Boss Just Wants To Have Fun

Chapter Thirteen

Από την ώρα που πήγε ο Jin τουαλέτα δεν μιλούσαμε καθόλου.
Κανονικά θα συνέχισε έτσι μέχρι να γυρίσει αλλα ο Taehyung αποφάσισε να με ρώτησει διάφορα πράγματα για την Ελλάδα και γενικά ότι έχω πει στον Jin για αυτή για να μη πετάξει κάποια πατάτα αν τον ρωτήσει κάτι.
Βέβαια εγώ δεν είχα όρεξη να αρχίσω το δράμα με την οικογένειά μου και την ζωή μου, οπότε απαντούσα πολύ μονολεκτικά.

"Και δηλαδή στην Ελλάδα βριζεστε συνεχώς παρόλο που είστε φίλοι?"

"Ναι..."

"Γουαου... τέλειο, να βρίζεις τον άλλον και να μη ξέρει αν το εννοείς ή όχι"

"Κοιτάζεις την έκφραση, δεν είναι μόνο η γλώσσα" είπα βαριεστιμενα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Δεν κυκλοφορούσαν πολλά αμάξια και σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν πέρασε μπροστά από την τζαμαρία του μαγαζιού.
Πολύ ησυχία έχει σήμερα...
Δεν είχα πάρει χαμπαρι τον Taehyung να με κοιτάει λίγο σκεπτικός, αλλά μετά τον άκουσα που αναστεναξε, κάτι που με έκανε να τον κοιτάξω.

"Κοιτα, ξέρω ότι μέχρι να πάμε σπίτι δεν θα μου πεις τίποτα και ότι σε έχω μπερδέψει αρκετά με τον χαρακτήρα μου, κάνοντας σε να μη μπορείς να καταλάβεις αν είμαι φίλος ή εχθρός" σταύρωσε τα χέρια του, πλέον ήταν πολύ σοβαρός "...αλλά ένα μπορώ να σου εγγυηθώ, δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς όσο εγώ και η ομάδα μου σε προσέχουμε. Και οκ, μη με εμπιστεύεσαι προσωπικά σου για το παρελθον, αλλά τα τωρινα δεδομένα είναι άλλη υπόθεση και σε παρακαλώ θέλω να συνεργαστείς μαζί μου για να μπορώ να μας προστατέψω και τους δυο."

Ο τόνος που μου μιλούσε μου έβγαζε το συναίσθημα της σιγουριάς και για κάποιον λόγο ότι και να έλεγε με αυτό τον τόνο, με έκανε να τον ακούω και να τον εμπιστεύομαι.
Όχι πλήρως, αλλά σίγουρα πρέπει να συνεργαστώ μαζί του.
Τουλάχιστον...μέχρι να μου δώσει εξηγήσεις γιατί αν δεν το κάνει θα τον πετάξω και αυτόν και τις νέες κουρτίνες που έφερε έξω απ' το σπίτι μου.

Έκανα ένα νεύμα και εκείνος το ανταπέδωσε.
Θα περίμενε κάποιος τώρα να γυρίσει στα φυσιολογικά του, δηλαδή στο να είναι πάλι χαρούμενος, αλλά το βλέμμα του φάνηκε σαν να είναι καχύποπτο.

"Τι έγινε?" Τον ρώτησα

"Πόση ώρα πέρασε όπου έφυγε ο Jin?" ρώτησε και κοίταξα την ώρα, καλά όντως τον ρούφηξε η τουαλέτα? Έχει μισή ώρα που λείπει.
Και άντε να πω ότι είναι τουαλέτα σπιτιού που καθόμαστε ώρες να το καταλάβω αλλά...
Τόση ώρα?...λέτε να τελείωσε το χαρτί?
Ναι αλλά τότε θα έπαιρνε τηλέφωνο.