𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 11

A/N:

We moeten in totaal nog tien hoofdstukken van de spin off over Donny en Ivy voor we afscheid gaan nemen. Wat vinden jullie tot nu toe van het boek? Drama is coming.😏

liefs, missingvampsajax.

☆☆☆☆☆☆☆☆

"Wat is er nou? Waarom doe je zo nukkig?" vroeg Ivy geïrriteerd nadat ze hun appartement in liepen. 

Het was half vijf in de middag en ze hadden de rest van de training verder gekeken. Ivy vond het erg leuk om terug te zijn ondanks de chagrijnige bui van Donny sinds het voorval met Perr. 

"Hierom!" Donny haalde een wit stuk papier uit zijn jaszak en liet het haar zien. "Ivy, waarom vertel je me niks meer?" vroeg hij teleurgesteld. 

"Het is niet niks wat hier staat, en dan daarnaast dat je Perr al kende!" Ivy keek naar het stuk papier. Shit shit shit, een gedeelte van de bedreiging stond er nog op en ze had er helemaal niet opgelet. 

"Sorry? Wat maakt het uit dat ik hem ál kende? Ik hoef niet alles aan je te vertellen, Donny!" riep Ivy. Ze werd het zat dat hij al de hele dag zo op haar reageerde. Waarom had hij het niet meteen verteld? Nu dacht Ivy dat ze iets verkeerds gedaan had de hele dag.

"Dit wel! Je weet wat er vroeger is gebeurd, Ief!" antwoordde Donny. "Begin er niet over!" waarschuwde Ivy hem boos. 

"Weet je wat jij de hele tijd doet?! Je reageert je shit op mij af terwijl ik helemaal niks gedaan heb! Én dat zit me dwars!" Ivy voelde haar tranen opkomen en knipperde ze vermoeid weg. 

"Nou, als je dat eerder had gezegd, had ik dat eerst ook niet gedaan toen je eerder bedreigt werd!" Ivy haar ogen werden groot en Donny schrok er zelf van. 

'I-i-k, Ivy…-" Donny liep naar haar toe maar ze zette een stap achteruit. "Doe geen moeite." Ivy veegde langs haar ogen en liep naar de gang. Donny bleef verloren staan terwijl ze haar spijkerjack aan trok. 

"Ik ben echt even helemaal klaar met jou gezeik." zei Ivy en keek hem recht aan waarnaar ze de deur achter zich dicht klapte. 

Ivy begon nu echt te huilen en liep de trappen af van het appartementencomplex waar ze woonde. Zulke grote ruzie hadden ze nog nooit eerder gehad sinds ze samen waren. Het waren allemaal op elkaar gestapelde dingen waarvan haar hoofd vol raakte. 

In haar eentje liep Ivy over straat terwijl ze zich af en toe omdraaide of ze misschien gevolgd werd. De laatste woorden van Donny galmden door haar hoofd en ze beet op haar lip. Ze wist dat hij het niet meende maar toch had Donny de woorden uitgesproken naar haar. 

"Hey Ivy, wat is er gebeurt?" Ivy begon te huilen toen ze de stem van Perr hoorde. "Ik heb ruzie met Donny." zei ze met verstikte stem. "Ik kom eraan, waar ben je?" nadat Ivy hem haar straat had doorgegeven waar ze was verbrak hij de verbinding. Ivy liet zich op een laag muurtje zakken en wachtte tot Perr haar zou komen halen. 

"Hoi, stap in dan gaan we gelijk naar mijn huis." Ivy glimlachte half en deed wat hij zei. Perr trok op en ze reden naar zijn huis. Ivy was eventjes opgelucht dat ze voorlopig niet meer bij Donny in de buurt hoefde te zijn. Soms bemoeide hij zich zoveel met haar dat de emmer overstroomde op geven moment. 

"Wat was er gebeurt?" vroeg Perr terwijl hij de hoofdweg van Amsterdam opdraaide. 

"Ruzie met Donny, hij bemoeide zich te veel met mij en zei toen iets ergs over mijn stalk verleden." "Ach meisje toch." Perr twijfelde kort maar legde onder het rijden zijn hand op haar blote knie. Ivy droeg vandaag een broek met gaten en een grijze sweater. 

"Ik snap dat Donny bezorgt om je is, maar hij hoeft zich inderdaad niet de hele tijd met je te bemoeien." vond Perr en liet zijn hand op Ivy haar knie liggen terwijl hij de bocht omdraaide. Een kleine tinteling trok door haar heen en ze reageerde direct verbaast. 

"We zijn er." Ivy schrok op uit haar gedachten en glimlachte snel. "Bedankt dat ik mocht komen." zei ze terwijl ze haar jack uittrok en aan de kapstok hing.

 "Wow." mompelde Perr maar herstelde zich snel. "Uhm, geen probleem." voegde hij er snel aan toe. Ivy glimlachte verlegen en liep achter hem aan naar de woonkamer.

"Wil je warme chocomelk? Dat is het beste medicijn." vond Perr. "Ja lekker." knikte ze en bleef staan om zijn appartement rond te kijken.

 "Je mag best zitten hoor." hij viel stil toen hij Ivy naar de foto's zag kijken op de kast. 

"Is dit je zusje?" vroeg Ivy en Perr knikte. "Ja, dat is Demi, zij hockeyt op hoog niveau, net als ik maar dan iets lager." Perr keek er trots naar. 

"Ze lijkt veel op je qua gezicht." zei Ivy en keek nieuwsgierig naar de andere foto's. 

"Dat hoor ik inderdaad van de meesten." knikte Perr bevestigend. 

"Ik heb hier je chocomelk." Ivy draaide zich om en pakte de mok warme choco aan van Perr. Toen haar vingers die van hem raakte voelde ze opnieuw dezelfde tinteling en hij keek haar aan. Nu pas merkte ze hoe dichtbij hij stond. Ivy schrok er zelf van en schraapte haar keel. 

"Als je dit drinkt weet ik zeker dat je je beter voelt." verbrak Perr de ongemakkelijke stilte. Ivy nam voorzichtig een slok en voelde de warmte door haar lichaam gaan. 

"Nogmaals  bedankt." antwoordde ze en ze liepen samen naar de bank. 

"Graag gedaan, vind je het erg als ik naast je kom zitten?" vroeg Perr en Ivy schudde haar hoofd. "Nee, waarom?" vroeg ze terug. "Niks, laat maar." mompelde hij en ging snel naast haar zitten. 

"Dus, wat is er gebeurt vanmiddag?" Perr leunde naar achter en luisterde naar Ivy haar verhaal.