Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Harry να κάθεται στον απέναντι καναπέ και να βλέπει τηλεόραση.
"Ξύπνησες;" με ρώτησε και γύρισε να με κοιτάξει
"Ναι..." απάντησα και σηκώθηκα όρθια. Πήγα προς το μπάνιο και έριξα λίγο νερό στη μούρη μου. Πάλι ο ίδιος εφιάλτης...
"Τι ώρα είναι;" τον ρώτησα αφού βρέθηκα ξανά στο σαλόνι
"Περίπου 3."
"Το πρωί;"
"Ναι...κοιμήθηκες πολυ" είπε χαμογελώντας
"Εσύ γιατί δεν κοιμάσε;" τον ρώτησα και κάθισα δίπλα του
"Δεν μπορώ"
"Τι έγινε;"
"Μάλωσα με τον Zayn..."
"Το περίμενα. Δεν πιστεύω να του είπες τίποτα;"
"Όχι...δεν αξίζει το κόπο να του πω τίποτα. Αυτός δεν είναι ο Zayn. Δεν νοιάζεται για κανέναν..."
"Νοιάζεται Harry απλός είναι πληγωμένος. Σας αγαπάει ακόμη...Εγώ φταίω που έγινε έτσι"
"Δεν φταις εσύ που δεν μπόρεσε να σε κρατήσει! Είσαι υπερβολικά καλή για αυτόν τον εγωιστή Perrie!"
"Δεν είναι αλήθεια αυτό Harry... Ξέρεις πως ο Zayn περνάει μια δύσκολη περίοδο...Αυτό είναι όλο..."
"Πως γίνεται...πως γίνεται να τον αγαπάς ακόμα; Πως γίνεται να αγαπιόσασταν τόσο πολύ; Είσται πολύ διαφορετικά άτομα...Εσύ είσαι γλυκιά και όμορφη σε αντίθεση με αυτόν που είναι ένας ηλίθιος!" είπε και χαμογέλασα
"Δεν ξέρω Harry. Η αγάπη είναι πολύ περίπλοκο ζήτημα...Κανένας δεν μπορεί να την αναλύσει" είπα
Σηκώθηκε από το καναπέ και με κοίταξε
"Θες να φας κάτι;"
"Όχι...δεν έχω όρεξη..."
"Ωωω! Έλα τώρα! Δεν έχεις φάει όλη μέρα!"
"Δεν μπορώ...Συναίβησαν πολλά..."
"Με το να πάθεις όμως νευρική ανορεξία δεν θα βοήσει τα πράγματα"
"Έχεις δίκιο αλλά..." είπα και με διέκοψε
"Αλλά θα σου φτιάξω ένα σάντουιτσ" απάντησε γρήγορα και πήγε στη κουζίνα
Το κινητό του Harry άρχισε να χτυπάει
"Harry το κινητό σου!" φώναξα "Σηκωσέ το!" μου απάντησε και έποιασα το κινητό του.
"Παρακαλώ;"
"Ποιος είναι;" άκουσα τι φωνή του Paul
"Η Perrie..."
"Τι κάνεις με το τηλέφωνο του Harry;"
"Είναι μεγάλη ιστορία δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα..."
"Τέλος πάντων! Ότι και να κάνετε ελάτε γρήγορα στο νοσοκομείο στο κέντρο της πόλης! Αμέσως!" είπε γρήγορα και αναστατωμένα
"Paul τι έγινε;" τον ρώτησα φοβισμένη
"Ο Zayn έκανε απόπηρα αυτοκτονίας!" είπε και το έκλεισε. Το κινήτο γλίστρισε από τα χέρια μου και εγώ έπεσα στο πάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Εκείνη τη στιγμή ο Harry μπήκε στο δωμάτιο με το πιάτο στο χέρι. Μόλις με είδε σε αυτήν τη κατασταση άφησε το σάντουιτσ σε ένα τραπεζάκι και ήρθε τρέχοντας κοντά μου.
"Perrie τι έγινε; Μιλά μου!"Δεν μπορούσα να απαντήσω. Έκλαιγα πολύ. Η αναπνοή μου είχε κοπεί. Ξέρω τι είχα πάθει. Κρίση πανικού.
"Perrie ανέπνευσε!" μου φώναζε φοβισμένος. Προσπαθούσα να βρω την αναάσα μου αλλά δεν μπορούσα. Τον κοίταξα στα μάτια. Ύστερα από λίγη ώρα μίλησα
"Πρέπει να φύγουμε τώρα! Ο Zayn είναι στο νοσοκομείο!"
"Γιατί;"
"Προσπάθησε να αυτοκτονήσει" του απάντησα και με κοίταξε με ένα έκπληκτο βλέμμα. Άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και μπήκαμε αμέσως στο αμάξι. Ένοιωθα λες και ο δρόμος ήταν ατελείωτος. Δεν αντέχω να χάσω τον Zayn. Η Em έφυγε ήδη από κοντά μου. Δεν μπορώ αφήσω και αυτόν να φύγει.
Φτάσαμε στο νοσοκομείο και έτρεξα μέσα. Εκεί περίμεναν τα αγόρια, ο Paul και η Lou.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" με ρώτησε με οργή ο Louis. Δάκρυα κοιλούσαν στα μάτια μου. Με μισούν. Όλοι όσοι είναι εδώ μέσα... Αυτή τη στιγμή μόνο ένα πράγμα θέλω. Να βρεθώ κοντά του. Όπου και να είναι. Ακόμα και αν είναι νεκρός.
New Chepter!!!! Σορρι που άργισα να βάλω αλλά δεν είχα χρόνο όπως πάντα... Άρχισαν πάλι τα διαγωνίσματα... Μα καλά δεν μπορούν να καταλάβουν οι καθηγητές πως αφού γράψουμε δεν πρόκειτε να μας μείνει τίποτα στο κεφάλι;
Όπως για παράδειγμα η Ιστορία. Διαβάζεις 5 ώρες και ούτε καν το τίτλο δεν θυμάσαι! Αντίθετα...όταν πας να μάθεις τα λόγια από ένα τραγούδι που σου αρέσει το μαθαίνεις σε 1 λεπτό... Χχαχαχ...
Τέσπα...πως σας φάνηκε;
Πράγματι...όλοι την μισούν στο νοσοκομείο. O καθένας για διαφορετικούς λόγους αλλά κυρίως επειδή τους χώρισε. Δεν ήταν πια αδέρφια. Όλοι ήξεραν πως η Perrie έφταιγε που χώρισαν. Όμως θα δεχτούν τη συγνώμη της. Και το κυριότερο...ο Zayn θα κρατηθεί στη ζωή;
Comment please<3
Love ya<3YΓ: Θα αρχίσω να βάζω αφιεροσούλες σε όλους όσους σχολίασαν και διάβασαν την ιστορία μου <3 Love you again guys!!!!!!!
YOU ARE READING
Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόν
Fanfiction«Έκανα λάθοι. Έδιωξα από καντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα έδειναν το κόσμο για εμένα. Και εγώ τους αγαπούσα απλά δεν το θυμόμουν. Η αμνησία είχε καλήψει τη καρδιά μου και είχε σβήσει τις αναμνήσεις. Ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από όλ...