FreeFighters

{The deal}

Aurely

"Selyne is weg!"
"Wat ?!?" Roep ik door de tent. Diphe probeert mij te kalmeren.
"Hier, dit heeft ze achter gelaten." Hij overhandigd mij een briefje. Aandachtig lees ik het door. Ik schrik als ik de laatste paar zinnen gelezen heb.
"Dit kan ze nooit alleen!" Fluister ik. Toch lijkt hij het gehoord te hebben.
"Wat moeten we dan doen?" Vraagt hij aan mij.
"De draken!" Mompel ik.
"Wat zeg je, ik versta je niet!" Zegt Diphe luider. Hij ergert zich vast aan mij.
"De draken!" Roep ik daarna uit. Ik haast mezelf de tent uit. Ik kijk niet eens achterom of Diphe volgt. Hallo? Halloow? Ben je wakker? Zo wakker als ik maar kan zijn Aurely. Goedzo, we moeten namelijk naar het kasteel. Selyne is in gevaar. Oke, kom naar de bron. Ik waarschuw Rozelyne. Oke, tot daar.
Snel begin ik naar de bron te rennen. Diphe rent langs mij.
"Waar *hijg* is de *hijg hijg* bron?" Vraag ik aan hem.
"Volg mij! *hijg*" is zijn antwoord. We slaan links af en lopen door het bos. Even lopen we over een pad maar al snel draait Diphe rechtsaf en ik volg hem maar gewoon. Na een paar minuten zijn we bij de bron. Ik kijk omhoog naar de lucht.
Gildorm, ik ben er. Ik ook.
Snel kijk ik omhoog en ja, daar komen hij en Rozelyne af.
"Selyne is in gevaar. Op naar het kasteel!" Roep ik naar de draken. Ik trek Diphe op Gildorm.
Gildorm, laat Diphe je rijden. Hmpfff oke, maar alleen deze ene keer.
"Rozelyne, kan ik op jouw rijden, anders kunnen we Selyne niet redden." Rozelyne kijkt mij aan met een ik-dacht-het-niet-nooit-van-mijn-leven-blik.
"Alsjeblieft, anders is Selyne dood en als Selyne dood is ga jij ook dood." Dat lijkt haar toch over te halen en uiteindelijk mag ik op haar rijden.
"Op naar het kasteel!" Roept Diphe luid en de draken stijgen op en vliegen naar het westen. Als ik de torens zie verschijnen zie ik mijn hele leven voor me voorbij gaan. Ik word lijk bleek. Dan hoor ik een slag. Ik kijk meteen naar Selyne haar kamer waar ik Gregory lachend weglopen met Selyne. De draken brullen. Snel stijg ik nog even met Rozelynn.
"Rozelynn zorg voor de rest." Zeg ik. Daarna ga ik staan en spring ik van haar af en beland in de dakgoot. Al snel vind ik het zolderraampje en klim ik naar binnen. Binnen in de zolder zie ik een dik boek staan.
Troonbeschermers van Siracusea.
Siracusea, dat is toch ons land. Ik doe het boek open en neem de laatste pagina.

Na Horus James Nick King of Siracusea the first zal Selyne Luna Olivia princess of Siracusea de troon opvolgen. Dus niet Hamnil prince of Siracusea.

