veld groeide torende nog hoger boven Evelyn uit. Pas aan het einde van de zomer zou dit gras weer kort gewiekt worden en het gras als hooi voor de paarden worden gebruikt.

Evelyn vond de natuur mooi, alles wat met de natuur te maken had vond ze wonderlijk mooi en fascinerend. Ave toonde iets minder interesse voor sommige dingen, maar ze interesseerde zich de laatste tijd heel erg in bloemen en eetbare planten. Maar ze ging wel vaak met Evelyn mee als ze insecten ging vangen on te bestuderen, of haar nachtelijke uitstapjes om de dieren die 's nachts in de tuinen woonde te bewonderen.

Evelyn had de kleur blauw van de nacht nu al vaak genoeg gezien, maar ze vond er nog niet de ultieme rust die Ave in het duister vond. Evelyn kreeg vooral een gevoel van spanning en opwinding op hun nachtelijke uitstapjes.

Waar het allereerst het doel was geweest dat Ave Evelyn zou opvoeden, haar minder roekeloos zou maken, had Evelyn Ave juist roekeloos gemaakt. Hoewel het meisje de prinses ook een aantal dingen geleerd had en ze gewoon samen hadden zitten breien, haken en borduren. Maar Evelyn nam Ave mee op roekeloze avonturen door de tuinen van het kasteel. Van insecten vangen tot 's nachts de wachters plagen die bij de muren op wacht stonden. In het kasteel was Evelyn een voorbeeldige prinses, maar daarbuiten mocht ze ontoonbaar en wild zijn.

'Ik lig nu al een tijdje naar de wolken te staren en er gebeurt nog steeds niets. Zullen we wat anders gaan doen? Paardrijden of zo?' vroeg Ave. Het meisje had uitgebreid les gekregen van Evelyn en nu galoppeerde de twee zelfs samen rond in de weides en over de grasvelden waar paarden toegestaan waren. Zelfs de wachters waartegen ze laatst een wedstrijd reden toonde veel bewondering voor de twee meiden.

'Je snapt het principe niet, er gebeurt een heleboel in de lucht. Het is een deel van de natuur en altijd in beweging. Kennis van de lucht is belangrijk, je kan eraan aflezen wat voor een weer het wordt voordat dat weer ook echt begint, ook zeggen sommigen dat je tekens uit de hemel kan aflezen' legde Evelyn met een serieuze stem uit. Ze klonk wel alsof ze iets oplas uit een schoolboek.

'Ik vroeg of we gingen paardrijden' zei Ave snel, voordat de prinses nog meer nutteloze feitjes begon op te ratelen. Het meisje drukte zichzelf op totdat ze zat en keek naar haar vriendin die nog op haar rug in het gas naar de wolken aan het kijken was.

'Paardrijden? Ja graag!' zei Evelyn en ook zij kwam overeind. Ave glimlachte en ze stond op, waarna ze een hand uitstak naar Evelyn om de prinses ook overeind te helpen. Daarna rende ze hand in hand weer door het hoge gras richting de stallen, waarbij de een onregelmatige vlek van geplet gras achterlieten op de plek waar ze net nog gelegen hadden.

'Gaan we paardrijden in onze jurken?' vroeg Evelyn zich af toen ze halverwege waren. Ave haalde haar schouders op.

'Ach, waarom ook niet? Wie zal ons tegen moeten houden?' zei ze lachend. Evelyn kreeg een grote glimlach op haar gezicht en ze rende nog harder door naar de stallen. Ze had nog nooit met een jurk gereden, maar het ging nu mooi wel gebeuren.

Ave was ondertussen ook gewend aan de geur van paarden, wat maakte dat het opzadelen van Felicia en Forel steeds sneller ging. Evelyn was ook oud genoeg om de meeste dingen zelf te doen, ze moest alleen nog hulp krijgen bij het aansingelen van haar pony. Daar was de prinses nog lang niet sterk genoeg voor.

