On Tour ft 5sos

Hoofdstuk 29

(Voor ik begin met dit hoofdstuk nog even een korte mededeling: Lauren en Harry bestaan niet in dit verhaal... Ik haat ze niet ofzo integendeel ik heb heel veel respect voor hun want hun leven is allesbehalve makkelijk geweest en is nog steeds niet gemakkelijk, maar het past gewoon even niet in dit verhaal... Sorry!)

P.O.V. Destiny

Zenuwachtig doe ik mijn schoenen aan. De gasten zouden elk moment gaan komen. We hebben vandaag een familiefeest en nu vragen jullie je vast af waarom ik zo zenuwachtig ben voor een normaal familiefeest? Wel, vandaag is de dag dat ik Luke ga voorstellen aan mijn familie. Hij blijft hier slapen en dan rijden we morgen naar Luke's huis en daar zal ik zijn familie ontmoeten.

De deurbel gaat en ik loop naar beneden. Als ik de deur open doe zie ik mijn tante en nonkel in de deuropening staan samen met mijn kleine nichtje Eline. "Hey kom binnen!" zeg ik. "Je ziet er prachtig uit." zegt mijn tante voor ze me twee kussen geeft. Nadat ik mijn nonkel heb begroet voel ik twee kleine armpjes rond mijn benen. Als ik naar beneden kijk zie ik dat Eline zich heeft vastgeklampt aan mijn been. "Hé, kleine meid." zeg ik terwijl ik haar optil en meeneem naar de woonkamer.

De meeste mensen zijn er al, alleen Luke is er nog niet. Wel, ja, het is dan ook nog maar juist twaalf uur, maar mijn familieleden hebben de gewoonte om altijd veel te vroeg te komen. "Wanneer komt die knappe jongen van jou nu?" vraagt mijn oma, die naar me toe komt rollen in haar rolstoel. "Hij kan hier elk moment zijn, oma, het is nog maar juist twaalf uur, hoor." en op het moment dat ik het zeg gaat de bel. "Dat zal hem zijn." zeg ik en loop richting de gang.

Wanneer ik de voordeur opendoe zie ik Luke staan. Zijn blonde haren zoals gewoonlijk in een mooi kuif. Hij draagt zoals gewoonlijk een zwarte jeansbroek, maar deze keer zonder scheuren. En een mooie witte T-shirt siert zijn bovenlichaam. "Hé, Dezie." zegt hij terwijl hij een stap naar voor zet om me een kus te geven. Wanneer zijn zachte lippen de mijne verlaten zegt hij: "Je ziet er schitterend uit Dez." "Dankje, Lukey, jij ziet er ook goed uit." zeg ik terwijl ik hem binnen laat en de voordeur weer sluit.

"Goed, hier gaan we dan." zegt Luke terwijl hij mijn hand vastpakt en de woonkamer binnenstapt.

Zodra we de deur doorstappen kijkt iedereen ons aan. "Wel eum... dit is Luke..." zeg ik. Iedereen staart ons wat aan en gelukkig breekt Ashton het awkward moment door op Luke af te lopen. "He man!" zegt Ashton en ze geven elkaar een bro-hug. Al snel komt mijn mama ook op ons afgestapt en geeft Luke een kus op de kaak. "Hallo Luke." zegt ze. Opeens voel ik iets aan mijn been. Ik kijk naar beneden en zie dat mijn kleine nichtje weer aan mijn been hangt. Als ik haar oppak vraagt ze aan mij: "Wie die jongen?" "Dat is mijn vriendje, Luke." zeg ik. "Wat is deze mooie prinses haar naam?" vraagt hij, maar Eline is zo verlegen dat ze zich verbergt door haar hoofdje in mijn nek te leggen. "Hé, niet zo verlegen, kleine meid, hij bijt niet." zeg ik en langzaam tilt ze haar hoofdje op en kijkt  ze Luke aan. "Ikke Ejwine." zegt ze. "Een mooie naam voor een mooi meisje." zegt hij. Eline giechelt schattig en krijgt rode kaakjes. Ik zet haar neer en zeg: "Ga maar snel gaan spelen, hoor." Meer aanmoediging heeft ze niet nodig, want ze loopt direct weg.

"Wauw, ze is echt super schattig. Ze lijkt goed op haar nicht." zegt Luke met een grijns. "Ja, ik weet het, ze lijkt echt goed op mij, hè?" hoor ik een stem achter mij zeggen. Als ik mij omdraai zie ik mijn één jaar jongere nicht Emma staan. "Haha, dus dit is de famous Luke Hemmings waar je je mond maar niet over kan houden?" vraagt Emma. "Oh, dus je kan je mond niet houden over mij?" zegt Luke met een grijns. "Ja, dit is Luke, en zo veel praat ik niet over jou..." zeg ik. "Oh dus je praat helemaal niet over mij?" zegt hij met opgetrokken wenkbrauw. "Dat bedoel ik niet..." begin ik, maar word onderbroken door Emma. "Geloof mij, Luke, sinds ze terug is van tour, is ze nog geen moment gestopt met praten over hoe cute je wel niet bent en ik moet toegeven Dezie, ik geef je geen ongelijk!" zegt ze. "Haha, ik zei het toch, maar handen thuis, bitch, he's mine!" lach ik. "Oh, ik zou niet durven om tussen jullie te komen staan, daar zijn jullie veel te cute voor!" zegt ze lachend. "Ounh, dankje Em, dat is echt lief!" zeg ik.