𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 7

De volgende ochtend voor het ontbijt stond Ivy voor de spiegel om haar haar te fatsoeneren. Over ongeveer een uurtje zou ze naar Perr toe gaan. Donny wist nog steeds niks en Ivy wist ook niet hoe ze het hem ging vertellen. Ze wilde hem niet bezorgd maken en daarom wilde ze niks zeggen. 

Ivy droeg een donker rode Adidas sweater, daaronder jeans met haar sneakers. Nadat het regenen begonnen was, was het weer helaas afgekoeld. Ivy vond het erg jammer want ze was totaal niet van de kou. Ze vond het maar niks en hoopte dat het snel beter ging worden. 

Toen Ivy helemaal klaar was liep ze naar beneden. Donny was een videoclip opnemen met Andy van der Meijden over zijn nieuwe programma; Bij Andy In De Auto. Andy interviewde voetballers en had deze keer Ivy haar vriend uitgenodigd nu ze eens terug waren in Nederland. Donny zei dat hij laat thuis zou zijn dus Ivy kon zo lang bij Perr blijven als ze wilde. 

Waarom dacht ze hier zoveel over na? Het was een normale afspraak en verder niks. Donny mocht het best weten en moest maar accepteren dat ze ook gewoon met jongens omging. Dat deed ze eerder toch ook bij Ajax? Ivy haalde diep adem en wierp nog even een blik in de spiegel. Ze knikte tevreden en liep vervolgens naar beneden. 

Ivy trok haar jas aan, pakte de autosleutels en liep naar haar auto. Ze was echt trots op haar auto. Ze wilde al heel lang een audi A5 en had er dan ook hard voor gespaard. Ivy had eindelijk een eigen auto en was van niemand meer afhankelijk. Ivy stapte in de auto, verbond haar muziek en ging onderweg naar het adres wat Perr haar had opgegeven. 

Een kwartier later had Ivy de auto geparkeerd voor het appartementencomplex van Perr. Schijnbaar woonde hij vlak in de buurt. Ivy klikte haar auto op slot, liet haar telefoon en sleutels in de jaszak glijden en liep richting het complex. Ze vond het best spannend. Waarom had ze Perr ook alweer geappt? 

Ivy schudde haar hoofd. Ze moest niet stressen. Waarom dacht ze hier zoveel over na? Ze haalde diep adem en liep er op af. Perr had recht om te weten waarom ze zo raar had gedaan gisteren. En dat was waarom ze hier was vandaag. Daarnaast kende ze Perr niet eens heel goed.

Eenmaal boven belde Ivy aan bij het goeie nummer. De zoemer ging en ze hoorde zijn stem door de speaker. 

"Wie is daar?" vroeg Perr. 

"Ik ben het, Ivy." antwoordde ze twijfelend. 

"Kom erin!" Perr opende de deur vanuit binnen voor haar en ze kwam eerst in een kleine hal terecht. Gelukkig stond Perr er al om haar op te vangen. Ivy voelde zich altijd vrij ongemakkelijk in dit soort situaties. 

"Hey, hoe is het? Daar mag je je jas ophangen." antwoordde Perr met een beleefde glimlach en wees naar de kapstok. 

"Dank je." mompelde Ivy snel en hing haar jas op. 

"Moest je ver reizen?" vroeg Perr terwijl ze zijn appartement verder in liepen. "Nee, viel wel mee. Het was een kwartier tot twintig minuten." vertelde Ivy en Perr knikte. 

"Is te doen. Wil je misschien eerst iets te drinken hebben?" vroeg hij. 

"Ja, doe maar een ice tea green." eigenlijk nam Ivy dit altijd en niemand wist waarom. Perr knikte, liep naar het kookeiland en pakte twee blikjes Ice Tea met glazen uit de minibar die daar onder gevestigd zat.

"Bedankt." glimlachte Ivy en Perr ging op de stoel vlakbij haar zitten. "Dus, wat wilde je vertellen?" zijn blik gaf haar heel veel rust en nam al haar twijfels voor even weg. Ivy haalde diep adem en begon met vertellen. 

"Twee jaar geleden, ben ik gestalkt geweest door de ex van mijn huidige vriend en door een goede vriend van ons. Later bleek dat die goeie vriend gewoon omgekocht was en hij eigenlijk totaal niet wilde. Maar goed dat neemt mijn angst voor hem nog steeds niet weg. Er gebeurde allerlei rare dingen die me heel bang hadden gemaakt. Ook hebben zij mij ontvoert en heb ik een paar dagen vast gezeten. Daardoor lag ik een tijd in het ziekenhuis om te herstellen. Gisteren kreeg ik weer een smsje van een onbekende en ik ben bang dat het weer overnieuw begint." 

De woordenstroom kwam er ineen keer uit. Ivy moest haar best doen om niet te gaan huilen nu ze het zo overnieuw vertelde. Ze zag het allemaal weer gebeuren. Perr moest het zich ook nog even beseffen want hij bleef even een paar minuten stil. 

"Jeetje, wat heftig allemaal! Dan snap ik heel goed dat je zo reageert." zei Perr meelevend en gaf haar een knuffel. Ivy glimlachte dankbaar naar hem door haar tranen heen. 

"Heeft diegene jou ook weer een sms gestuurd vandaag?" vroeg Perr bezorgt en Ivy schudde haar hoofd. "Nog niet, en hopelijk blijft het ook zo. Want dan waren het maar loze woorden." antwoordde het meisje.

"Ik weet het niet… Ik zou er in ieder geval mee uitkijken en het je vriend vertellen. Dat kan heel veel opluchten, weet je." zei Perr en Ivy knikte met tegenzin. Dat wist ze ook wel maar Donny ging dan weer gelijk overbezorgd reageren. 

En het probleem nu was; 

Perr, een totaal onbekende jongen, wist het eerder dan dat Donny het wist. 

Hoe moest ze dit nu verbergen?