𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 12

Het was twee weken later sinds de ruzie van Ivy en Donny. Gelukkig had Donny meteen zijn excuses aangeboden nadat Ivy de volgende ochtend thuis was gekomen. De twee hadden alles uitgepraat en eerlijk verteld. Donny accepteerde haar vriendschap met Perr en daar was Ivy blij mee. 

Was het wel vriendschap? Twijfelend stopte Ivy met lopen midden op straat. Ze hadden wat close momenten sinds ze vaker met elkaar afspraken. Ivy gaf zichzelf een mentale uitbrander. Waarom dacht ze hier überhaupt over na? Wat moest het dan zijn als het geen vriendschap was? 

Ivy schudde haar hoofd, pakte een winkelwagentje en liep de Albert Heijn in. Gelukkig was er een kleiner winkelcentrum bij hun op de hoek zodat ze niet helemaal naar de stad hoefden te rijden. Ivy vond het heerlijk en meestal haalde ze hier dan ook alle boodschappen die ze nodig had. 

Ivy duwde in gedachten het karretje door de lange gangpaden van de supermarkt. Ze liep het boodschappenlijstje af wat ze vanochtend geschreven had. Donny was sporten met Daley op het trainingscomplex. Ivy had vanochtend vroeg gewerkt aan de laptop en toen ze vrij was was ze gelijk naar de supermarkt geraced. 

De afgelopen dagen had Ivy geen last meer gehad van rare berichtjes. Ze was er vrijwel zeker van dat het niks te maken had met haar stalker in het verleden. Ivy vond het veel fijner nu een aantal mensen er vanaf wisten. Samen met Donny had ze besproken dat ze naar de politie zouden stappen zodra het erger werd. 

Ineens schrok Ivy op van haar telefoon. Ze fronste toen Mikky belde via Facetime maar toen doorbrak er een glimlach op haar gezicht. Ze had Frenkie en Mikky veel te lang niet meer gesproken. 

"Hey Iefje!" zei de blondine vrolijk toen Ivy de oproep beantwoordde. "Mik!" antwoorde Ivy enthousiast. "Stoor ik? Ik zie dat je niet thuis bent." zei Mikky. "Nee, dat klopt. Ik loop door de Albert Heijn. Er was bonus dus een goede gelegenheid om vandaag de boodschappen binnen te halen." vertelde Ivy. 

"Natuurlijk, gelijk heb je hoor." gniffelde Mikky. "Maar, Frenk en ik komen binnenkort naar Amsterdam!" vervolgde Mikky enthousiast. "Niet! Serieus?" schreeuwde Ivy bijna de winkel door en Mikky knikte. 

"Wanneer?" vroeg ze. "Over een paar daagjes." 'Dat komt goed uit! Want wij blijven twee weken voor we terug gaan naar Engeland." "Toppers!" glimlachte Mikky. 

"Maar ik…-" ineens begon Ivy te wankelen. 

"Uhm, ik moet hangen. Spreek je later." snel drukte Ivy het gesprek uit voor Mikky zag dat ze viel. Ivy haar karretje gleed halfweg tot ze opgevangen werd door twee sterke armen. 

Verbaast kwam ze overeind en zag Perr. Beide hadden ze haar telefoon vast en verlegen liet Ivy hem los. "Bellen tijdens het boodschappen doen is best onhandig, weet je." gniffelde Perr en hij stak zijn handen in zijn broekzakken. 

"Ik werd gebelt, bedankt voor het opvangen." verklaarde Ivy. "Geen probleem." hij keek haar met een geamuseerde glimlach aan. Ivy besefte zich nu pas hoe helder blauw zijn ogen eigenlijk waren én hoe dichtbij hij eigenlijk stond. Perr droeg een wit shirt. Ivy zag zijn spieren er door heen en beet op haar lip. 

Waarom reageerde ze telkens zo raar op trekjes van Perr? Ze had Donny toch? Maar toch kreeg ze telkens kippenvel van Perr zijn aanrakingen. Opnieuw gaf ze zichzelf een uitbrander. 

"Heb je zin om vanavond langs te komen? Ik ben helemaal alleen thuis." antwoordde Perr. "En je vriendin dan?" floepte Ivy eruit. "Zij is logeren bij haar broer in Diemen. Maar ik moet morgenvroeg gewoon door trainen." 

(a/n: kennen jullie caya nog van mijn vorige verhaal over perr?)

"Als je niet wil hoeft het niet hoor." zei Perr snel. "Nee, is goed. Gezellig, zeg maar hoe laat." antwoordde Ivy gauw. Ze wilde Perr natuurlijk niet weg jagen. "Rond half negen? Als het slecht weer is haal ik je wel op." bood Perr aan. 

'"Ja, wat mij betreft prima." knikte Ivy. "Is het dan niet erg om voor jou?" vroeg Ivy, ze wilde hem er niet mee belasten. "Nee joh, valt wel mee hoor." stelde Perr haar gerust. "Dan kom ik vanavond naar je toe." zei Ivy glimlachend. 

"Oke! Dan zie ik je wel verschijnen." antwoordde hij knikkend. "Tot vanavond!" met een klein glimlachje op haar gezicht liep Ivy richting de kassa's. Zonder dat ze het wist, of überhaupt door had, trok ze meer naar Perr toe dan dat ze eigenlijk gewild had. Maar het ging gewoon automatisch..Vooral als ze ruzie had met Donny of iets haar niet lekker zat. 

Ivy wist het niet wat er tussen hen speelde maar hield zichzelf voor om een beetje afstand te nemen vanavond...