FreeFighters

{Rise}

Aurely

Drie dagen geleden stuurde ik Gildorm naar Merelovia, drie dagen! Veels te lang naar mijn zin. Selyne ligt te slapen, rustig. Eindelijk, ze deed door het gif niks anders als gillen en zweten, ze hallucineerde. Nu moet Gildorm op tijd terug zijn, anders sterft Selyne. Ik kijk haar aan. Haar ogen vliegen open, ik word erin meegezogen ik zie haar dromen, beter gezegt haar angsten. Ik zie haar gedachten, dat gif is sterkt. Ze is voortdurend in discussie met zichzelf, ze is verliefd, maar bang. Ik sluit mijn ogen, dit is privé, niks voor mij. Mijn hoofd draait. Als ik haar weer aankijk zijn haar ogen gesloten. Ik ga op mijn zij liggen en val in slaap. Langzaam word ik wakker door een gesprek. Ik zie Selyne en Rozelynn praten. Ik versta ze, Sely heeft weer niet door dat ze luidop met haar draak praat. Ik giegel, Rozelynn legde net iets uit van de namen van draken, Selyne zegt dat ze liever één naam heeft terwijl ze er zelf meerdere heeft. Selyne heeft gemerkt dat ik wakker ben en wilt bewegen.

"Oh Selyne, blijf liggen. Je doet jezelf alleen maar pijn." Zeg ik bezorgd.

"Ja tante Aurely. Ai!" schreeuwt ze het uit.

"Ik zei toch blijf stilliggen, je hebt vele wonden met gif erin. Je bent net gatenkaas, zoveel gaten zitten er in je." Ik grinnik, ik zei dat omdat ik weet dat ze gatenkaas haat. Selyne kijkt naar haar lichaam en schrikt. Wat zou jij doen als je een mummie was.

"En, Dat paarse spul van die spinnen is gif, het zit overal. Deze drie dagen zat je voortdurend te gillen en te zweten. Je gaat ervan hallucineren. GIldorm is opweg naar Merelovia. Ik hoop dat hij terugkomt met het tegengif. Anders weet ik niet of je dit gaat overleven." Ratel ik door. Sely kijkt me niet begrijpend aan.

"Wees gerust Aurely. Alles komt goed!" zegt ze rustig.

"Deze keer niet, als Gildorm niet optijd terug is dan... overleef je niet, deze keer echt niet Selyne..." Zeg ik met tranen in mijn ogen.Selyne schrikt zichtbaar. Dan valt ze in slaap. Het gif maakt haar vermoeit. Ineens voel ik mij raar. Ik sta op en loop naar de boom.

"Wat ga je doen?" vraagt Rozelynn mij.

"Euh... kijken of Gildorm nog niet in aantocht is." Lieg ik. Ik ben wanhopig, het gebeurt steeds vaker.

"Die is er nog niet hoor."

"Ik ga toch eens kijken..." mompel ik koppig. Ik klim de boom in terwijl ik weet dat Rozelynn mij aanstaart. Ik weet dat ik verdacht bezig ben maar... Ik wil niet dat ze dit weten. Net als ik in de top van de boom zit beginnen de rode tekens te verschijnen. Ik trek mijn knieën op en grijp ze vast. Ik barst in snikken uit. Ik brand over mijn hele lichaam, alsof er in mij geschreven word. Ik bijt op mijn lip, probeer om de pijn weg te branden. Ineens hoor ik een brul. Mijn blik schiet omhoog. Zoekend scan ik de omgeving. Dan zie ik Gildorm. Juichend spring ik op. Dan valt mijn blik op zijn vleugel, er zit een gat in. Ik voel de pijn van het gat. Gildorm stort neer niet ver van hier.

"Gildorm!" Roep ik luid. Ik spring naar beneden en maak een rol. Snel spurt ik naar de open plek. Mijn blik valt meteen op Gildorms groen huid.

Wat is er gebeurt??

Ze zijn nogal vijandig daar. Ze schrokken zich dood van een draak. Ik vond de bergtovenaar en heb het medicijn. Maar, wat is er met jou gebeurt? Je kleding is gescheurt en je staat vol met rode tekens.

Oh Gildorm, wat erg voor jouw... Maar op jouw vraag kan ik geen antwoord geven, omdat ik dat zelf niet weet.

Ik neem het kruid uit de tas en beloof Gildorm dat ik terugkom. Ik spurt naar Selyne en zie Rozelynn liggen. Ik neem een bolle en een platte steen. Ook neem ik een houten kommetje. Ik plet de kruiden en gooi ze in het kommetje samen met wat water. Ik begin te mengen. Na vijf minuutjes is het mengsel klaar. Ik ga naast Selyne zitten en dop het op de wonden. Selyne is zwak en haalt nog amper adem. "Sely..." fluister ik zachtjes. Een enkele traan ontsnapt uit mijn oog. Als alle wonden bedekt zijn met het goedje stop ik de rest in mijn rugzak. Ik ga de bosjes in en vind de zwaarden van Selyne. Ik scherp ze en maak Priddin. Vroeger sloop ik altijd naar de kelders om het daar te leren. Dan zie ik dat Selyne niet meer trilt. Ik snel naar haar toe, de wonden zijn genezen maar Selyne ademt niet meer.

"Selyne! Nee, niet opgeven! Jij egoïstische prinses, niet opgeven..." Ik duw met periodes op haar hart maar het werkt niet. "Nee..." treur ik verdrietig. Dan schiet mij iets te binnen. Ik voel in mijn zak en haal er een klein spuitje uit. Ik bekijk de goud-geelige inhoud. Hopen dat het werkt... Ik steek de spuit in haar hart. Daarna trek ik hem er snel weer uit. Er gebeurt niks.

"Kom op!" Het blijft een paar seconden stil. Zowel ik als Rozelynn kijken afwachtend naar Selyne. Plots, zo uit het niets springt Selyne op en rent ze een rondje terwijl ze schreeuwt. Opgelucht haal ik adem terwijl Rozelynn vrolijk lacht, ze geeft een knikje aan mij. Ik knik terug.

"OMG... Ik droomde dat ik in een witte arena was waar mijn moeder en vader waren, dat ik dood was... En noemde je mij een egoïstische prinses?" barst ze al lachend uit.

"Misschien..." Zeg ik raadselachtig. Dan worden mijn ogen groot. "Gildorm..." fluister ik. Snel spurt ik weg.

"Wacht! Wat is er gebeurt met mij en hoe kom jij aan die rode tekens?" Hoor ik Selyne mij nog na roepen.

Ik hoor Rozelynn haar stem iets vertellen ver op de achtergrond maar ik luister niet. Het enige waar ik aan denk is Gildorm en het plotseling ijzige gevoel vanbinnen. Ik ren naar de open plek waar Gildorm ligt te liggen. Ik druk het zalfje wat Sely redden tegen het gat.

"Gildorm? Hoor je mij? Blijf bij mij! Ik wil je niet kwijt raken. Ik ben hier... Ik blijf bij je... Ik ga nooit meer weg" Zeg ik troostend.

Gildorms grote ogen kijken mij aan. "Dankje, Ik ga slapen..." zegt hij luid op. Daarna vallen zijn ogen dicht. Ik kijk hem met tranen aan.

"Wordt weer wakker.." Fluister ik zachtjes.

Heeyyy luitjes
Geniet van dit stukje en dan zie ik je volgende keer.