Ik kijk verschrikt op, daarom vermoorde Gregory de koning. Om zelf koning te worden! Ik hoor een geluid. Supersonisch snel leg ik het boek weg en verstop ik mij in de koffer.
"Neem die houten koffer, die gaat in het vertrek staan van Lord Davenport. Oh ships, dat is die man die met mij moest trouwen. Langzaam voel ik dat de koffer wordt opgetild en wordt weggebracht. Oh jee. Wat nu? In het vertrek word ik gedropt tegen een muur. Als iedereen weg is klim ik uit de koffer en ren ik naar de dienstvertrekken. Daar bind ik mijn haren samen in een dot en doe ik dienstkleren aan een lelijk hoedje over mijn hoofd en dan kan ik gewoon door het kasteel lopen. In de keuken zie ik het eten staan voor de kerkers. Snel neem ik het dienblad op en loop ik naar de kerkers. Ik rip de sleutels van de deur en doe de kerker deur open. Overal hoor ik jammerende mensen. Langzaam loop ik door de gangen terwijl ik iedereen brood en water geef. Bij de tweede rij cellen staan boven verschillende deuren no food bordjes. Maar toch doe ik het. Dan zie ik Tripp zitten.
"Tripp?" Vraag ik fluisterend. Langzaam kijkt de gedaante op.
"Aurely, ze zoeken jou... de mensen denken nog steeds dat je de verloren prinses bent."
"Hoezo??" Vraag ik.
"Ze denken dat je ontvoerd bent! Wat is dat daar op je pols?" Vraagt hij.
Ik bekijk mijn pols en zie dat ik een symbooltje erop heb staan in de vorm van een bliksem.
"Ik weet het niet."
"Weet je wat dat betekent?"
"Euuhhh nee?"
"Dat je ouders geen drakenrijders zijn, dat je de enige bent in jouw familie."
"Maar, dat kan niet! Ik heb geen eigenschappen zoals die andere." Spreek ik vol ongeloof uit.
"Nee, ik geloof je niet." Zeg ik terwijl ik de deur open doe van zijn kerker.
"Het is waar!"
"Gaan naar mijn moeder en vader!" Beveel ik, twijfelend loop ik weg. Langzaam loop ik verder. Die diepe kerkers in. Nergens vind ik Selyne. Onder mij hoor ik draken brullen. En een zweep knallen. Dan gaat er een lichtje branden.
"Ze hebben Selyne naar daar gebracht, om ze te temmen. Dit is niet goed." Zeg ik bij mezelf.
Ik kijk de gang rond, nergens een trap naar beneden te vinden. Woedend stamp ik op de grond. Voor mij zie ik ineens een luik openvallen. Langzaam ga ik naar beneden. Het is een wenteltrap die recht naar de steile diepten leidt. Ik zie licht onder mij, dus ik ben er bijna. Voorzichtig kijk ik het hoekje om. Ik zie dat ze net een emmer water over Selyne gooien. Ze schrikt wakker. Ze probeert recht te gaan staan maar beseft dat ze vast zit. Woedend rukt ze aan het touw.
"Selyne."
"Gregory!" Spuwt Selyne zijn naam uit, alsof het gif is.
"Ik heb een heel interessante deal voor u."
"Zeg ma, al betwijfel ik dat hij interessant gaat zijn."
"Wel, jij krijgt je vrijheid en ik zal de rebellen niet vermoorden."
"Spreek verder.."
Meent ze dit serieus?
"Je moet mij de drakenrijder brengen, waarvan niet de familie een drakenrijder is. Een special dus."
"Is dat alles? En wie is dat dan?"
"Je zult haar herkennen aan het teken op haar pols."

Verschrikt kijk ik naar mijn pols. Hmm, ik zal het toch niet zijn.

"Is dat alles?"
"Train de draken." Zegt Gregory als antwoord en de muur schuift opzij. Duizenden drakensoorten verschijnen zich voor ons. Ik zie Gregory nog iets in haar oor fluisteren. Zachtjes maar toch nog zichtbaar knikt ze. Ik kijk haar bedenkend aan. Wat zou hij gevraagd hebben? Dan zie ik dat ze Selyne los maken en dat de bewakers en Gregory weg gaan. Selyne zakt op de grond. Als ik weet dat de kust veilig is loop ik naar haar toe. Ik leg mijn hand op haar schouder. Ze grijpt mijn pols vast. Ze draait zich om en schrikt dan.
"Aurely, ik was zo bang!"
Zo leek het anders toch niet.
"Sst, rustig, we kunnen nu weg."
Nog steeds heeft ze mijn pols vast en samen rennen we naar de zolder. Samen klimmen we door het raampje het dak op. Daar zien we dat de draken worden aangevallen. Ik fluit en de draken kijken naar ons om. Ze vliegen razendsnel naar hier en wij springen er behendig op. Een maal erop vliegen de draken met grote snelheid weg.

Gregory

"Koning, Koning!"
"Wat is er Drax?"
"Ze is weg! Selyne is weg! Moeten we haar achtervolgen?"
"Nee, ze helpt ons."
"Waarom zou ze?"
"Ik heb haar iets beloofd."
"Wat heeft u haar dan beloofd?"
"Een jongen naar keuze."
"Wie?"
"Ze koos Diphe."

Heey peeps
Jullie boek is weer geupdate
Kirina is next time
So enjoy this chapter
Greteltje