Vergeten Prinses - Gemaskerd deel 1 (Versie 2, voltooid)

Hoofdstuk 23

Het was een prachtige dag om jarig te zijn. De zon scheen door de gigantische ramen aan het einde van Evelyns vertrekken. Hij belichtte de planten die de kou van de afgelopen tijd overleefd hadden, want van de wilde bloemen was weinig meer over. Aan de andere kant van het kasteel waren de inwoners van Hill druk bezig met het opstarten van de dag wist Evelyn. En in de weides liepen de paarden met hun wintervachten te grazen. Ook dat kon Evelyn niet zien, tenminste, de paarden kon ze in de verte wel zien, maar ze kon niet zien dat ze hun wintervacht al hadden gekregen. Dat wist ze.

Kortom, een prachtige dag om jarig te zijn. Dan was het maar goed dan het vandaag ook Evelyns verjaardag was. Ze zou vanavond elf worden, een heuse mijlpaal in Nista. Kinderen die hun elfde verjaardag gehaald hadden, waren niet meer vatbaar voor de meeste dodelijke kinderziektes. Elf was de leeftijd waarop plattelandskinderen echt begonnen te tellen. Doordat ze minder vatbaar waren voor kinderziektes werden kinderen die in afgelegen gebieden woonde op hun elfde ingeschreven. Dat vond niemand vreemd, want de kans was soms wel 80% dat een kind overleed aan een ziekte voor zijn of haar elfde verjaardag.

Evelyn was natuurlijk bij haar geboorte ingeschreven in de registers van het bestuur van Hill, net als veel andere kinderen van rijke families. Zij hadden al veel minder kans om kinderziektes op te lopen, waardoor het eigenlijk zeker was dat die kinderen hun elfde verjaardag haalde. Maar alsnog bleef elf, ook in de rijke families, een mijlpaal in een leven.

Meestal kregen kinderen een speciaal cadeau voor hun elfde verjaardag. Ave had bijvoorbeeld een eigen spinnewiel gekregen, daarvoor gebruikte ze altijd die van mevrouw Morgan. Evelyn had gehoord dat kinderen van het platteland soms sieraden of dingen die ze in hun dagelijkse leven vaak gebruikte, maar nog niet zelf hadden kregen. Evelyn was benieuwd wat zij van haar ouder zou krijgen. Ze had al een pony, sieraden en een pen met haar initialen erin gegraveerd gekregen en ze wist niet wat ze nog meer zou kunnen krijgen.

'Evelyn! Kom je je aankleden?' vroeg May aan Evelyn. De prinses had even moeten wachten op het bankje in de gang, want May wilde haar jurk in de rustkamer zetten voordat Evelyn hem zag. De oude vrouw had verteld dat hij prachtig was en echt iets voor een elfjarige. Dat betekende waarschijnlijk dat hij niet roze was en niet zo veel glitters had, maar dat maakte Evelyn nu niet meer zo veel uit.

De prinses stond op en liep naar May toe die naast de deur van haar rustkamer stond. Ze probeerde langs haar kamerdame naar binnen te kijken, maar kon niets van de jurk onderscheiden. Pas toen May opzij stapte kon ze de jurk goed bekijken.

Hij was dieppaars en kwam waarschijnlijk tot halverwege Evelyns onderbenen. De stof glimde en zag er ongelofelijk duur uit. De mauwen ware lang, maar het onderste deel was van een andere stof, waaruit Evelyn opmaakte dat er handschoenen bij hoorde. De hals eindigde hoog in beige kant, wat ook de onderkant van de jurk sierde. Hetzelfde beige zat in de taille waar een ceintuur met een grote strik de jurk sierde. Toen Evelyn naar de tafel met haar spiegel keek zag ze dat daar een paar beige handschoenen, een grote beige hoed met nog een strik en een dieppaars tasje lagen.

De jurk was inderdaad precies volgens de laatste mode voor meisjes van Evelyns leeftijd. Ave droeg dit soort kleren al wel eens vaker, maar Evelyn vond het niet zo mooi. Zij droeg liever vrolijke jurken met meer laagjes en zonder gigantische strikken en hoeden. Evelyn was van mening dat de mode niet wist wat ze met tienermeisjes aanmoesten, de kinderen die tussen de vrolijke jurkjes met laagjes en glitters en de prachtige, deftige, statige en volwassen jurken van de dames zaten, dus lieten ze die maar de kleren van oude dames die naar de kerk gingen dragen.

'Het is niet helemaal jouw stijl, is het niet?' vroeg May toen ze Evelyn naar de jurk zag kijken. May zocht meestal Evelyns kleding uit, dus zij wist als geen ander wat Evelyn mooi vond en fijn vond zitten. De prinses wist dus ook bijna zeker dat May deze jurk niet voor haar had uitgekozen, daar kende de oude vrouw haar veel te goed voor.