Biraz uzakta, karanlığın derinlerinde bir yerlerde onları izleyen Sebastian gözlerinin dolmasını engellemeye çalışarak arkasını döndü. Ancak tutamadığı gözyaşı yanağından süzülürken ona aşık olduğunu ilk defa kabullendi. Farkında olmadan bir sigara...
J.: Patron? Duymanızı istediğim şeyi duydunuz galiba?
A.Ö.: Jarvis, bu doğru mu?
Jarvis kıkırdadı.
J.: Evet, Bay Stan bir süredir sizden hoşlanıyor.
Tekrar duyduğum cümleyle gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Kendimi sakinleştirmeye çalışarak kanepeye oturdum. Hala elimde duran Sebastian'ın ceketine bakıp gülümsedim.
Sebastian benden hoşlanıyordu.
Mutlu mu olmuştum? Evet, kesinlikle mutlu olmuştum. Çünkü her ne kadar inkar etsem de ben de ona karşı bir şeyler hissediyordum. Her seferinde 'sıradan bir hayranlık' diyerek kendimi kandırıyordum sadece. Evet bu doğruydu.
Ben de ondan hoşlanıyordum.
J.: Peki.. şimdi ne yapacaksın patron?
Gülümsedim.
A.Ö.: Yarın için güzel bir kıyafet seçeceğim.
...
ERTESİ GÜN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
A.Ö.: Jarvis, nasıl görünüyorum?
J.: Bu sekizinci soruşun ve benim de sekizinci cevabım: Gerçekten harika görünüyorsun, bu gece Bay Stan'in başını döndereceğine eminim.
Bir türlü yerimde duramıyordum, çok heyecanlıydım. Sebastian'ın gelmesine 10 dakika vardı ve ben ona nasıl davranacağımı bilmiyordum. Onun benden hoşlandığını bilmiyormuş gibi davranmam gerekiyordu ama yapabilecek miydim?
A.Ö.: Jarvis, ya öğrendiğimi belli edersem?
J.: Patron, sen koskoca Avengers oyuncususun. Rol yapmak senin işin.
'Ama bu film değil, gerçek' diye geçirdim içimden. Evet, gerçekten birbirimize aşıktık ve bu gece bunu bilmiyormuş gibi davranmam gerekiyordu.
Oyunculuk hayatımda üstlendiğim en zor rol bu olsa gerek.
Kapının çalınmasıyla irkilip telaşa girdim. Saat tam yediydi. Dehşete düşmüş gibi gözlerimi kocaman açmış, olduğum yere çakılıp kalmıştım.
