Boss Just Wants To Have Fun

Chapter Twenty

"ΑΨΟΥ" ακούστηκε ο Taehyung για χιλιοστή φορά να φταρνίζεται.
Προσπαθεί να με πείσει ότι το λουλούδι τον επηρεάζει...ακόμα και αν το έβγαλα στο μπαλκόνι και αυτός είναι στο σαλόνι.

Ααααα ναι...μας ήρθαν τα έπιπλα.
Ευτυχώς δεν ήταν αυτά που περίμενα ότι θα έβλεπα και από ότι κατάλαβα ούτε ο Taehyung, αλλά εντάξει, στην τελική βγήκε ωραίο.

"Γιτσες..." Του είπα

"Δεν μπορω τα λουλούδια...στο είπα...αυτά ειδικά δεν..."

"Τι έχει το συγκεκριμένο?"

"Δεν ξέρω, δεν με αρέσει πως με κοιτάει" είπε και κοίταξε εκνευρισμένος έξω στο μπαλκόνι όπου βρισκόταν το κακόμοιρο λουλούδι.

"Μάλιστα...κοίτα το λουλούδι δεν πάει πουθενά, μη με αναγκάσεις να διώξω εσένα" είπα και σηκώθηκα από τον καινούριο καναπέ όπου καθόμουν.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ βολικός, αλλά από την άλλη φαινόταν πολύ ακριβός και φοβόμουν να κάνω πολλές κινήσεις.

"Δηλαδή το λουλούδι είναι πιο σημαντικό από εμένα?!" Είπε δήθεν λυπημένος

"Θέλεις σοβαρά να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση?"

"Ξέρεις κάτι...άστο...δεν θέλω να ακούσω" είπε ξενερωμενος και πήγε προς την κουζίνα. "Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο κακιά μαζί μου...είσαι ακόμα θυμωμένη για τα έπιπλα?"

"Να πω την αλήθεια όχι, διότι τα έπιπλα με άρεσαν τελικά, αλλά το γιατί είμαι κακή σε εσένα..." τον κοίταξα σκεπτική "χμμμ...δεν ξέρω...συνήθως δεν δείχνω τόσο την κακιά μου σε ανθρώπους, σε εσένα όμως είναι διαφορετικά." γύρισα την προσοχή μου πίσω στο κινητό μου

"Αυτο θα πει....ότι είμαι ξεχωριστός?" Είπε συγκινημένος

"Πάρ' το όπως θέλεις" είπα αδιάφορα.
Άνοιξα το Instagram να χαζεψω τίποτα εικόνες μπας και περάσει η ώρα.
Πήγαινα σιγά σιγά προς το δωμάτιο μου μέχρι που με σταμάτησε το χέρι του Taehyung όπου μπλόκαρε τον διάδρομο.

"Δεν θυμάμαι αν σε ρωτήσα...αυτό το λουλούδι ποιος στο έδωσε?"

"Ο τυπάς όπου δουλεύει στο ανθοπωλείο, μου έλεγε διάφορα για τα είδη λουλουδιών και μου έδωσε σαν δώρο το αγαπημένο του είδος" είπα

"Σου είπε τι είδος είναι?"

"Κάτι με κουκούλα...δεν θυμάμαι" τον κοίταξα περίεργα "να ρωτήσω γιατί με κάνεις ολόκληρη ανάκριση?"

"Απλά ρώτησα, αλλά τώρα που το είπες, μη ξαναπάρεις πράγματα από κάποιον ξένο. Δεν ξέρεις πότε τι μπορεί να σου έχουν δώσει" με κοίταξε σοβαρά