Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 7

Evelyn had een heerlijke winter. Ze kreeg veel rijlessen met Forel en de twee waren beste vrienden geworden. Pas toen het echt kou begon te worden bleef Evelyn veel meer binnen. Het was een lange en koude winter, met zelfs af en toe wat sneeuw.

Ze deden binnen veel spelletjes en omdat Evelyn zes was moest ze ook naar de school op het kasteel. Dat was niet haar favoriete bezigheid, hoe vriendelijk Juf Laura ook was. Ze zat dan helemaal alleen in het klaslokaal naar haar uitleggen te luisteren.

Veel liever zou ze naar buiten gaan, om met Forel te rijden en plezier te hebben. Maar haar ouders vonden het niet goed als Evelyn met de kou naar buiten ging. Dus bleef ze braaf in het kasteel naar haar lessen gaan en voor de rest met haar ouders en alle bedienden spelletjes in het kasteel doen.

Ze deden ook nog vaak verstoppertje, en Evelyn had een heleboel nieuwe plekjes ontdekt. Gek genoeg was ze niet meer naar de kast met het zwaard gegaan. Eigenlijk was ze gewoon bang dat iemand haar plekje ontdekte.

Wel zat ze vaak in het hoekje van het balkon op de bovenste verdieping van de middelste toren. Of eigenlijk dacht degene die haar vond dat, eigenzijn zat ze in de kleine schuilplaats in de wand van de toren. Daar kon je konen door de plantenbak in de hoek van het balkon weg te schuiven en er dan in te kruipen. Het was er erg krap en donker, maar wel erg warm en ze werd niet snel gevonden.

Van Juf Laura leerde ze waar de toren voor gebruikt kon worden, als gevangenis voor belangrijke mensen. Evelyn was van mening dat het wel erg luxe was voor een gevangenis en als antwoord daarop nam Juf Laura haar mee naar de kerkers onder het kasteel.

'Kijk Evelyn, dit zijn nu Nista's kerkers' zei Juf Laura toen ze binnen stapte. Evelyn bekeek de ruimte eens goed, het voldeed alles behalve aan haar verwachting. Het was er niet donker, het was er niet vochtig en het rook er niet naar aarde. Het was er zelfs vrij schoon en rook er naar zee.

Voor de cellen zaten wel tralies, maar er lag een gewone vloer en er stond een bed in. Toen Juf Laura en Evelyn naar binnen liepen zag Evelyn dat er zelfs in een afgeschermd stuk een tobbe om je in te wassen stond. De gevangenen hadden meer luxe dan Evelyn verwacht had.

Maar wat ze niet wist was dat Juf Laura haar lang niet alles had laten zien, dit waren de eenpersoonscellen, maar als er mensen in Nista gevangen werden genomen gingen ze meestal naar de massacellen. En daar was het iets minder luxe dan hier.

Toen de winter zich eindelijk gewonnen gaf aan de Lente ging Evelyn heel erg vaak naar buiten. Ze had zo lang in het kasteel rond gedoold dat ze de tuinen haast weer opnieuw moest verkennen. Ze maakte de ene na de andere rit door de tuinen met haar vader en Forel.

Ook speelde ze toen het steeds warmer werd met haar pony in het gras. Die rolde dan door alle bloemetjes heen en dan moest Evelyn lachen en deed ze hem na. Ook vlocht ze samen met haar moeder dan bloemenkronen voor haarzelf en Forel.

Natuurlijk volgde ze nog steeds haar lessen bij Juf Laura, maar ze kreeg veel meer vrije tijd van de lerares. Dat was tijd om nog meer spelletjes met Forel en haar ouders te doen. Maar ik vergelijking met de winter leken de lente en de zomer veel sneller te gaan en Evelyn voelde al snel hoe het steeds frisser werd.

De laatste zomerdagen had ze met haat vader in het bos doorgebracht en ze kende het nu haast uit haar hoofd. Evelyn vond het jammer dat ze van haar vader nog steeds niet op Forel buiten de kasteeltuinen mocht komen, maar dat zou wel komen als ze wat ouder was.

Ze bleef stug naar buiten gaan als het langzaam steeds sneller donker werd en de bladeren de kleur van Forels bruine vlekken kregen. De herfst was Evelyns lievelingsseizoen. Maar dat kwam ook omdat ze in de herfst jarig was.

Over haar verjaardag gesproken, het duurde niet lang meer of ze mocht haar zevende verjaardag vieren. Evelyn keek nu al uit naar haar cadeautje, maar ze geloofde niet dat het Forel zou overtreffen. Helemaal niets of niemand in de hele wereld kon haar beste vriend overtreffen.