Boss Just Wants To Have Fun

Chapter Ten

Έφτασε δυστυχώς ή ευτυχώς το πρωί.
Σηκώθηκα για να συμμαζέψω λίγο το σπι-ΧΑΧΑΧΑΧΑ, εντάξει πλάκα κάνω, σηκώθηκα διότι δεν με έπαιρνε ο ύπνος.
Άλλωστε δεν γινόταν έτσι απλά να κοιμηθώ, συνέχεια είχα στο μυαλό μου ότι ο άλλος ο ψυχακιας θα επέστρεφε.
Το κακό είναι ότι δεν έχω ιδέα αν ο Taehyung όντως θα με προστατέψει ή θα αρχίσει να κάνει ανακαίνιση ολο το σπίτι.

Πήγα στο μπαλκόνι να δω μήπως υπάρχει κανενας στον δρόμο και...όντως υπήρχε...
Ήταν τουλάχιστον 5 τυπαδες όπου από αυτους οι δύο είχαν γνωστή φατσα...
Και ναι ήταν αυτοί που με είχαν σώσει από τον ψυχάκια.
Αν είχα ένα κέρμα για κάθε φορά που λέω την λέξη 'ψυχακια' τώρα θα είχα μετακομίσει σε άλλη πόλη.

Πάντως δεν μπορώ να καταλαβω, εκείνος δεν είπε εχθές ότι θα κάνουν περιπολίες?
Γιατί όλοι μπαστακωθηκαν μπροστά?
Βασικα...αν μπαστακωθηκαν μπροστά αυτό σημαίνει-

"Ηλεκτρα! Ανοιξε! Δεν μπορώ να χτυπήσω την πόρτα"

Βρίσκομαι σε μεγαλο δίλημμα στο να του ανοίξω ή οχι...βαριέμαι κι όλας.
Λέω τώρα που έχω την ευκαιρία να πάω να κοιμηθώ...
Πήγα προς το δωμάτιο μου και αγκάλιασα το μαξιλάρι μου.
Τώρα ένιωθα κάπως μια ασφάλεια, όχι λόγω του Taehyung προφανώς αλλά από τους bodyguards κάτω στην είσοδο, και επιτέλους μπορώ να κοιμηθώ.
Καθώς όμως ήμουν έτοιμη να με πάρει ο ύπνος ακούστηκε η πόρτα του σπιτιού να ανοίγει, κάτι που με έκανε να φρικαρω τόσο που σηκώθηκα απευθείας.

"Ηλέκτρα έλεος, ακόμα κοιμάσαι?" Άκουσα την φωνή του Taehyung και στριφογυρισα τα μάτια μου.
Μακάρι να κοιμόμουν αυτή την στιγμή.
Δεν ξέρω καν γιατί σηκώθηκα, ποιος άλλος θα μπορούσε να ήταν άλλωστε εκτός από αυτον?
Βέβαια δεν εκπλησσομαι τόσο που ηξερε να ανοίγει πορτες, άλλωστε είναι από μαφία, κάτι τέτοια σίγουρα θα τα ήξερε...
Τουλάχιστον...βάση ταινιών.

Πήγα να ξαναξαπλωσω αλλά η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε εντελώς και κοπανησε τον τοίχο από πίσω της.
Ο Taehyung μόλις την κλοτσισε τόσο δυνατά όπου παίζει να έφυγε ολόκληρο κομμάτι απ' τον τοίχο.
Τέλεια...είναι που είναι το διαμέρισμα σχετικά παλιό, ας το γκρεμίσουμε κι όλας...

"Θα μπορούσες να μη καταστρέψεις το σπίτι από την πρώτη μέρα ξέρω γω?" Είπα ειρωνικά και κάθησα στο κρεβάτι μου. Εκείνος κρατούσε μια μικρή τσαντούλα, κάτι που με έκανε να τον κοιτάξω περίεργα. Μόνο αυτο έφερε?

"Αφού δεν με άνοιγες, τι να έκανα?" Παραπονέθηκε σταυρώνοντας τα χέρια του.

"Κυριολεκτικά δεν χτύπησες καν αυτή την πόρτα, απλά την κοπανισες. Επίσης θα μου πεις τι ήρθες να κάνεις από τόσο νωρίς εδώ?"