That Dream Turned Into Nightmare [COMPLETED]

Chapter 19- Depression

Katiee's Point of View

"Good morning, Doc" bati ko nang makapasok ako.

"Good morning. Ahmm. You're... Miss Braun?" tumango naman ako at saka sineyasang maupo. "So..Ano ang maitutulong ko sayo?"

"A-ah. Actually hindi po talaga ako doc. Yung kaibigan ko sana. Kaso as of now naka confine pa at hindi pa gumising." umpisa ko, napa ayos siya ng upo at tumingin ng diretso sakin. "A-ano po ba ang mga sign or symptoms ng depression?"

Napabugtong hininga ito. Tumayo siya sa pag kakaupo at tilay may kinuha sa drawer na isang manipis na booklet.

"Bilang psychology doctor kaylangan naming maging maingat sa ganitong klaseng situwasyon. Bakit mo ba tanong? May napapansin kabang hindi tama sa kaibigan mo?" bumalik siya sa harap ko at iniabot iyong kinuha niya.

Tama nga ang hinala ko na tungkol sa Mental Heath ang booklet.

"D-doc i just wanna ask kung possible bang tamaan ng depression ang kaibigan ko?" bumugtong hininga muna ako bago ko ituloy ang sasabihin "This pass few day napapansin ko po kasi na nang hihina siya, minsan naman nakikita ko siyang nakatulala lang sa kawalan. Nag aalala lang talaga ako Doc. Lalo na....siya lang ang mag isa sakanila."

Yeah. Simula nang iwan siya ng papa niya. Ako na ang laging nag babantay sakanya. Hindi man araw araw, madalas ko naman siyang bisitahin.

"You know what, hija. Depression is a Serious health condition... hindi natin pwedeng akusahan ang isang tao base lang sa nakikita nating kilos nila. Mas maganda parin kung makakausap mo siya ng masinsinan." paliwanag nito. "Pero... nasabi mo sakin kanina na mag isa lang siya? How?"

Napabugtong hininga ako at muling na alala ang mga pangyayari noong panahong sinusundan ko siya.

"Her Mother died this last few months. Hindi pa siya gaanong nakakarecover nun nang iwan siyang mag isa ng tatay niya at tinanggalan din siya ng scholarship." nakagat ko ang ibabang labi dahil sa awang nararamdaman sa kaibigan. "Sunod sunod ang kamalasang nangyayari sa buhay niya. At... ang mas matindi pa dun, Doc. She already knew that she's adopted."

(Flashback)

Papunta sa na ako sa bahay nila Saly para ihatid ang mga pagkain at gagamit niya sa pang araw araw. Napahinto ako sa paglalakad nang mahagip ng mata ko si Saly habang naka tayo at tilay may tinitignan sa harap ng convenience store.

Nang lingunin ko ang tiningnan nan niya ay nakita ko ang kinikilalang papa niya habang may kasamang batang babae.

Hindi nag tagal ay nilapitan niya ang mga ito at tilay parang may pinag uusapan.

Umalis ang ama nito matapos nilang mag usap. Nang makaalis ang mag ama ay saka napaluhod si Saly habang humahagul-gul sa pag iyak. 

I wanna hug her, comfort her at iparamdam sakanyang hindi siya nag iisa ngunit wala akong lakas ng loob para gawin iyon.

Nang mapansin kong bigla ito bumagsak sa sahig ay agad ko siyang nilapitan. Dinala ko siya sa malapit na bahay na nakita ko at doon nakiusap na patuluyin muna siya.

Wala pang isang oras ay nagising na siya.
Hindi ko na siya naabutang gumising dahil umalis rin ako kaagad.

I went to Fitch University immediately when i received a message from my grandma. Which is Fitchy University's Dean.

Doon ko napagtanto mas mabigat ang pala ang nararamdaman niya ngayon dahil nalaman kong.... napaalis siya eskuwelahan.