Chris, sessiz bir şekilde onları dışarıda bekleyen adamların yanına gitti. Adamlar Chris'i görünce ona doğru yaklaştılar. Onlara yanlış yapmayacağını biliyorlardı. Liderleri, onun omzunu sıktı ve gülümsedi.
"Doğru olanı yaptın."
Chris çantayı geri çekti. Diğerleri şaşırmıştı ama liderleri arkasından bir şey geleceğini biliyordu.
"Silahları veririm ama Jisung'u doktorunuza götüreceğiz."
Herkes kendi arasında konuşmaya başlamıştı bile. Demek ki ölmemişti. Amaçları hem onu öldürmek hem de silahları almaktı. Fakat Chris işleri tersine çeviriyordu. Öldürmek istedikleri adamı bir de tedavi mi edeceklerdi. Liderleri sessizliği sağladı. Gözü silahlardaydı, onlara ihtiyaçları vardı. Şu an Chris'i öldürüp silahları alarak kaçabilirlerdi. Fakat onunla iyi bir ortaklık kurmuşlardı. Chris, cesur ve güvenilir biriydi. Aralarını bozmak iyi bir seçim değildi. Her ne kadar şimdiye kadar yalnız olsa da bir apartman dolusu insanın hayatta kalmasını sağlamıştı. Güçlüydü. Üstelik kendi emekleri ile kurduğu bu apartman düzenini o ve adamları mahvetmişti. Chris'e borçluydular.
"Peki, tamam. Ama bir şartım var. Onu bir daha yakınımızda görmek istemiyoruz. İyileştiği an gideceksiniz. Sana güveniyoruz ve aramızdaki bağı bu şekilde bozmak istemem."
Chris kabul etti. İki tarafında sorunsuz bir şekilde bu beladan kurtulmasını istiyordu. Burada haksız olan kimse yoktu. Jisung bir hataya düşmüştü ve bu adamlar da kendilerine ait olanı istiyorlardı. Chris silahları teslim etti. Onunla birkaç adam daha Jisung'u almak için apartmana geri girdiler. Minho seslere uyandı. Chris'in yanında diğerlerini görünce kaşları çatılmıştı.
"Ne işleri var burada, neden getirdin?"
"Jisung'u doktora götürecekler, silahların karşılığı."
Çocuklar da uyanmıştı bu sürede. Silahların olmadığı gördüklerinde konuşmak isteseler de bir şey söylemediler. Minho, Jisung'u almalarına izin verdi. Felix hyunglarına baktı.
"Biz de gidiyoruz değil mi?"
Chris onayladı. Elbette gideceklerdi.. hem gidecekleri yerde Jisung iyileşene kadar da olsa rahat edebileceklerdi.
Jisung bir şeyler sayıklarken çoktan gidecekleri yere varmışlardı. Çocuklar ise onun başından ayrılmıyorlardı. Çetenin lideri kapıyı açmaları için kendini gösterdi ve içeri aldındılar. Doktorun olduğu bölüme geçtiklerinde hemen gerekli işlemlere başladılar. Doktor şaşırmıştı çünkü şimdiye kadar yaşamış olması bu şartlarda mucizeydi. Ama sorgulamadı. Yaşatması gereken biri vardı. Bir veterinerlik okuyan gencin ve okulu bitmemiş tıp öğrencisinin bunu başardığını bilmese de olurdu.
Minho kapıda bekliyordu. Ne olur, ne olmaz diye nöbet tutuyordu kendince. Chris, çetenin lideri ile görüşmedeyi. Çocuklar ise onlara ikram edilen yemeklerden yiyorlardı. Burası Chris'in kurduğu yer gibi bir yerdi ama daha gelişmiş şartlardaydı. Amaçları kötülük değildi, Minho bunu anlamıştı. Kendi kendine kafasında binbir türlü şey düşünürken saatin nasıl geçtiğini fark etmemişti. Ameliyat, çoktan bitmişti. Doktor çıkınca ayağa kalktı ve konuşması için bekledi.
"Zamanında müdahele hayatını kurtarmış. Biz de gerekli olan ne varsa yaptık. İyi olacak. Şimdi dinlenmesi gerekiyor."
"Teşekkürler."
Doktor gidince ameliyat yapılan yerin kapısına doğru döndü. Gitmek, görmek istemişti ama sırası ve zamanı değildi. Çocukların yanına geri döndü. Hyunjin ona da bir tabak hazırlamıştı. Onu alıp yemeye başladı.
"Keşke burada kalabilsek."
"Biz kalırız, Chris hyung ayarlar da Jisung ölü olursa."
Minho ses çıkarmadan Seungmin ve Jeongin'i dinliyordu. Kaçıp, saklanmaktan herkes yorulmuştu bunu görebiliyordu. Chris, yanlarına gelip oturdu. Minho bakışlarını ona yöneltti.
"Burada kalmamıza izin veriyorlar, Jisung hariç."
"Söylemiştim."
Minho arkasına yaslandı. Burada kalmayacaklardı. İyileştiği an gideceklerdi, anlaşma buydu. Çocuklara baktığında burada kalmak istediklerini gözlerinden okudu.
"Siz kalın o zaman. Ben Jisung ile gideceğim."
__________
Hai! Apocalpyse kaldığı yerden devam ediyor. Sizlerle paylaşmak istediğim bir diğer ficim "Soul in Seoul." Çift Changjin, eğer okumak isterseniz profilimden ulaşabilirsiniz. ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Apocalypse. ┇Minsung.
FanficArtık dünya eskisi gibi değildi. Zombiler, tehlikeli çeteler ve hayatta kalma mücadelesi. Bütün bu vahşi duyguların içinde diğer insani duygulara yer var mıydı? Çift: •Minsung