Gecenin karanlık köşelerinde,
Uğruna canımı verecek kadar,
Çok sevdiğim adam'ın.
Gerçekte yok olan, ama
Gerçekliğinin var olduğu bilinen,
Karanlık silüet'inin gölgesi.
Yine ve yine
Gözlerimin, en derinine
Düşmüştü..
Benim bedenimin ardında ki,
gölgesi
Sanki beni bırakmamaya,
And içmiş gibi,
Gece, gündüz durmaksızın
Beni korumaya devam ederken.
Aslında benim ondan tek,
beklentim
Kokusuyla harmanlanıp,
Bana bıraktığı heyecanı
Yaşamaktı..
Bütün bedeninin varlığını,
Hissetmek yerine,
Ardımda ki, gölgesinin
Varlığı ile yetinmek.
Beni hem mutlu edip,
Hemde mutsuzluğa iten,
Tek gerçekti..
