Niczego już nie wiem,
A może wiem wszystko,
Pozostanie cieniem
Znów mi nie wyszło.
Zwróciłam uwagę
I wyszłam z tłumu,
Straciłam odwagę,
Bez krzty rozumu.
Wyszłam przed szereg,
Choć miałam stać z boku,
Zmian wiatr mnie rozwieje,
Zamienię się w popiół.
CZYTASZ
Poezja Zagubionej Duszy
PoesíaSmutna dziewczynka z kolbą i bagietką, Zbyt zwykła i nudna by zostać poetką, Pisze wiersze, żeby nie zabijać ludzi, Że ktoś ją polubi, wciąż biedna się łudzi. 30.01.2021 ~ #3 w kategorii #poezja
