FreeFighters

{5 Years Later}

~~~5 years later~~~

AURELY (EGORYA, greteltje)

Ik ren door de gangen van het kasteel, mijn oppaster zit achter mij aan. "Kom, Egorya. Je jurk voor morgen is nog niet klaar, je wilt toch niet 7 worden zonder een nieuwe jurk toch?" Ik giechel, eerst moet ze me vangen. Mijn lange witte jurk sleep ik overal achter mij aan. Ik ren trappen af en trappen op. Uiteindelijk kom ik aan in de troonzaal, ik zie mijn vader zitten. "Pappie!!!" Ik storm op hem af en ga aan zijn been hangen. "Egorya! Je bent een prinses, doe dan ook als een prinses." Ik ga rechtop staan. "Morgen moet ik een rondreis door het land doen en jij gaat mee." "Maar dan is het mijn verjaardag!" "Niks te maaren, jij gaat mee!" Ik buig voor mijn vader en loop daarna met tranen de zaal uit. "Prinsessen lopen of wenen niet!" Hoor ik hem nog roepen. Ik loop door de gangen naar tante Selyne. Zij is de enige aardige hier. Ze voelt een beetje al een zus. Mama, heb ik nooit gekend. Ik doe de deur open en zie Selyne zich verschrikt omdraaien.

SELYNE (kirina_fantasy)

Ik vertrek naar de rebellen, ik vind het maar niks hoe mijn broer regeert, ik had koningin moeten worden. Zo alles klaar, nu mijn dood nog faken. Ik hoor een deur die open gaat. Egorya komt naar binnen.

Egorya mijn 'nicht' als ze eens wist wie ze is.

Diphe, mijn contact persoon van de rebellen raadde me aan om de overstap naar de rebellen niet te doen omdat ik nog te jong ben. Maarja hij kent me alleen van onze korte afspraakjes. Ik moet het doen. Nog even en Gregory laat me... ik wil er niet aan denken. Ik ben de enige die zijn totale overheersing in de weg staat, en Aurely dan. De rebellen moeten ingrijpen alleen kan ik het niet. Als ik Aurely kon meenemen zou Deline dolgelukkig zijn en zouden ze mijn afkomst vergeten. Ik glimlach bij de gedachte dat iemand me aanvaard. Het is alleen een hopeloze droom dat ik Aurely kan meenemen. houdt ik mezelf voor 'nog even Selyne, en dan ben je hier weg.'

Ik zeg tegen Egorya: "Hey meissie. Is er iets?"

"Papa heeft me nooit aandacht gegeven, hij haat me al sinds mijn geboorte. En dan wil hij me op mijn verjaardag meenemen op een rondreis. Ja hallo, slechtste idee ooit, mag ik geen plezier maken op mijn verjaardag!" Dat hij haar vanaf haar geboorte haat is niet echt fout.

"Luister Egorya. Binnenkort ga ik hier weg en zak je me niet snel meer zien. Maar onthoud mijn naaam Selyne Koningsdochter. Ik hou van je." Het is de laatste keer dat ik haar zie in jaren.

AURELY (greteltje)

Ik snap niets van Selynes woorden waarom geeft ze geen gewoon antwoord? "Egorya, ben je hier?" O jee mijn oppasser heeft me gevonden. Ik loop via mijn tantes haar inloopkast naar haar badkamer en zo naar de gang. Ik ben haar ontglipt. Ik loop naar mijn kamer en sluit mij op. Ik begin na te denken, morgen moet ik mij de hele tijd als een nette prinses gedragen. Ik vind het best raar, ik lijk niet op mijn vader, kwa uiterlijk en kwa karakter. Hij is rustig, akelig en gemeen, ik ben wild en ja, ik ken mezelf eigenlijk nie zo goed.

Mijn oppaster komt binnen. "En nu kom je mee voor die jurk van jouw." Ik word meegesleurd naar de kleermaker en ze prullen een half uur aan mijn jurk om hem perfect te maken voor morgen. Daarna word ik zonder eten naar bed gestuurd.

