Zayn's Pov
Έσβησα το τσιγάρο μου και είπια μια τελευταία γουλιά από το ουίσκι. Πήγα μέχρι το μπάνιο όπου είχα το φαρμακείο. Πείρα μερικές γάζες και τύλιξα τις πληγές στα χέρια μου. Ήταν αρκετά φρέσκιες. Το αίμα έτρεχε ακόμα.
Όλο αυτό που κάνω σε μένα είναι κάτι σαν διαφυγή από τη ζωή... Μόνο διαφορετικό....
Αν ήξεραν πως προσπαθώ να σκοτώσω τον εαυτό μου δεν ξέρω τι θα γινόταν... Λένε πως έχω σώσει πολλές ζωές. Θα τους φαινόταν περίεργο αν μάθαιναν πως κόβομαι.
Έκατσα στο καναπέ και κοιτούσα το παράθυρο απέναντι. Κάτι τέτοιες ώρες, που δεν κάνω τίποτα, σκέφτομαι τη ζωή μου. Όχι αυτήν που έχω τώρα. Σκέφτομαι πως θα ήταν αν εκείνη ήταν μαζί μου. Αν τα αγόρια μιλούσαν μεταξύ τους. Αν όλα ήταν αλλιώς.
Παλλιά δεν πίστευα στην μεταθάνατο ζωή, αλλά υπάρχει κάποια στιγμή που όλα στη ζωή σου αναθεωρούνται και καταλήγεις να πιστεύεις σε πράγματα που κάποτε σου φαίνονταν παράλογα και ανόητα. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως ο παράδεισος μοιάζει με ένα τεράστιο κομμάτι Γης στον ουρανό. Κάποιοι λένε πως είναι ένα μαγικό μέρος που εκεί δεν νιώθεις πόνο και θλίψη. Εγώ εχώ έχω τη δικιά μου θεωρεία... Όλοι μας έχουμε το δικό μας παράδεισο χαμένο κάπου στη καρδιά μας. Δεν χρειάζεται να είμαστε νεκροί για να βρεθούμε εκεί. Είναι δύσκολο να φτάσεις σε αυτόν το παράδεισο που σκέφτομαι εγώ. Ο δικός μου είναι όπου η Perrie και τα αγόρια βρίσκονται....
Τα σύννεφα στον ουρανό προχωρούσαν αργά προς το προρισμό τους... Κοίταξα το ρολόι στο τοίχο. Έχει περάσει μία ώρα από τη στιγμή που κάθισα στο καναπέ. Πάντα χάνω την αίσθηση του χρόνου όταν κοιτάω έξω στον ουρανό. Θυμάμαι όλες τις όμορφες στιγμές που πέρασα αλλά δεν μπορώ να χαμογελάσω γιατί όλες αυτές οι αναμνήσεις έχουν πνιγεί μέσα στην δυστυχία που τώρα πλέον χαρακτιρίζει τη ζωή μου. Κάποτε ήμουν ευτυχισμένος όμως αυτό με πλιγώνει πιο πολύ γιατί ξέρω πως ποτέ ξανά δεν θα είμαι χαρούμενος. Ποτέ
Άκουσα τη πόρτα να χτυπάει επίμονα. Προσπάθησα να την αγνοήσω να αλλά ακουγόταν τόσο δυνατά μέσα στο κεφάλι μου που δεν μπορούσα να ακούσω ούτε τις σκέψεις μου. Σηκώθηκα από το καναπέ και πήγα να ανοίξω ελπίζοντας να μην είναι κανένας γνωστός μου. Ή αν είναι να έχει φύγει μέχρι την ώρα που θα ανοίξω.
Για κακή μου τύχη ήταν ο Harry που χτυπούσε. Δεν μπορώ να πω πως χάρηκα με τη παρουσία του. Πως γίνεται ενώ τσακωθήκαμε πριν λίγες μέρς τόσα άγρια εκείνος να ξαναέρχεται και να μου χτυπάει τη πόρτα. Δεν το καταλαβαίνω αλλά δεν με πολυενδιαφέρει και πολύ να αναλύσω την σκέψη του Harry...
"Γεια σου Zayn" μου είπε χαμογελώντας λες και δεν έχει συμβεί τίποτα
"Τι θες;" τον ρώτησα ψυχρά
"Απλός πέρασα να δω τον φίλο μου. Να περάσω;"
"Δεν είμαι φίλος σου Harry. Όχι πια. Δεν έχω πλέον φίλους" του απάντησα και σπρωχνοντάς με, μπήκε μέσα. Έκλεισα τη πόρτα και πήγα προς το σαλόνι. Είχε ήδη καθήσει στο κανάπε. Κάθησα δίπλα του και τον κοιτούσα. Δεν μπορώ να καταλάβω, κλαίει ή γελάει;
"Πως τα πας;" με ρωτάει
"Εσύ τι λες ρε; Σου φαίνομαι καλά;" με κοίταξε χωρίς να μιλάει. Μάλλον κατάλαβε πως πέταξε μαλακία.
Ύστερα από ένα λεπτό μίλησε
"Ξέρεις τι κάνει η Perrie;" με ρώτησε
"Δεν με ενδιάφερει για αυτήν"
"Να σου θυμίσω πως έχετε και ένα παιδί;"
"Όχι και καλά θα κάνεις να το ξεχάσεις και εσύ!"
"Με το να αρνήσε την πραγματικότητα δεν αλλάζεις την κατάσταση!"
"Γιατί ήρθες;"
"Θέλω να τα ξαναβρούμε"
"Δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι να βούμε Harry. Εγώ πνίγομαι στη θλίψη μου και εσύ περνάς μια χαρά τη ζωούλα σου. Οι δρόμοι μας έχουν χωριστεί! Και των 5!"
"Δεν μπορώ να σε βλέπω εδώ μέσα μόνο σου. Δεν θέλω να κάνω πως δεν ήσουν ποτέ φίλος μου!"
"Τι πρέπει να κάνω για να φύγεις;"
"Να μου πεις πως θέλεις να ξαναρχίσουμε να κάνουμε παρέα!"
"Κάνεις σαν 5χρονο Harry!"
"Πες το!"
"Στο διάολο!"
"Να πας! Και αν θες να ξέρεις είσαι πολύ εγωιστής!"
"Έξω Harry! ΕΞΩ!" του φώναξα και έφυγε κλίνοντας δυνατά τη πόρτα φεύγοντας
Γιατί δεν προχωράει;
Γιατί προσπαθεί να επαναφέρει αυτό που έχουμε χάσει;
Δεν θα είμαστε ποτέ ξανά φίλοι.... Τέτοιες ώρες θα ήθελα όλα να εξαφανιστούν και επιτέλους να φτάσω στον δικό μου παράδεισο....
Tέλος Zayn's Pov
Επιτέλους έβαλα νεξτ! Πως σας φάνηκε;
Ο Zayn είναι κάπως σκατά...δεν νομίζετε;
Ο Harry προσπαθεί να μαζέψει ξανά ένα-ένα το κομμάτια από την φιλία τους και να τα ενώσει. Όμως...ξέρετε τι λένε. Αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει
Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα αντιμετωπίσει το παρελθόν;
Hope you like it!<3
أنت تقرأ
Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόν
أدب الهواة«Έκανα λάθοι. Έδιωξα από καντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα έδειναν το κόσμο για εμένα. Και εγώ τους αγαπούσα απλά δεν το θυμόμουν. Η αμνησία είχε καλήψει τη καρδιά μου και είχε σβήσει τις αναμνήσεις. Ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από όλ...
