𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 5

Waar rijd jij nu?" vroeg Xander, de tweelingbroer van Ivy. 

"PC Hooftstraat, dus ik ben er met een paar minuten." antwoordde Ivy. Ze had haar telefoon in de houder gezet zo kon ze haar broer blijven zien. Ivy vond het een geniale uitvinding, haar moeder Kirsten daarentegen, vond het nog steeds gevaarlijk. 

"Oke, ik ga zo weg bij de moeder van Chlo, zie je straks." knikte Xander. "Tot zo." Xander drukte het gesprek uit en Ivy lette weer op de weg. Inmiddels had haar tweelingbroer een relatie voor een half jaar met een hele aardige vrouw. Hij kende Chloë door het stappen. Xander had Chloë op dat moment gered van comazuipen. 

Chloë haar vader was toen kort geleden overleden en ze had een hele moeilijk tijd. Het meisje was uitgeweest met haar groepje vriendinnen. Xander had harde geluiden gehoord vanuit het damestoilet en het had niet heel veel gescheeld of Chloë moest weggebracht worden naar het ziekenhuis. 

Het was niet dat ze heel veel dronk maar op dat moment zat het haar niet helemaal lekker. Chloë sliep bij hun die nacht en omdat het ongemakkelijk zou worden bij Xander op de slaapkamer kwam ze bij Ivy te liggen. Sinds die tijd waren zij en Xander heel close geworden en liep het uiteindelijk uit op een relatie. 

Niet veel later parkeerde Ivy haar auto bij lunchroom van Dam. Het was de favoriete spot geworden van Ivy en Xander. Gelukkig was de locatie van de stad niet de enige en zat er ook een in Amsterdam Zuid. Vandaag had Ivy met haar tweelingbroer alleen afgesproken voor wat quality time. 

Xander was fulltime journalist geworden voor Veronica Inside. Hierdoor had hij veel contacten gekregen met voetballers en interviewde hij hen bijna dagelijks. Ivy klikte haar donkerrode audi A5 op slot en keek op haar telefoon. Toen ze zag dat Xander er al was liep ze vast richting het terras. 

"Ief!" een glimlach doorbrak op Ivy haar gezicht toen ze Xander buiten aan een tafel zag zitten. Het was half augustus en het was schitterend zomerweer. Ivy stopte haar telefoon in haar tasje en liep snel naar haar tweelingbroer toe. Ze had hem al een half jaar sinds hun vertrek niet meer gezien. Alleen via facetime of Skype. 

"Broertje!" zei Ivy enthousiast en ze omhelsden elkaar. 

"Ik heb je gemist, zus." glimlachte Xander en ze gingen allebei zitten. 

"Ik jou ook heel veel." antwoorde Ivy eerlijk en het was waar. Het was heel raar om niet meer even snel naar hem toe te kunnen als er iets was met haar en Donny. 

"Goedemiddag, wat mag het zijn?" een jonge serveerster stond aan hun tafeltje. Ivy schatte haar rond de twintig. 

"Doe maar een Ice Tea Green." antwoorde ze vriendelijk naar haar. "Voor mij een spa rood graag." zei Xander. "Dank jullie wel, hier is de lunchkaart." beide bedankte ze de serveerster waarna ze weg liep. 

"Ik denk dat ik voor de halve stokbrood met roomboter en zalm ga." zei Ivy uiteindelijk en klapte de kaart dicht. 

"Ik ga voor die met de pittige kip." Xander wreef in zijn handen en klapte ook zijn kaart dicht. "Ik moet eventjes naar het toilet, ga jij vast bestellen voor ons?" vroeg Ivy. "Zal ik doen." beloofde Xander. Ivy stond op en ging onderweg naar de toiletten. 

Even later trok Ivy het toilet door en liep ze  naar buiten. Ze waste haar handen en zag dat ze een bericht had op haar telefoon. Ivy fronste en klikte erop. Haar ogen werden groot toen ze het bericht vervolgens las. 

*Onbekend *

Hoi Ivy, 

Heb je ons gemist? Je dacht dat je van ons af was, hè, maar dit keer kom je er niet achter wie ik ben. Terug komen naar Amsterdam was geen goede beslissing. Watch your back. xxx

Ivy haar ogen vulden zich met tranen en haar  telefoon viel bijna op de grond. Ze struikelde naar achteren richting de deur. Wie was deze gek? En wat wilde die persoon ineens van haar? Het was toch niet opnieuw begonnen? 

Doordat ze tegen de deur aankwam, klapte deze ook gelijk open. Even dacht Ivy dat ze echt naar achteren viel totdat ze werd opgevangen door twee armen. Verbaast krabbelde ze overeind en draaide zich verward om. 

"Hey, gaat het wel met je?" vroeg een onbekende stem en Ivy keek in twee helderblauwe ogen. 

"I-i-ik, ja, het gaat, bedankt." besloot ze om te zeggen. Ze wilde de arme jongen er niet mee lastig vallen. Hij was waarschijnlijk al erg genoeg geschrokken van haar actie van net. 

"Weet je het zeker? Je ziet er nogal verward en geschrokken uit." vroeg de jongen bezorgd. "Ja, dat zei ik al." antwoordde Ivy kortaf. Daarna besefte ze haar toon maar de jongen daarentegen glimlachte. 

"Ik begrijp je. Goed, dan laat ik je verder met rust. Ik geef je mijn nummer, als er toch iets gebeurt, was ik er getuige van." legde hij uit en Ivy knikte verward. 

"Ik ben Perr Schuurs, en jij?" vroeg Perr. "Ik heet Ivy Boelen." antwoordde Ivy en glimlachte snel. "Ik stuur je straks een berichtje of je echt oké bent. Ben je hier met iemand?" vroeg Perr bezorgd. "Ja, met mijn tweelingbroer." knikte Ivy. "Jij?" vroeg ze. 

"Met mijn vriendin, maar het gaat nu om jou. Weet je zeker dat ik niet mee moet lopen naar je broer?" vroeg Perr. "Uhm, nee hoor, heel lief van je maar ik red me verder wel. Toch bedankt voor de moeite." antwoordde Ivy. 

"Graag gedaan." Perr knipoogde en snel liep Ivy weg. 

Dit was een rare middag…