FreeFighters

{The Dwelling Of Nirgip}

Selyne

Als we twee dagen later eindelijk het rijk van de dwergen binnenkomen zijn we op onze hoede. Vooral ik, maar niet allen voor het zogenaamde monster, maar voor Aurely, ze doet de laatste dagen vreemd en ik wil weten waarom, maar ze laat niks los. Koppig! Maar dat heeft ze van haar ouders. Ik glimlach in mezelf als ik eraan denk. Ik heb me altijd aan Deline, Aurely's moeder, geërgerd, maar ze is een goede leidster. Zij en Maarten vormen het perfecte duo om een revolutie te leiden. Waar ik wel aan twijfel is ofdat ze het land zou kunnen leiden. Ik vraag me vaker af wie de macht krijgt als we gewonnen hebben. Als. Soms twijfel ik eraan. Ik denk niet dat ik het krijg. Ik weet het niet, we zien wel. Voorzichtig gaan we verder op onze draken. Dan verschijnt het monster- van 15 cm. Aurely begint te lachen: "Het is een monster op dwergenformaat!" Na even lach ik mee. Maar dan stop ik abrupt, ik zie skeletten van mensen, dwergen en draken liggen. Rozelyn gromt. Rustig maar meisje, sus ik haar hoewel ik niet volledig zeker ben dat we rustig op ons gemakje zijn. Aurely en Gildorm hebben het ook opgemerkt. Ze kijken in het rond. Ik weet niet waarom, maar ik concentreer me op het kleine monstertje. Ik analyseer alles wat het doet. En dan, dan valt het aan. Het spuwt een soort van gif op Rozelyn. Ze kan het nog maar net ontwijken. Aurely en Gildorm staan al in aanvalshouding. Ze vallen dapper aan. Aurely kan hem volgens mij 2 keer raken, Gildorm ook een keer. Dan is Rozelyn het beu om niks te doen en aangezien ze weet dat ik niks ga doen, werpt ze me af en valt aan. Ik kom pijnlijk neer, maar het zal niet meer zijn dan een blauwe plek, zoals ik er al vele heb. Ik staar naar het kleine wezentje dat steeds hetzelfde bijtende zuur gooit. Hoe ik dat weet? Wel de planten om ons heer verschrompelen vanaf het erop komt. De draken en Aurely verweren zich goed. Ik weet niet waarom ik niks doe, het is iets raar. Misschien ik ben ik het gewoon? En dan doe ik iets vreselijk roekeloos -iets wat Aurely normaal doet....

Ik

ga

naar

het

monster.

Ik steek mijn wapens weg. Ik ben nu nog maar een paar meter van het monstertje verwijderd. Rozelyn wil me er weghalen. Ik steek mijn hand op als teken dat ze me moet laten doen. Ze vertrouwd me en houdt Gildorm en Aurely tegen die onderweg zijn. Rozelyn kan ze niet lang houden, dus moet ik snel handelen.

Ik stap naar voren.

De afstand tussen mij en het monstertje bedraagt nu 4 meter.

Drie meter.

Twee meter.

Aurely gilt naar me: "Niet doen! Ik wil je niet kwijt! Ik hou van je! Ik zal je alles vertellen!"
Ik kijk in de ogen van het monstertje. Ik zie snde tweestrijdigheid in zijn ogen. En dan geeft het op. Ik hoor een zacht stem in mijn hoofd.
Wie ben jij?
Aarzelend antwoord ik: ik ben Selyne, ik ben jouw nieuwe meesteres. Wie ben jij?
Odyn. Ik ben een mannetjesdwergdraak die voor de dwergen moet werken.
Kom met ons mee en leidt ons naar de dwergen.
Zo gezegd zo gedaan.
Na een paar uur komen we aan aan het paleis van koning Dwelling van Nirgip. We worden er hartelijk ontvangen. Rozelyn, Gildorm en Odyn worden naar de stallen begeleid. Ik en Aurely krijgen elk een kamer. Ik douche me eerst, want straks hebben we een diner met koning Dwelling. Nadat ik me gedoucht heb trek ik een donkerrode jurk aan die op het bed klaarligt. Een dienstmeisje komt mjn haar doen. Ze zegt niks. Ik ga zitten op een stoel. Het dwerenmeisje pakt een stoel en steekt mijn haat ik een hoge knot met vlechtjes op. Daarna doet ze nog wat make-up op. E verlaat de kamer en ik bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er goed uit. Dan wordt er op mijn deur geklopt. Ik open de deur en voor de deur staat er een dwerg in een chique pak.
"Horilan Van Dwellingsstam, achterneef van koning Dwelling aangenaam."
"Sely-"
"Ik weet wie je bent prinses, ik zou je graag naar het diner begeleiden. Als u me toestaat?" Hij biedt zijn hand aan. Ik knik en pak zijn hand gretig aan. Aan tafel is Aurely er al. Ze draagt eebd donkergroene jurk, wat haar werkelijk fantastisch staat. Ook haar haar is hoog opgestoken. Ze ziet er beeldig uit. Aan tafel zitten nog drie dwergen, de koning, de koningin en een dwerg die ik niet ken. Ik maak een buiging voor het koninklijke paar.
Dan komt de andere dwerg naar me pakt mijn hand en kust hem.
" Selyne Luna Olivia van Siracusea, eindelijk zie ik je, ik ben de neef van de koning, Galigu van de Dwellingsstam."
"Aangenaam."
Ik zie dat Horilan zich ook voorsteld aan Aurely. Ik zit naast Aurely. Rechttegenover me zit Horilan, met Galigu naast hem. De koning en de koningin zitten aan de uiteinden van de tafel.
Aurely en ik leggen hen de volledige situatie uit en vragen of ze willen helpen.
De koning zijn antwoord was: "Ik wil graag helpen, maar dat moet ik met de raad bespreken." De rest van het diner verloopt rustig totdat Horilan me naar mijn kamer begeleidt en Galigu Aurely naar haar kamer in de gang naast de mijne. Aan mijn kamer aangekomen neem ik afscheid van de charmante Horilan.
In mijn kamer trek ik het jurk uit en valt er een briefje vantussen.
Prinses Selyne,
Je bent in gevaar. Dwelling wil jullie gewoon zo lang mogelijk hierhouden. We willen je helpen ontsnappen. Kom vanacht om klokslag twaalf uur naar de stallen, we zullen maken dat je proviand en je wapens op de draken zitten.
Aurely is al gewaarschuwd.
Horilan en Galigu.
Horilan moet het in mijn jurk hebben gestoken toen hij me een knuffel gaf. Ik kijk nog eens in mijn jurk en vind een dolk. Ik loop in de inloopkast en pak de meest comfortabele kleding. Om half twaalf wil ik de deur openen, maar die is op slot. Ik kijk nog eens op het plannetje dat op ee achterkant van de brief staat en zie dat ik normaal soor het raam bijan direct aan de stallen sta, terwijl ik als ik via de deur ga een opweg moet nemen. Ik neem mijn besluit en ga via het raam. Ik hoop dat Aurely het haalt, maar nu is het even iedereen voor zich.

Sorry voor de long time no seen maar dit stukje heeft paisli_ geschreven !!!! Tot volgende keer

Luv yoo all