Το βλέμμα της με σκότωνε. Ήταν επικριτικό και με έκανε να νιώθω απαίσια. Ήξερα ότι δεν θα με υποδεχτούν με ροδοπέταλα αλλά ο ήχος της φωνής της Leigh-Anne μου έδωσε λίγο κουράγιο. Τώρα όμως που στέκομαι στην εξώπορτα και νιώθω τα μάτια της Jade καρφωμένα πάνω μου να με κοιτάνε ψυχρά, όλες μου οι ελπίδες έχουν γίνει σκόνη.
"Γεια" είπα σιγά προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο
"Πέρνα" μου είπε ξερά και έφυγε. Έκλεισα την πόρτα και προχώρησα προς το σαλόνι. Όλες ήταν εκεί καθισμένες στον καναπέ. Δεν ήξερα τι να πω. Έμεινα ακίνητη και τις κοιτούσα.
"Perrie..." ξεκίνησε η Leigh-Anne μα δεν συνέχισε. Σηκώθηκε και με αγκάλιασε.
"Πως είσαι; Που είχες πάει; Τι έγινε Perrie;" είπε ενώ τα μάτια της γυάλιζαν σαν να ήταν από γυαλί. Φαινόταν καθαρά πόσο πολύ προσπαθούσε να ελέγξει τα δάκρυά της ώστε να μην αρχίσουν να κυλούν ανεξέλεγκτα στο πρόσωπό της.
"Εεε.." οι λέξεις είχαν μπερδευτεί και δεν μπορούσα να μιλήσω
"Πως μπορείς Leigh-Anne; Πως γίνεται να είσαι τόσο καλή μαζί της; Μας παράτησε για εκείνον. Μας άφησε πίσω" ακούστηκε η φωνή της Jade.
"Συγνώμη..." είπα με λεπτή φωνή.
"Είναι φίλη μας Jade. Έκανε ένα λάθος μα τώρα γύρισε. Μετάνιωσε."
"Και εσύ που το ξέρεις ότι έχει μετανιώσει; Μπορεί απλά να βαρέθηκε τον Max και να τον άφησε."
"Το ξέρεις ότι αυτό δεν είναι αλήθεια! Μας είπε ο Harry πως είχε περάσει πολλά." έσπασε ξαφνικά την σιωπή της η Jesy
"Κάτσε... Ο Harry είπατε; Πότε μιλήσατε μαζί του;" ρώτησα ξαφνιασμένη
"Του τηλεφώνησα πριν από μερικές μέρες" είπε η Leigh-Anne
"Γιατί γύρισες Perrie; Για να ξαναφύγεις; Για να μας παρατήσεις πάλι; Μας πλήγωσες μία φορά, φτάνει πια!" φώναξε η Jade
"Γύρισα για να μείνω Jade! Γιατί μου το κάνεις αυτό; Πέρασα απαίσια! Λυπάμαι πραγματικά λυπάμαι! Δυστυχώς δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα. Έκανα βλακείες, το παραδέχομαι αλλά όλα αυτά έχουν μείνει πίσω. Λογικό είναι να είσαι θυμωμένη αλλά πρέπει να καταλάβεις πως έχω μετανιώσει!" της είπα δυνατά. Γιατί όλα πρέπει να είναι τόσο δύσκολα;
"Ναι βέβαια! Η γλυκιά, μετανιωμένη Perrie! Δεν θα με κοροϊδέψεις! Αν νομίζεις πως θα σε συγχωρέσω είσαι γελασμένη. Δεν είσαι η μόνη πληγωμένη από αυτήν την ιστορία. Καθώς έφευγες άνοιξες πληγές σε όλους όσους άφησες πίσω. Και αυτές οι πληγές δεν κλείνουν με ένα συγνώμη και με μερικά δάκρυα. Όσο και αν προσπαθείς ποτέ δεν θα καταφέρεις να κολλήσεις ένα σπασμένο βάζο με σελοτέιπ" απάντησε
"Σταμάτα επιτέλους Jade!" της είπε η Jesy "Μην γίνεσαι τόσο σκληρή"