Geen van de stalhulpen had inderdaad ook maar iets over hun jurken gezegd en het rijden ermee ging ook prima. Alleen vond Evelyn het opstappen wat ingewikkelder door de vele laagjes stof die de jurk volume gaven. Maar nu ze eenmaal hoog en droog op Forels rug zat ging het prima.

Evelyn merkte wel dat haar pony er eerst even aan moest wennen. Er lag nu natuurlijk gewicht op zijn kont die daar anders niet lag. Felicia had er minder problemen mee, die was natuurlijk gewend om de tuigage van een koets op haar rug te voelen en bij het remmen de koets zachtjes tegen haar achterkant aan te voelen botsen.

'Waar gaan we naartoe?' vroeg Evelyn aan haar vriendin. Ze reden nu rechtuit richting de rozentuin, maar daar konden ze natuurlijk niet doorheen. Dat kon niet door alle doornen van de rozenstruiken die dicht tegen elkaar aan groeide en omdat paarden niet toegestaan waren op verschillende stukken tuin.

'Ik zou wel buiten de kasteeltuinen willen' verzuchtte Ave.

'Ja, ik ook wel. Maar daarbuiten is het gevaarlijk. Ik mag pas na mijn tiende verjaardag zonder mijn vader naar buiten. Dus we zullen nu nog hier moeten rijden' zei Evelyn. Dat wist Ave natuurlijk wel, maar leuk vonden beide vriendinnen het niet.

'Zullen we dan maar in de weide gaan rijden?' stelde Ave voor. Evelyn knikte en ze stuurde Forel het pad tussen de weides door op. Daarmee sneed ze Ave af, maar gelukkig stuurde die snel genoeg ook bij zodat de twee pony's niet botste.

In de verte zag Evelyn Zeeschuim en Zeeanemoon in een weide staan. Zeevonk – Zeeanemoons merrieveulen die ondertussen een jaar oud was – stond bij Forel en Felicia in de weide. Het was de bedoeling dat Zeeschuim en Zeeanemoon nog een veulen zouden krijgen. De koning wilde graag een zoon van Zeeschuim hebben, maar dat was tot nu toe niet geluk. De vorige keer had Zeeanemoon ook al een merrie gekregen, die was ondertussen verkocht.

Er liep een stalhulp rond bij de weides om het gras te besproeien. In de zomer werd het gras snel uitgedroogd en dan hadden de paarden niet genoeg te eten. Dus werden de weides altijd gesproeid. Nu was het wel handig dat de jongen er stond, want dan kon hij het hek voor Ave en Evelyn openen. Dat deed hij dan ook graag en Evelyn en Ave stapte de weide in.

Ze vonden dat ze wel genoeg gestapt hadden en zette hun pony's aan tot een draf zodra het hek weer gesloten was. Ze maakte wat cirkels en hoeken. Het zag er heel rommelig uit, hoe ze kriskras door de weide reden. Maar het was de bedoeling dat Forel en Felicia hun spieren een beetje opwarmde zodat ze geen blessures opliepen.

Maar al snel gaf Evelyn het teken om weer langs de hekken aan de zijkant van de weide te gaan rijden en daarna aan te galopperen. Ave volgde haar teken op en sprong weg in de galop. Felicia reageerde fantastisch op Ave's hulpen, ze sprong meteen weg. Evelyn hoefde ook bijna niets te doen voordat Forel in galop aansprong. Ze hadden al zo vaak samen gereden dat het als vanzelf ging.

Evelyn spoorde Forel nog iets harder aan en hij kwam naast Felicia galopperen. Evelyn lachte naar Ave en stuurde Forel toen voor de oudere pony. Er kwam weer een bocht aan en dan was het veiliger om niet naast elkaar te rijden. Het was fantastisch om vrij te galopperen met de pony waar Evelyn het meeste van hield, maar ze konden dat niet te lang volhouden. Evelyn kon ook niet lang achter elkaar rennen. Dus gaf ze na een tijdje weer het teken om te gaan draven. Felicia en Forel reageerde weer perfect op de hulpen en vielen meteen terug. Na een rondje draven lieten de twee vriendinnen hun pony's terugvallen naar stap.