Mi dispiace. -Merih Demiral-

Yirmi İki

Nisan'ın Merih ile ayrıldıktan sonraki yaşadığı süreci anlatmaktadır:

"Kimdi o kız? Hissediyorum, kötü bir niyeti var."

"Kötü niyetli olan sensin Nisan sen!"

"O zaman niye açıklayamıyorsun o kızın kim olduğunu!?"

"Yeter!" Merih'in elini duvara vurmasıyla yataktan sıçrayarak kalktım. Elimi göğsüme koyup sakinleşmeye çalıştım. olmuştu işte, kendimi yine ayrıldığımız o günde bulmuştum. Merih, bana inanmamıştı, şimdi ise ayrıydık. onu seviyordum, o beni seviyor muydu, bilmiyordum. ellerimi saçlarımdan geçirdim, terden ıslanmışlardı, saat kaçtı? günlerden neydi? Merih ile ayrılalı kaç gün olmuştu? bilmiyordum, tek bildiğim çok susadığımdı. sorularıma cevap bulmak ve su içmek için aşağı inmeye karar verdim. mutfağın loş ışığı koridoru belirli belirsiz aydınlatırken annem kendi kendine konuşarak bulaşık yıkıyordu, babam ise god father koltuğuna kurulmuş vur lan, vursana atibaaaa diye bağırıp duruyordu.

"Baba?"

"Aşkım?" Babam izlediği maçı kapatıp yanıma geldi, gelir gelmez beni göğsüne bastırdı. "Uyanmışsın, iyi misin babam? nasılsın?"

"İyiyim baba, ben sadece su içmeye kalktım, baba ben," Kendimi tutamayıp babamın göğsüne kapanıp ağlamaya başladım. "Baba, ben Merih'i çok seviyorum, baba ben onsuz nasıl yaşayacağım?"

"O da seni seviyor, seviyor."

"Seviyorsa neden terk etti? hani seven gitmezdi?"

"Yorulduysa gider."

"Sana göre kolay değil mi?" Attığım çığlıkla birlikte annem köpüklü ellerini üstüne silip bana sarılmak için uzandı. "Uzak durun benden! ne güzel, siz birbirinizle evlenmişsin, baba sen sevdiğin kadınla evlenmişsin, ben yapamadım, yapamadım." Gözyaşlarım ardı ardına akarken çığlıklarım ağıta dönüşüyordu. küçümsediğim, bana abla diyeceksin dediğim çocuğun ayrılığı beni darmaduman etmişti. yüzü, elleri, kokusu, teni.. ben onsuz ne yapacaktım?

"Bize göre kolay demek," Babam, eski bir olayı hatırlar gibi kafasını ardı ardına salladı. "Annenle ayrılmıştık bir ara, az kalsın başka bir adamla evleniyordu"

"Bu doğru mu anne?"

"Doğru hatta bu adam babanın arkadaşıydı."

"Ama?"

"Aması maması yok Nisan, şu haline bak. Azıcık toparlan, bu ne hal kızım?"

"Neden toparlanayım? geri mi dönecek?"

"Döner dönmez şu saatten sonra bilemem ama ne olursa olsun kalkıp geri savaşman lazım, aşkın için, kendin için."

"Ve İtalya'ya da geri dönüyorsun, dönüyorsun. Aşkının peşinden koşuyorsun."

"Anne!? Yapamam."

"Yaparsın bebeğim, baban savaşmasaydı, sen olmazdın, bir ailemiz olmazdı. git ve savaş, sana ait olanı geri al, şayet alamazsan da Merih ne kaybettiğini, ne kadar güçlü bir karakter olduğunu görsün, sadece yap."