𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 14

a/n:

aaaah, nog maar acht echte hoofdstukken plus epiloog voor dit verhaal gaat en de trilogie gaat eindigen!🥲  ik heb het uitgerekend en het is ongeveer rond eind mei afgerond! dus jullie kunnen nog heel eventjes genieten...

liefs, missingvampsajax
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Voorzichtig duwde Perr Ivy naar binnen. "Ga maar zitten, hoor. Dan haal ik even iets te drinken voor je." zei hij zorgelijk. "Dank je wel." fluisterde Ivy en liep snel naar de bank. Ze durfde zich gewoon niet meer te bewegen. 

"Heb je enig idee wie het is?" vroeg Perr terwijl hij naast haar kwam zitten. "Nee, echt geen idee." antwoordde Ivy eerlijk. 

"Weet je of er mensen zijn die je misschien niet mogen, of zelfs haten?" vroeg hij. Ivy hield van Perr zijn bezorgdheid. Donny zou precies het tegenovergestelde zijn. Hij zou haar gelijk een uitbrander geven dat hij haar niets verteld had. Maar dat is toch logisch als hij zo reageerd?

"Nee, nee, niet dat ik weet." zei Ivy, half geschrokken. "Sorry, maar het is handig om te weten, snap je." zei Perr rustig en pakte zelfverzekerd haar hand. Ivy liet hem deze keer weer liggen. 

"Ik weet het, het is alleen zo lastig. Ik snap niet waarom ze precies mij altijd moeten hebben." zei ze met trillende stem. 

"We redden je hier wel uit, het komt goed, Ief. Dat zweer ik, ook al ken ik je nog niet zo lang. Ik wil alles voor je doen…" Perr keek haar weer aan, net zoals eerder in de auto. 

"Dat is heel lief van je." vond Ivy en kon ondertussen niet wegkijken van zijn blauwe ogen. Perr was te lief… 

"Ik ben lief." gniffelde Perr. 

"Tuurlijk, Schuurs." antwoordde Ivy sarcastisch. "Geloof je me niet?" hij wreef over haar hand heen en Ivy beet op haar lip. 

"Nee, niet echt." grinnikte ze en quasi boos keek Perr haar aan. "Nou ja zeg." antwoordde hij. "Perr…-" mompelde ze toen ze hem aankeek. "Wat is er?" vroeg hij verward. 

"We kunnen dit niet maken…" maar ze viel weer stil toen ze in zijn ogen keek. "Ivy, ik vind je leuk." Perr deed precies het tegenovergestelde wat Jurgen hem had geadviseerd. In plaats van Ivy uit zijn hoofd te zetten ging hij er dwars tegenin. Maar ze spookte de hele tijd door zijn hoofd ook al had hij met Caya.  

"Zeg me dat je het nu niet kan, zeg het dan." zei Perr en keek Ivy aan. "Ik…-" Perr schudde zijn hoofd en boog zich naar voren. "Er is nu toch niemand?" vroeg hij. Ivy knikte alleen maar en kon niets doen. Alleen maar naar hem kijken. Was het omdat hij zo lief was om haar te helpen terwijl Donny dat niet deed? Of vond ze hem echt leuk? 

Perr legde een hand op Ivy haar wang en keek haar aan. Ivy zat gevangen in zijn bepaalde blik en zacht drukte Perr zijn lippen op de hare. Ineens ging het in volle overgave. Perr legde zijn handen op haar heupen en zij haar handen op haar borst. 

De afgelopen tijd gaf Donny haar zo weinig aandacht. Hij werd alleen maar boos op haar en zij kon er niets aan doen. Perr was precies het tegenovergestelde van Donny. Hij reageerde eerst zorgelijk en werd niet een keer boos op haar. Dit was precies wat ze nodig had. Toch?

"Wow." mompelde Perr toen ze stopten voor zuurstof en Ivy glimlachte verlegen. Ze keek naar haar handen die plotseling heel interessant waren geworden. Toen pas besefte ze wat ze had gedaan. Ivy had met een ander gezoend in plaats van Donny. 

Maar toch voelde het ergens ook wel weer spannend. Perr gaf meer energie in haar leven. Of was het alleen de lust? De afgelopen tijd hadden Ivy en Donny het zo druk dat ze bijna geen tijd voor elkaar hadden. 

Was dit wat haar nieuwe stalker bedoelde met: Amsterdam was geen goede keuze? 

"Ief, zeg iets." smekend keek Perr haar aan. "Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen." gaf Ivy eerlijk toe en Perr knikte begrijpend. "Maar je zoende me wel terug." antwoordde hij verbaast. "Misschien omdat ik niet anders kon." snauwde Ivy. "Je kon me terug duwen." zei Perr en keek haar verward aan. 

"Perr ik…-" ineens hoorde ze een bons op de deur. Ivy schrok zich dood en Perr was meteen op scherp. "Ik hoorde de brievenbus." zei hij plotseling, stond op en liep richting de gang. Ivy volgde hem op de voet en bleef vlakbij hem. 

"Een envelop." Perr fronste en draaide hem alle kanten op maar er stond geen afzender. "De stalker." antwoordde Ivy en ze was er honderd procent zeker van. "Hij moet me gevolgd zijn, anders kan hij toch niet weten waar jij woont?" vroeg ze aan Perr. De hele zoen waren ze eventjes helemaal vergeten. 

"Ja, we kunnen niet zo snel een optie sluiten, maar aangezien je alleen brieven van diegene krijgt, weten we haast zeker dat het de stalker wel moet zijn." zei hij en bekeek de envelop nog eens. "Ben je er klaar voor om hem open te maken?" vroeg Perr voor de zekerheid aan Ivy. 

"Ja, kom maar op." antwoordde ze stoer. Ivy wilde zich niet meer zo bang laten maken door iemand die dit soort gure onzin bij haar uithaalde. "Het enge is ook gewoon, dat er niks op de envelop geschreven staat." vond Perr. "Ja, klopt." antwoordde Ivy terwijl ze Perr op de voet volgde. 

"Oke, laten we hem open maken.."