Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 1

Evelyn stond 's ochtends vroeg op. Ze wist prima wat voor een dag het was, haar ouders hadden het er de vorige dag de hele tijd over gehad.

Evelyn was jarig!

Al een paar weken waren de voorbereidingen in gang voor het feest. Het zou heel groot worden, en door het hele land. Sinds het begin van de week waren er al schepen met belangrijke mensen aangekomen in de haven. Evelyn keek al een hele tijd uit naar dit feest en vandaag was het eindelijk zover.

'May, ik ben wakker!' riep Evelyn naar haar kamerdame. Ze zat al rechtop in bed toen de oude vrouw binnen kwam.

'Hallo lieverdje, heb je lekker geslapen?' Vroeg ze met haar krakende stem. Evelyn knikte hevig. Er waren kinderen in haar omgeving die May eng vonden, maar Evelyn had dat nooit gevonden. Maar misschien kwam dat omdat ze May al haar hele leven kende.

'Kom maar uit bed, dan doe ik je haar' zei May. Evelyn sprong soepel uit haar bed en liep naar haar kaptafel. Ze kon net over het randje heen kijken en dus moest May haar ook altijd op de stoel tillen.

Toen Evelyn eindelijk op de stoel zat trok ze een stel gekke bekken in de spiegel. Dat vond ze heel leuk en samen met May lachte ze erom.

'Kom kleine meid, dan kam ik je haar' zei May en Evelyn ging rustig zitten. Ze pakte een stel poppetjes uit de hoek van de tafel en begon ermee te spelen, waarbij ze wild met haar hoofd bewoog. Maar gelukkig was May erg kundig in het kammen van haren, en het hinderde haar niet vreselijk.

'May, wanneer ben ik nu precies zes?' Vroeg Evelyn. Ze pauzeerde haar spel even en keek May via de spiegel aan.

'Rond het avondmaal, als het al donker begint te worden. Dan gaan alle volwassenen een vuurfeest houden en jij mag kijken vanaf het balkon' antwoorde May. Evelyn wist dondersgoed wanneer ze precies zes zou worden, en wat er zou gaan gebeuren. Het was haar lievelingsgedeelte van de hele dag, maar ze wilde het nog een keer horen, om het zich nog beter voor te kunnen stellen.

Evelyn ging vrolijk door met haar spel. Ze speelde dat een dappere prins de prinses uit het kasteel kwam redden. Net zoals in de verhalen die haar moeder altijd vertelt.

'Zo, je haar ziet er prachtig uit Evelyn' zei May toen ze klaar was. Evelyn keek met een grote glimlach in de spiegel. Ze vond het heel mooi.

'Mag ik dan nu gaan?' Vroeg Evelyn, maar May schudde haar hoofd.

'Nee meisje, je moet je jurk nog aan' zei de oude vrouw. Evelyn maakte een "o" geluidje en bleef rustig zitten. Ondertussen pakte May Evelyns jurk uit de kast.

De jurk was prachtig. Hij was roze met zilver, precies de kleuren die Evelyn het allermooist vond. De jurk was best lang, hij kwam tot aan Evelyns enkels en hij stond helemaal bol. Evelyns haar zat opgestoken met roze en zilveren speldjes die bij de jurk paste.

'Wat ben je mooi' zei May toen Evelyn de jurk aanhad en het meisje glimlachte breed. Ze vond zelf ook dat ze er heel mooi uitzag.

'Mag ik dan gaan?' Vroeg de jonge prinses. My knikte en hield de deur voor Evelyn open. Het meisje huppelde naar buiten, op zoek naar haar ouders.

Die bleken al in de ontbijtzaal aanwezig te zijn, samen met Meneer en Mevrouw Morgan en hun dochter. Alice en haar ouders waren vrienden van de koning en koningin dus waren ze vaker op het kasteel aanwezig, en ze lieten de verjaardag van een prinses niet gaan.

'Alvast gefeliciteerd, mijn kleine meisie' zei de koning toen hij Evelyn in de gaten kreeg. Evelyn glimlachte breed naar haar vader. Toen merkte ze dat mevrouw Morgan en Alice naar haar toe kwamen. Alice had haar moeders hand stevig vast en ze liep nog een beetje wankel.