İkinci Bahar

30

Selamlar...

Beğeneceğinizi düşüneceğim bir bölüm ile karşı karşıyayız. Nasılsınız? Ben iyi diyelim iyi olsun :')

Bu hafta her ne kadar çok kırılsam da her zaman yaptığım gibi bunda da vardır bir hayır diyorum :)

Bu yolda bana destek olan, işini gücünü bırakıp benimle bu yola baş koyan tüm okurlarıma çok teşekkür ederim. En büyük iyikim şu hayatta sizsiniz. Sağ olun, var olun...

Ben de herkese ve her şeye inat, elimden geldiğince yazacağım ve hayallerime kavuştuğumda yanımda sadece her koşulda destekçim olan sizler ve dostlarım olacak. Buna adım gibi eminim. :')

Bu karantina süreci bana hiç iyi gelmedi. Eski insanlara, eski sevgililere sardım ve kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. En yakın zamanda bir psikolojik tedaviye başlasam gerçekten iyi olacak gibi... Hayatımda bazı şeyleri kendimin aşamadığını fark ettim ve en doğru karar şuan bu..

Beni sevmesini beklediğim bir kişi var... O kadar yıl bekledim ki onu ama olmuyor... Yani seviyor mu yoksa şuan hayatında başka biri mi var pek emin değilim ve aklıma doğum günümdeki o anımız gelince delirecek gibi oluyorum.

Buraya bunu açma sebebim yazınca rahatlıyorum cidden. Umarım her şey yoluna girer artık ben çok yoruldum çünkü çabalamaktan...

Sizi çok seviyorum canlarım, kendinize çok iyi bakın! 💜

Bu arada multimedia Masterchef Ergun :D hahahaha! Baya eğleneceksiniz bence bu bölüm...

Ve evi de atayım, neresi olduğu aşağıda yazılı. Ben tamamen böyle hayal ettim yazarken umarım beğenirsiniz :) Sizce benden mimar olur mu? Dermişim :D

Benim tarafımdan kocaman öpüldünüz ve hasretle kucaklandınız! Sizi çoooook seviyorum kendinize çok iyi bakın yazarınıza uymayın :/

🌸🌸

Eskiden markette gezerken ve alışveriş yaparken, ailecek markete gelen ve çocuklarıyla birlikte eğlenen, eşiyle şakalaşan çiftleri görünce hep imrenir, alışveriş sepetine oturttuğum oğluma hüzünle bakardım.

Niyazi bir kez olsun bizimle böyle bir alışveriş yapmamıştı. Zaten yapmasını da istemezdim. Benim Ergun ile kurduğum hayalleri onun yaşamasını istemezdim.

Ama biraz da olsa yaşamıştı. Yıllarca aynı yastığa baş koymuştuk, Alican'ı beraber büyütmüştük, okula beraber yazdırmıştık, okuldaki ilk günün de zorla da olsa beraber beklemiştik.

Ergun ve Alican'ın sevimli hallerine baktıktan sonra bir kez daha üzülmüştüm. İnsanlar yeni yıla geçmişlerini ve yaşadıkları kötü şeyleri o yılda bırakarak girerken, benim geçmişim ve hatalarım her gün yüzüme vuruluyordu.

Her geçen gün daha da pişman oluyordum. Her geçen gün biraz daha Ergun benden uzaklaşıyordu ve bu katlanamayacak boyutlara ulaşmıştı.

Et reyonuna geldiğimizde Ergun, Alican'ı göstererek 'ne sever' anlamında başını salladı. Alican'a belli etmemeye çalışarak konuştum.