İkinci Bahar

23

Merhaba güzelliklerim! Nasılsınız?
Uzun bir haftadan sonra yeni bölüm ile karşınızda olmamın heyecanıylayım.. Bu bölümde kapalı kapıların ardı biraz da olsa görüldü, hem de bir kişi daha bu ana şahit oldu... ;)

Oda bölümün sürprizi olduğu için en sonda ama siz tahmin ettiniz gibi hissediyorum :')

Arkadaşlar bazı okuyucularım sadece okuyup geçiyor, herhangi bir oylama yada yorum yapmıyor..

Oy atan bazı okuyucularım da asla yorum yapmıyor.. Arkadaşlar iyisiyle kötüsüyle hikayeyi eleştirmeniz için yorum kısmı var :') lütfen okuyan herkesin oylarına ve yorumlarına ihtiyacım var :')

Okunma sayımız gerçekten zirvede, kendimi kutluyorum! 🥳 Ama belirttiğim gibi oy ve yorum oranlarımız okunma oranına göre az, o yüzden bu telaşım.. Lütfen lütfen herkes oy ve yorum yapsın :')

Yıldıza tıklamak ve yorum yapmak, işte bu kadar kolay aslında :')

İki hikayem de bu belirttiğim şeyler için geçerli...

Dediğim gibi bazı okuyucularım kayboldu... Şurada az bir kişi kaldı gerçekten ve bu durum beni aşırı kahrediyor size bunu anlatamam... Okuyucularımın geri gelmesini temenni ediyorum... 🥺

Bölümü duygusal bir şarkı eşliğinde okumanızı tavsiye ederim çünkü duygusal bir bölüm oldu...

Sizi çok seviyorum! Haftaya görüşene dek, sağlıcakla kalın!🎈💙

🌸🌸

Nazlı derin bir nefes alıp kahve tepsisini ortaya bırakıp odanın kapısını kapattı ve yanıma oturup kutuya bir süre baktı.

Telaşlanarak kutunun içinden çıkardığım herşeyi yerine koymaya çalışsam da Nazlı beni durdurarak konuştu.

'Gördün göreceğini zaten. Neden koyuyorsun ki yerine?' ona mahcup bir şekilde baktım.

'Nazlı..Ben özür dilerim.' Nazlı önemi yok dercesine elini salladı ve kahvesini alarak bana baktı.

'Alsana.' tereddütle ona baktığımda kutuyu aldığım yere geri koyup fazla uzatmadan kahvemi alarak içmeye başladım.

'Bu ziyaretinin sebebi nedir Helga? Benden ne istiyorsun? Geçmişimi neden kurcalıyorsun sürekli?' iç çektim ve konuştum.

'Ben-' Nazlı sözümü keserek konuşmasını sürdürdü.

'Yoksa beni kocana ve evliliğine karşı bir tehdit olarak mı görüyorsun?' şaşkın gözlerle ona baktığımda Nazlı gayet ciddiydi.

'Nazlı, bunun alakası yok. Hatırlıyor musun biz seninle Ergun ile evli olduğumu öğrenmeden önce gerçekten çok yakın bir dost olmuştuk...' Nazlı o günleri hatırlamış gibi daldı ve tebessüm etti.

'Senin kalbinin çok temiz olduğunu ve sana kim ne yaparsa yapsın onu geri çevirmeyeceğini biliyorum. Sert olmaya çalışıyorsun ama sen bu değilsin. Bu tavırların senin içindeki tavırlar değil...' Nazlı derin bir nefes aldığında konuştu.

'Bunların ne önemi var şimdi?' tebessüm ederek konuştum.

'Nazlı, ben çok hastayım.' Nazlı beni süzerek baksa da üzüldüğünü gözlerinden anladım.

'Biz Almanya'dayken bir kere daha bu hastalığa yakalanmıştım. Ergun ve onun desteği ile atlattım ama bu sefer önceki gibi güçlü değilim sanırım...' nefesim sıklaştığında Nazlı panikle tepsideki suyu uzattı ve bir yudum alarak konuşmama devam ettim.