Δεν μιλούσαν. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια. Τα βλέμματα τους λένε πιο πολλά από ότι τα λόγια θα μπορούσαν να πουν...
"Γεια" είπε ξερά ο Liam κοιτάζοντας το πάτωμα. Προσπαθούσε να την αποφύγει. Ήταν φανερή η αμηχανία εκείνη τη στιγμή...
"Πως είναι ο Zayn;" ρώτησα απευθυνόμενη στον Harry
"Θα του συμπληρώσουν το αίμα... Η Danielle τελικά ήταν συμβατός δότης!" είπε χαρούμενα ο Niall και χαμογέλασα. Σηκώθηκα και του έδωσα μια μεγάλη αγκαλιά. Πλησίασα τη Danielle
"Σ' ευχαριστώ!" της είπα και με αγκάλιασε
"Ήταν χαρά μου" απάντησε. Άρχισα να κλάιω αυτή τη φορά από χαρά. Μακάρι όλα να πάνε καλά
Καθίσαμε όλοι στις καρέκλες που είχε. Η Danielle κοιτούσε τον Liam, ζητώντας του έμμεσα άδεια για να καθίσει. Εκείνος της χαμογέλασε και αφού κατάλαβε πως δεν είχε πρόβλημα κάθισε δίπλα μου.
Η ώρα ήταν περασμένη. Κοίταξα το κινητό μου. Στην οθόνη έλεγε 5:00. Οι άλλοι είχαν κοιμηθεί και εγώ ήμουν η μόνη ξύπνια. Ήπια μια γουλιά από το καφέ μου και πήγα να κλείσω λίγο τα μάτια. Όχι για να κοινηθώ αλλά για να ξεγελάσω τον εαυτό μου με τη σκέψη πως ξεκουράζομαι...
"Εμ...είστε εδώ για το κύριο Malik;" άκουσα τη φωνή ενός γιατρού και αμέσως άνοιξα τα μάτια
"Ναι" είπα σιγά για αν μην ξυπνήσω τους υπόλλοιπους
"Έγινε σημπλήρωση του αίματος που είχε χάσει. Βρίσκετε σε ενθαριτηκή κατάσταση και πλέον δεν τίθετε θέμα θανάτου. Επικεινωνεί πλήρως με το περιβάλλον. Είπα και δάκρυα χαράς κύλλησαν αργά στα μάγουλά μου και ένα μικρό χαμόγελο στόλισε το ανέκφραστο πρόσωπό μου.
"Μπορώ να τον δω;" ρώτησα και κοίταξε γύρω του τους άλλους που κοιμόντουσαν
"Δεν θα έπρεπε να ενημερώσετε και τους υπόλλοιπους;" ρώτησε δυστακτικά. Σώπασα για λίγο.
"Όχι...είναι εντάξει" είπα
"Μπορείτε" μου χαμογέλασε και σηκώθηκα. Τον ακολούθησα μέχρι τη πόρτα ενώς δωματίου. Μου άνοιξε τη πόρτα και μπήκα δυσταχτικά μέσα. Τα δάκρυα έτρεχαν με μεγαλύτερη ταχύτητα στο πρόσωπό μου. Ήθελα να τον αγκαλιάσω. Να τον φιλήσω. Ο γιατρός έφυγε και μείναμε μόνοι μας στο δωμάτιο. Έκατσα σε μια καρέκλα πλάι στο κρεβάτι και του έποιασα το χέρι.
"Σ'αγαπώ άγγελέ μου" του ψυφίρισα. Ήξερα πως δεν θα ακούσει. Κρατούσα το χέρι του και ένιωθα πως κρατούσα τον κόσμο στη παλάμη μου. Τον αγαπούσα.
YOU ARE READING
Amnesia 2: Ξαναχτίζοντας το παρελθόν
Fanfiction«Έκανα λάθοι. Έδιωξα από καντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα έδειναν το κόσμο για εμένα. Και εγώ τους αγαπούσα απλά δεν το θυμόμουν. Η αμνησία είχε καλήψει τη καρδιά μου και είχε σβήσει τις αναμνήσεις. Ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από όλ...
