κεφάλαιο 10

353 45 3
                                    

Ήθελα τόσο πολύ να τον χτυπήσω... Σκεφτόμουν πως αν ο Paul σκεφτόταν έτσι για εμάς τότε και όλοι οι άλλοι θα είχαν παρόμια εικόνα για τη σχέση μας. Τον Harry δεν τον βλέπω έτσι. Είναι απλός ένας φίλος μου που βασίζομαι πάνω του. Δεν καταλαβαίνω πως ο κόσμος βγάζει το συμπέρασμα πως τα έχουμε. Νόμιζα πως είχαν περάσει οι εποχές που όταν δύο άνθρωποι του αντίθετου φίλου κάνουν παρέα πρέπει να είναι και ζευγάρι... Δεν πρόκειτε να τον δω ποτέ με αυτόν το τρόπο. Όχι επειδή δεν είναι ωραίος, αντίθετα είναι πολύ γοητευτικός, αλλά δεν μπορώ τα φτιάξω με έναν από τους φίλους του Zayn και πάνω από όλα δεν μπορώ να τα φτιάξω με κάποιον που δεν είναι ο Zayn. Είναι σαν να είμαι εγκλωβισμένη στον ιστό της αγάπης του και παρόλο τις προσπάθιες που κάνω για να ξεφύγω, μπλέκομαι πιο πολύ. Ποτέ δεν μπορούσα να βγάλω ένα σαφή ορισμό για τον έρωτα. Όχι για την αγάπη, αλλά για τον έρωτα. Αυτό το βαθύ συναίσθημα που νιώθεις όταν βλέπεις έναν άνθρωπο και ξαφνικά όλα γίνονται καλύτερα στο κόσμο και η καρδιά σου χτυπάει πιο δυνατά που νομίζεις πως θα βγει από το στήθος σου. Μάλλον δεν μπορούσα επειδή ποτέ δεν ένοιωσα έτσι για κάποιον. Ποτέ δεν ερωτεύτηκα τόσο πολύ κάποιον που να προτειμούσα να πεθάνω εγώ και να του δώσω τη ζωή μου. Τουλάχιστον μέχρι να τον γνωρίσω. Πάντα ήξερα πως ημουν ερωτευμένη μαζί του αλλά ποτέ δεν το είχα παραδεχτεί. Ποτέ δεν το είχα πιστέψει πραγματικά. Ποτέ δεν είχα νιώσει φόβο μήπως φύγει μακριά μου γιατί πάντα ήξερα πως θα ήταν εκεί.
Έχουν δίκιο. Δεν αντιλαμβάνεσαι τι έχεις μέχρι να τον χάσεις. Τώρα που το έχασα κατάλαβα τι σημαίνει αυτό.

"Μην τον ακούς...." μου είπε ο Harry και μου έποιασε το χέρι. Το τράβηξα απότομα. Δεν ήθελα να δώσω και άλλες αφορμές στο κόσμο για να λέει πως έχουμε σχέση

"Νομίζω πως πρέπει να πάμε να περιμένουμε με τους άλλους" είπα

"Είσαι σίγουρη πως μπορείς;" με ρώτησε

"Όχι αλλά άμα γίνει κάτι δεν θα μας ειδοποιήσουν"

"Που το ξέρεις;"

"Αν κάποιος πολύ καλός σου φίλος ήταν διαβητικός και εσύ είχες αναλάβει από μόνος σου να τον προσέχεις τι θα έκανες; Θα του έδινες ζάχαρη ή θα φρόντιζες να την βγάλεις ολοκληρωτικά από τη ζωή του;" είπα και με κοίταξε χωρίς να μιλάει

"Το φαντάστικα..." είπα

Αφού πληρώσαμε τους καφέδες σηκωθήκαμε και πήγαμε προς το σημείο που καθόντουσαν και οι άλλοι. Μόλις μας είδαν σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους και μας κοιτούσαν επίμονα

Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόνHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin