Γεια... Είμαι η Σταυρίνα και όπως ξέρετε γράφω το Amnesia. Τον τελευταίο 1μιση χρόνο δεν ανεβάζω κεφάλαια και γενικά δεν μπαίνω καθόλου στο Wattpad. Άνοιξα αυτόν τον λογαριασμό όταν πήγαινα 1η γυμνασίου και τώρα πλέον πηγαίνω 1η Λυκείου. Αυτά τα χρόνια πολλά έχουν αλλάξει, όχι μόνο με το συγκρότημα αλλά και με εμένα ως άνθρωπο. Άρχισα αυτή την ιστορία περίπου στην πρώτη γυμνασίου όπου άρχιζα σιγά σιγά να μπαίνω στην εφηβεία και είναι λογικό μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα να έχω αλλάξει ως άνθρωπος. Στην αρχή σταμάτησα να γράφω επειδή χάλασε ο υπολογιστής μου και δεν μπορούσα να ανεβάζω αλλά μετά μόλις λύθηκε αυτό το πρόβλημα για να πω την αλήθεια δεν είχα όρεξη να γράψω. Πέρασα πολλά στάδια και ξεπέρασα πολλά από αυτά. Για να σας πω την αλήθεια δεν έχω το ίδιο πάθος που είχα παλιά για τα αγόρια. Δεν εννοώ πως σταμάτησα να είμαι φαν. Συνεχίζω να τους ακολουθώ και να ενδιαφέρομαι για αυτούς. Ήταν και αυτοί ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου που καιρό με το καιρό άρχισε να μικραίνει. Συνεχίζω να ακούω τα τραγούδια τους και να κάνω φανγκέρλινγκ αλλά όχι όπως παλιά. Δεν είναι κακό να αφήνεις κάποια πράγματα να φεύγουν.
Όταν ήμουν μικρή ήμουν φανατική θαυμάστρια της Hannah Montana. Δεν έχανα επεισόδιο και συνέχεια φορούσα την περούκα της και τραγουδούσα τα τραγούδια της (τουλάχιστον προσπαθούσα γιατί δεν ήξερα αγγλικά). Με τα χρόνια άφησα αυτό το κομμάτι να μείνει στο παρελθόν. Ακόμα μου αρέσει και την αγαπώ. Έτσι και με τα αγόρια, τους λατρεύω και τους αγαπώ αλλά όχι όπως παλιά. Μαθαίνω νέα τους και ακούω τα τραγούδια τους.
Είναι καλό να αφήνεις κάποια πράγματα στο παρελθόν χωρίς όμως να τα βγάζεις εντελώς από την ζωή σου. Θα παραμείνω για πάντα μία directioner αλλά πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου να προχωρήσει και να αποκτήσει και άλλα ερεθίσματα. Για να μην πολυλογώ, τον τελευταίο καιρό σκέφτηκα κάποια πράγματα. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω τι ήταν καλύτερο για εμένα. Έτσι θέλω να σας πω τι αποφάσισα επειδή πραγματικά το αξίζετε. Είστε πολύ μεγάλο μέρος της ζωής γιατί μέσα από τα σχόλιά σας μου δίνατε δύναμη να συνεχίσω....
Λοιπόν...
Είμαι Directioner. Πάντα θα είμαι όσος καιρός και αν περάσει. Είναι και αυτό ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου. "
Θα συνεχίσω όλες τις ιστορίες που γράφω στο Wattpad επειδή σκέφτηκα πολύ και αποφάσισα ότι είναι κάτι που δεν θέλω να αφήσω ημιτελές. Επίσης αν ακόμα σας αρέσουν οι ιστορίες μου, πιστεύω πως δεν είναι δίκαιο για εσάς να μην μάθετε ποτέ το τέλος. Ξέρω τι τέλος έχουν όλες μου οι ιστορίες απλά ποτέ δεν έκατσα κάτω να το γράψω. Μέσα στην επόμενη εβδομάδα ή ίσως και αύριο μετά το σχολείο θα ανεβάσω το επόμενο κεφάλαιο Amnesia και Famous.
Θα ήθελα τέλος να ζητήσω λίγη κατανόηση για τα αργά updates αλλά το πρόγραμμα μου είναι πολύ φορτωμένο. Φέτος άρχισα το Λύκειο και μαζί με αυτό ήρθε και το φροντιστήριο και επίσης έχω και τα Αγγλικά επειδή γράφω για προφίσενσι τον άλλο Δεκέμβρη και την κιθάρα μία φορά την εβδομάδα. Και δεν έφταναν όλα τρεις ώρες κάθε μέρα έχω προπόνηση επειδή κάνω πρωταθλητισμό στο κολύμπι. Το ξέρω ότι ακούγονται πολλά αλλά έτσι ήταν όλη μου η ζωή. Μέσα σε μία μέρα δεν έχω παραπάνω από 1μιση ώρα για τον εαυτό μου αλλά αυτή είναι η ζωή που διάλεξα και είμαι χαρούμενη για αυτό. Θα γράφω όποτε έχω χρόνο, συνήθως Σάββατο βράδυ ή Κυριακή αφού τελειώσω τα μαθήματα της εβδομάδας.
Τέλος θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνεχίζουν να διαβάζουν την ιστορία μου όσο σισουλινίστικη και αν είναι. xoxo
Love, Stav Stav
YOU ARE READING
Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόν
Fanfiction«Έκανα λάθοι. Έδιωξα από καντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα έδειναν το κόσμο για εμένα. Και εγώ τους αγαπούσα απλά δεν το θυμόμουν. Η αμνησία είχε καλήψει τη καρδιά μου και είχε σβήσει τις αναμνήσεις. Ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από όλ...
