Mi dispiace. -Merih Demiral-

On Sekiz.

Merih :

Karanlık.. Uyanır uyanmaz ilk gördüğüm buydu.. Susamıştım. Eve kaçta gelmiştim? Saat kaçtı? Tüm bu sorulara cevap vermek için hamle yaptığımda kolumdaki serum beni engellemişti. Serum mu? Hastanede miydim? Bana ne olmuştu.. Gözlerimi kısarak odayı bir kez daha taradığımda odada bulunan kanepede yatan birisi vardı. Kimdi? Hakan mıydı acaba? Seslenmek istedim ama sesim çıkmadı, ben de Merih Demiral, Merih Demiral gibi davranmalı diye yatağımdaki yastığın bir tanesini fırlattım.

"Yuh," Yuh mu? Bu ses, bu serzeniş. Bu kişi Nisan Yorulmaz'dan başkası değildi. "Yuh Merih yuh! Ne oldu? Bir şey mi oldu?"

"Nisan.." Nisan'ın anaç yönünü çok iyi bildiğim için bunu kullanmaya karar verdim. "Nisan, çok ağrım var. Başım çok ağrıyor, bacaklarımı da hissetmiyorum."

"Niye kötürüm falan mısın?"

"Hatır hastanelik oldum ya."

"Abartmıyor musun Merih? Yetersiz beslendiğin için hastanedeyiz."

"Yani?"

"Bitkin düşüp bayılmışsın, ajitasyon yapma boşuna." Nisan yattığı kanepeden kalkıp gerindi. Üstünde hala o iddialı elbisesi vardı.

"Ee, sen niye refakatçi olarak kaldın?"

"Bir ara kendine gelip Nisan gelsin, Nisan gelsin diye bağırdın. Ben de vicdan yaptım geldim." Nisan'ın son cümleyi babası gibi köpek vicdanım dayanmadı cümlesiyle bitirmesini bekledim ama bitirmedi. Bir şeyler olmuştu, değişmişti.. Sergej onu değiştirmişti..

"Peki ya Sergej?" Nisan, kırmızı saten elbisesi, derin dekoltesi.. Simli makyajı ve çok pahalı küpeleriyle çok güzel görünüyordu.

"Bırak onu, neden?" Yanımdaki sandalyeye oturup elini alnıma koyduğunda gözlerimi kapattım. "Neden kendine eziyet ediyorsun? Merih neden?" Cevap vermedim. Narin ellerinin yüzümde gezmesine izin verdim. O elleri ellerim arasına almak, defalarca kez öpmemek için kendimi zor tuttum.

"Bilmiyorum, son günlerde hiç yemek yemedim."

"Neden? Senin gibi gelişim çağındaki çocuklar için çok önemli."

* * *
"Samet abi, afiyet olsun." Kafamla selam verip yanından hızlıca geçmeye hazırlanırken Nisan'ı görünce durdum.

"Sağ olasın koçum benim. Almaz mısın biraz börekten? Yengen yapmış." Yengem.. Nisan Yorulmaz. Üstünde klasik bir fenerbahçe forması. Benden 3 yaş büyük.. Başka bir dünyadan gibi..

"Al işte Merih." Nisan, yaptığı böreği ağzıma tıktı. Tıkarken de söylediği cümleyle canımı da yakmıştı. "Ye biraz senin gibi gelişim çağındaki çocuklar için çok önemli."