"Αν νομίζεις Jade ότι ήρθα εδώ νομίζοντας πως όλα θα φτιάξουν μαγικά σαν παραμύθι κάνεις λάθος. Δεν ξέρεις τι έχω περάσει. Δεν ξέρεις τι έζησα όταν έφυγα. Ήρθα πίσω πιστεύοντας πως τουλάχιστον εδώ, θα έχω κάποιον που με νοιάζεται και με αγαπάει, κάποιον που θα με βοηθήσει να βρω τον Max και να πάρω πίσω την Emily"
"Τ-Τι εννοείς;" είπε διστακτικά η Jade. Η φωνή της ποιο μαλακή. Μπερδεμένη
"Μου πήρε την Emily. Όταν έφυγα μαζί του πίστευα ότι έκανα το σωστό. Πίστευα ότι τον ήξερα αλλά τελικά έκανα λάθος. Αποδεικτικέ ότι ήταν κάποιος άλλος. Με έδερνε και αδιαφορούσε για το μωρό και όταν πήγα να φύγω, την πήρε. Τώρα δεν ξέρω που είναι... Βλέπεις δεν μου ήρθαν όλα εύκολα όπως νόμιζες. Είμαι εδώ επειδή τώρα κατάλαβα πως αυτό είναι το μέρος που ανήκω. Κοντά στους ανθρώπους που νοιάζονται για μένα. Αν δεν με θες δικαίωμά σου αλλά μην νομίζεις πως όλα ήταν εύκολα για μένα." της απάντησα και γύρισα την πλάτη μου πηγαίνοντας προς την πόρτα. Ήταν λάθος που ήρθα εδώ εξ'αρχής
Ενώ ήμουν έτοιμη να ανοίξω την πόρτα ένα χέρι με ακούμπησε και με τράβηξε πίσω και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα βρεθεί στην αγκαλιά της Jade.
"Μου έλειψες" μου ψιθύρισε στο αυτί ενώ η φωνή της έτρεμε. Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και η Leigh-Anne και η Jesy με αγκάλιασαν και αυτές. Και τότε κατάλαβα πως δεν ήταν λάθος που είχα έρθει σήμερα εδώ γιατί ότι και να γίνει αυτές οι τρεις κοπέλες πάντα θα είναι για εμένα 3 από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου
"Και εμένα" ψέλλισα
-------
Γεια :)
Ξέρω, ξέρω... είχα υποσχεθεί κεφάλαιο πολύ πιο νωρίς αλλά έπρεπε να διαβάσω πρώτα όλα τα κεφάλαια και από το Amnesia και από το Amnesia 2 γιατί για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμόμουν πολλά πράγματα και δεν ήθελα η ιστορία να έχει κενά... Λοιπόν, πως σας φαίνεται; Η Jade στην αρχή ήταν πολύ σκληρή μαζί της αλλά ξέρετε τι πιστεύω; Ότι όταν νοιαζόμαστε πολύ για κάποιους ανθρώπους όσο πληγωμένοι και αν νιώθουμε στο τέλος τους συγχωρούμε επειδή καταβάθος ξέρουμε πως έχουμε ανάγκη αυτό το άτομο...
Που νομίζεται ότι έχει πάει ο Harry; Το πρωί που ξύπνησε η Perrie δεν είχε γυρίσει και επίσεις δεν είχε πάρει το αυτοκινητο. Αλλά, χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να πας οπουδήποτε?
See you later babes xxx
YOU ARE READING
Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόν
Fanfiction«Έκανα λάθοι. Έδιωξα από καντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα έδειναν το κόσμο για εμένα. Και εγώ τους αγαπούσα απλά δεν το θυμόμουν. Η αμνησία είχε καλήψει τη καρδιά μου και είχε σβήσει τις αναμνήσεις. Ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από όλ...
