Agonia

17 3 0
                                    

Szklane serce
Skute lodem,
Zraniona dłoń
Wyciągnięta na zgodę,
Głowa w chmurach
Z plątaniny myśli.
Zasnęła bez marzeń,
Może coś sobie wyśni,
Umarła bez bólu,
Cóż to za ironia,
Przecież całe życie
To przeklęta agonia.

Poezja Zagubionej DuszyOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz