Officially Meeting You

Chapter 11: Suitor

My work just ended and I got out of the restaurant. Huminga ako nang malalim nang makalabas ako at wala sa sariling napangiti.

I am exhausted but I feel refreshing at the same time. It's weird but I can even think of jogging right now after my five hours of work.

Bumuntong hininga na lang ako at naglakad na papunta sa tawiran. As usual, medyo maliwanag ang daan dahil sa mga nakabukas pa na restaurant at buildings sa 'di kalayuan. May mga nagtatrabaho pa ng mga ganitong oras pero iilan lang ang nakikita ko ngayon.

Tatawid na sana ako sa kalsada nang mapansin kong wala iyong matandang nakita ko kahapon. I can see some of his things near the light post but he's nowhere to be found.

Nagkibit balikat na lang ako at tumawid na. Tumayo lang ako at naghintay ng bus nang makarating ako sa bus station.

I looked around at wala akong nakikitang pulang kotse sa paligid. Zeus will be in trouble again once he insists to drive me home, or to accompany me until I get home.

I shrugged. "Buti naman umuwi na 'yun."

Feeling ko nakahinga ako nang maluwag nang hindi ko siya makita. He probably went home right after he dropped me at VegaChicken.

Pero ewan ko ba sa sarili ko at nilibot ko pa din ang paningin ko sa paligid. I'm making sure, I guess?

Wait, yeah! I'm just making sure. That's it.

Natigil lang ako sa kung anumang ginagawa ko o iniisip ko nang may tumigil na bus sa harapan ko. Kaagad akong sumakay at umupo sa tabi ng bintana sa bandang gitna ng bus sa left side. There are only few people inside the bus and mostly matatanda na o nasa 40s.

Since it will take almost half an hour before I get home, pumikit na muna ako pero pinigilan ang sariling makatulog. Baka kasi kapag nagising ako ay nasa ibang planeta na ako.

I rested my head against the window frame, and I can feel my head moving along with the bus' engine.

Nanatili lang akong nakapikit habang dinadama ang lamig ng hangin. Few strands of my hair are going to my face but I just ignored it even it somewhat tickles me.

Bahagya naman akong napakunot noo nang maramdamang may nakatingin sa akin. Pero pakiramdam ko ay hindi iyon galing sa loob ng bus kung hindi sa labas.

Was that a ghost?

I mentally shook my head.

Human mind can sense if someone is staring at you or where someone is looking at. It's called gaze-detection system and it's a fact. Kaya hindi naman siguro multo o kung anumang elemento ang nakatingin sa akin ngayon.

I slowly opened my eyes and immediately confirmed my thoughts. Hindi multo ang nakatingin sa akin kung hindi shokoy.

Nanatili akong nakatingin kay Zeus na kasalukuyang nakasakay sa kotse niya. And to my surprise, his car doesn't have a roof. I didn't know it was convertible.

Minamaneho niya ito at sinasabayan ang takbo ng bus. Wala namang sasakyan sa opposite road kaya malaya niya iyong ginagawa.

And while driving, his eyes are fixed at me.

Ngumiti siya nang malawak nang mapansing nakatingin ako sa kanya. I made a face and ended up glaring at him.

I thought he already went home? At balak niya bang sumabay sa bus hanggang sa makababa ako?

Kahit kailan talaga at pasaway ang lalaking 'to. Gagabihin na naman siya dahil sa ginagawa niya at baka abutin pa ng isang oras bago siya makauwi.