~~next day~~

SELYNE (kirina_fantasy

Diphe is er met het lijk van een meisje dat aan een ziekte is gestorven. Met wak make-up lijkt ze perfect op mij. Ik zeg tegen Diphe: "Hier heb je mijn nachtjapon om aan haar te doen." Zelf heb ik gewoon een lederen broek en een donkere blouse. Ik pak mijn mes dat ik al jarenlang verberg voor mijn broer. Ik wou dat ik Aurely kon meenemen, maar er wordt nog teveel op haar gelet om haar te kunnen meenemen misschien over een paar jaar. Gregory weet waarschijnlijk dat Diphe soms langs komt. Hij wil me ophangen... bah alleen al de gedachte. Ik wil en ik zal een rebel zijn. En ooit zet ik Aurely aan het hoofd van de rebellen. Nu ja dat zal nog niet vandaag zijn. Jammer.

Ik knoop het touw vast aan mijn bed en Diphe zeg tegen mij dat ik eerst moet. Dat doe ik dan. Voorzichtig om niet te vallen zet ik stapjes van misschien 5 centimeter. Diphe kijkt me vanuit het raam verveelt aan. Ik zucht en zet stapjes van 6 centimeter. Ik hoop maar dat Diphes ogen er niet uitrollen. Als ik eindelijk beneden ben gaat hij net ietsje sneller dan ik. Als hij beneden is bind hij een nieuw touw aan een pijl. De achterkant maakt hij samen met het touw dat we hebben gebruikt om naar beneden te gaan onder een zware steen.

Dan schiet hij het touw met de pijl af in mijn kamer. Als hij dan aan de twee touwen trekt vallen ze bijna op mij. Ik kijk hem vragend aan.

"Gewoon het touw aan je bed kapotgeschoten." Zegt hij luchtig.

"Gewoon", zeg ik sarcastisch en ik pak mijn rugzak met mijn weinige bezittingen. Diphe volgt als hij de touwen heeft opgeruimd.

Na een tijdje in het bos te hebben gelopen zegt hij "Doe je ogen toe."

"Nee!" Ik kijk hem raar aan.

"Je mag de weg niet naar onze schuilplaats kennen." Ik doe mijn ogen niet dicht.

"Dan maar zo." mompelt hij. Dat is dan meteen ook het laatste wat ik hoor voor dat alles zwart wordt.

AURELY (greteltje)

"Egorya! Opstaan tijd, doe je jurk aan!" Zingt mijn oppaster. Ik sta op en neem een douche, ja dat kan ik al. Als ik mijn jurk heb aangetrokken wandel ik naar beneden, naar de keuken.

Daar krijg ik een omelet en wat fruitsap, ik lust geen geen gewone koude melk. Als ik het op heb loop ik naar boven. Als ik bij Selyne haar deur aankom is het er muisstil. Vreemd, meestal zingt ze vrolijk een liedje. Als ik binnenloop zie ik haar liggen op de grond, haar ogen zijn wagenwijd open. Ik sluip naar haar toe en luister naar haar hartslag, ik hoor of voel geen getik. Ze is dood. Ik begin te wenen, dan komt papa ineens naar binnen. "Egorya, wat is er gebeurt?" "Tante Selyne is dood." Hij loopt naar haar toe en luistert. Daarna loopt hij met een lach weg. Hoe kan hij zo vrolijk zijn? vraag ik mij af. Dan loop ik naar mijn kamer en begin op nieuw te huilen. Tante, de enige aardige hier is dood, ik vertrek vandaag op rondreis en ik ben jarig, maar iedereen is het vergeten. En alsof iemand het gehoort heeft, loopt de bakkersvrouw naar binnen en geeft mij een klein cadeautje. Ik knuffel haar en frutsel het dan open. Het is een mooie ketting. "Oh, het is prachtig!" Stamel ik. "Je bent het toch niet vergeten!" "Ik zou je verjaardag nooit kunnen vergeten. Als ik het aanheb wordt ik naar de troonzaal geroepen, we gaan vertrekken. Ik knuffel de bakkersvrouw en loop rap naar de troonzaal.
Heeyy heey heey, nieuw stukkie....
Ik doe de povs Aurely en kirina_fantasy de povs Selyne, op de foto zie je dan ook de 10 jarige Selyne.
Vote/commont/follow
Xxx
Luf u all xxw